Slash

Made In Stoke

Eagle Rock Entertainment (2011)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 28/11/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πλέον έχουμε εμπεδώσει όλοι ότι η συνεργασία μεταξύ Slash και Myles Kennedy είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που συμβαίνουν στον rock κόσμο, ε; Χαίρομαι για πολλούς και διάφορους λόγους, καθώς από τη πρώτη στιγμή θεώρησα πως η σύμπραξη ενός από τους τελευταίους πραγματικούς ήρωες της ηλεκτρικής κιθάρας με μια από τις τελευταίες μεγάλες φωνές που ανέδειξε το rock μπορεί να ωφελήσει και τους δύο, αλλά ακόμα περισσότερο εμάς, τους ακροατές αυτής της μουσικής.

Οι δύο τους, μετά την κυκλοφορία του "Slash", έχουν γυρίσει κάνα δύο φορές τον κόσμο δίνοντας συναυλίες, ενώ οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν ήδη δει μερικά από τα εκατοντάδες ζωντανά video που κυκλοφορούν στο Youtube, είτε πρόκειται για ακουστικές εμφανίσεις των δύο τους, είτε για full band shows σε clubs, αλλά κυρίως σε φεστιβάλ. Έχοντας στα σκαριά το νέο άλμπουμ, στο οποίο όλη η live μπάντα του Slash λειτούργησε ως κανονικό συγκρότημα και με τον Myles αποκλειστικό τραγουδιστή, το "Made In Stoke" είναι η ζωντανή αποτύπωση όλης της προηγούμενης αυτής περιόδου. Είναι ένα ακόμα οπτικό-ακουστικό τεκμήριο του ότι το rock που ιδρώνει στο σανίδι μιλάει στην καρδιά και έχει ανεκτίμητη αξία, ειδικά όταν υποστηρίζεται από πραγματικούς αστέρες αυτής της μουσικής.

Γυρισμένο σε ένα κατάμεστο -αλλά σχετικά μικρό- θέατρο, ως φόρος τιμής στη γενέτειρα πόλη του «αφάνα», το εν λόγω DVD στέκεται απόμακρο από μεγαλεπήβολες, φορτωμένες υπερπαραγωγές, επενδύοντας στα βασικά και μόνο στοιχεία του rock: παίξιμο, attitude, νεύρο και συναίσθημα. Πραγματικό live και όχι στημένο, που θα σε κάνει αφενός να παρακαλάς να ήσουν εκεί και αφετέρου (και ακόμα περισσότερο) να γινόταν εδώ, γιατί ένα κοινό σαν το δικό μας με αυτά τα τραγούδια, αυτούς τους μουσικούς και αυτή την απόδοση θα είχε ανάγει το venue σε rock κολαστήριο. Ας όψεται η κρίση... ή μήπως όχι;

Στο μενού της συναυλίας θα χωρίσω σε τρεις κατηγορίες τα τραγούδια. Πρώτη κατηγορία τα τραγούδια από την εποχή των Snakepit, με το κλασικό "Beggars And Hangers On" από το πρώτο άλμπουμ και τρία τραγούδια από το "Ain't Life Grand" να μου θυμίζουν γιατί μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το άλμπουμ όταν είχε βγει και να με βάζουν σε σκέψεις για το πόσο καλύτερο θα ήταν αν είχε από τότε τον Myles πίσω από το μικρόφωνο. Το "Been There Lately", που ανοίγει και τη συναυλία, είναι το καλύτερο όλων με τη φοβερή του γέφυρα, ενώ στο "Speed Parade" το παίξιμο του Slash αγγίζει το heavy metal, σε τραγούδια από αδικημένα άλμπουμ.

Δεύτερη κατηγορία τραγουδιών αυτά από το ομώνυμο άλμπουμ, που σε ζωντανή απόδοση επιβεβαιώνουν ότι είναι όλα τους εξαιρετικές συνθέσεις. Το άλμπουμ ακούγεται ακόμα το ίδιο εντυπωσιακό και πέραν των "Back From Cali" και "Starlight", που «ανήκουν» στον Kennedy, αποδίδονται το "Ghost", το "Nothing To Say", το "Promise" και το "By The Sword". Όλα ερμηνεύονται άψογα, αλλά θα ξεχωρίσω τη metal ερμηνεία του "Nothing To Say", στην οποία ο Kennedy πιάνει και την κιθάρα, θυμίζοντας Alter Bridge, καθώς επίσης το πόσο πιστά τραγουδάει τις δύσκολες γραμμές του Cornell στο "Promise". Στο "Doctor Alibi" τα φωνητικά αναλαμβάνει ο μπασίστας Todd Kerns, ενώ αποδίδεται και το instrumental "Watch This". Πραγματικά καταευχαριστήθηκα ένα προς ένα όλα τα τραγούδια.

Τρίτη κατηγορία είναι -φυσικά- τα τραγούδια των Guns N' Roses. Με τα περισσότερα να προέρχονται από το "Appetite For Destruction", καταφέρνουν να ξεσηκώνουν τον κόσμο περισσότερο από κάθε άλλο και δικαιωματικά. Το "Nightrain" θέλει «βρωμιά» και την έχει όλη, το "Rocket Queen" θέλει groove και λαρύγγι που επίσης υπάρχουν άπλετα εδώ, ενώ απολαύστε απλά την ερμηνεία του Kennedy στο "Sweet Child O' Mine" και θα αναφωνήσετε μαζί μου «ευτυχώς που έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα σήμερα, αυτά τα τραγούδια αποδίδονται από αυτή τη φωνή». Αυτό που μου άρεσε μάλλον λιγότερο ήταν η ηλεκτρισμένη εκτέλεση του "Patience", το οποίο σας παροτρύνω να το βρείτε σε ακουστικό ντουέτο Slash / Myles από μια promotion tour στην Αυστραλία, ενώ το "Paradise City" κλείνει τη συναυλία σε κατάσταση πάρτι και πανζουρλισμού.

Περίσσεψαν το "Slither" των Velvet Revolver, που κλείνει πολύ δυναμικά το βασικό set και θα σας κάνει να πείτε «Scott who?», όπως και το μικρό παραλήρημα με το κλασικό θέμα του "Godfather" από τον Slash - ο οποίος Slash ακούγεται αναγεννημένος και καλύτερος live από ποτέ. Με το συναίσθημα που πάντα είχε, υπάρχουν στιγμές που κατεβάζει παπάδες, πάντα στην πεντατονική της Les Paul του, που φροντίζει να περιποιείται, κρατώντας τη διαρκώς ανάμεσα στα πόδια του. Δείτε πώς γονατίζει μπροστά στον τοίχο από τους Marshall στο τέλος του "Nothing To Say", αφού έχει κατεβάσει κάποια εκπληκτικά solo πριν.

Θα ήταν μεγάλη αδικία να μη γινόταν αναφορά στους υπόλοιπους τρεις μουσικούς που συμβάλλουν σημαντικά στο να βλέπεις μια rock μπάντα ολοκληρωμένη και ιδιαίτερα στον Todd Kerns που ξεχωρίζει με διαφορά. Πέραν του ότι έχει πολύ καλό ήχο και παίξιμο στο μπάσο, κάνει τρομερά δεύτερα φωνητικά, δένοντας άψογα με τη φωνή του Kennedy και τον χαίρεσαι γιατί ζει όλο το live, τραγουδώντας σχεδόν κάθε στίχο. Πολύ καλός και ο πολύπειρος Brent Finds στα τύμπανα, ο οποίος μαζί με τον Kerns φέρνει και ένα στοιχείο sleaze (τουλάχιστον εμφανισιακά) στη μπάντα, που φαίνεται πολύ δεμένη.

Πλήρως επαγγελματικά γυρισμένο και με επιλογές για stereo, Dolby 5.1 και (πολύ καλό) DTS ήχο, το DVD συμπληρώνουν συνεντεύξεις του Slash, του Myles Kennedy αλλά και του «ντόπιου» θείου Ian που μιλάει για το παρελθόν του κιθαρίστα, με συγγενείς να παρελαύνουν. Μόνο παράπονο το άψυχο κοινό, που με κάνει να αναλογίζομαι πως αν μια τέτοια συναυλία γινόταν σε αντίστοιχο χώρο εδώ, ακόμα και το πεσμένο σήμερα ελληνικό κοινό θα τον «κατεδάφιζε», αλλά η περιοδεία πέρασε από παντού, εκτός από εδώ...

Συνολικά, είναι από τα οπτικά ντοκουμέντα που νιώθεις πως ορθά αποτυπώθηκαν σε κυκλοφορία για να μείνουν, καθώς είμαι πεπεισμένος πως βρίσκει τους μουσικούς σε καλό momentum και σε ανοδική πορεία, που αναμένεται να αποτυπωθεί στην επόμενη studio δουλειά. Η αίγλη που επανέφερε το άλμπουμ αποτυπώνεται πλήρως σε αυτό το live και ο Slash κατάλαβε πως ο δρόμος για την επιστροφή στην κορυφή έρχεται με πολλή δουλειά, την οποία επιδεικνύει, και έχοντας στον πλευρό του τον «Mr. miraculous Myles fucking Kennedy» όλα δουλεύουν υπέρ του. Επενδύστε και απολαύστε άφοβα...
  • SHARE
  • TWEET