PJ Harvey

Για το "Let England Shake" δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Αποτέλεσε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς και έγινε ιδιαίτερα αγαπητό από κοινό και κριτικούς. Απόδειξη για τα παραπάνω είναι και το γεγονός ότι η PJ Harvey ήταν η μεγάλη νικήτρια του βραβείου Mercury Prize. Λίγο μετά λοιπόν από αυτήν την διάκριση, που φέρει και την ανάλογη βαρύτητα, και λίγο πριν το άλμπουμ κατακλύσει τις κορυφαίες θέσεις στις λίστες περιοδικών και webzine στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς, το "Let England Shake" απέκτησε σάρκα και οστά μέσα από την κάμερα του Seamus Murphy. Η επιλογή του δεν ήταν καθόλου τυχαία, αφού μέσα από το κλείστρο του έχουν αποθανατιστεί εικόνες από διάφορους πολέμους ανά τον κόσμο, μεταξύ αυτών και του Ιράκ, του Αφγανιστάν και της Μέσης Ανατολής, και ίσως να ήταν ο ιδανικός για να οπτικοποιήσει τις απόψεις της Harvey περί πολέμου και εθνικής ταυτότητας.

Το DVD αποτελείται από δώδεκα διαφορετικά βίντεο, ένα για κάθε ένα από τα κομμάτια του άλμπουμ. Σαφέστατα και τα δώδεκα απέχουν κατά πολύ από μία συλλογή video clip, τουλάχιστον με την συμβατική έννοια που έχουν στο μυαλό τους οι περισσότεροι, αλλά πρόκειται για μια συλλογή ταινιών μικρού μήκους. Για την σύλληψη των εικόνων τους, ο Murphy χρειάστηκε να περιπλανηθεί αρκετά χιλιόμετρα για να αποδώσει την «ωδή» της PJ Harvey για την πατρίδα της. Ο φωτογράφος-σκηνοθέτης καταφέρνει να καταγράψει την καθημερινή ζωή της Αγγλίας του σήμερα, φέρνοντας ταυτόχρονα στο μυαλό του θεατή εικόνες και θεματολογίες που θίγονται μέσα στο άλμπουμ μέσα από τους ανθρώπους της. Τέσσερα λοιπόν από αυτά τα βίντεο, εισαγωγικά, ξεκινούν με την PJ να τραγουδά μέρη από τα κομμάτια της, πριν αρχίσει η καταγραφή τους, αλλά και περιγραφή τους, μέσα από την αγγλική ύπαιθρο και τους ανθρώπους της. Μάλιστα στο "The Colour Of The Earth" εμφανίζεται μαζί με τους John Parish, Mick Harvey και Jean-Marc Butty σε μία ολιγόλεπτη a cappella εκτέλεση του κομματιού. Τα υπόλοιπα προλογίζονται από απαγγελίες στίχων από ανθρώπους της καθημερινότητας. Εδώ θα πρέπει να τονίσω ότι πολλές από τις εικόνες που παρουσιάζονται, δίνονται στον θεατή με μεταφορές και αρχικά φαίνονται ασύνδετες θεματικά. Ρίχνοντας όμως μια πιο προσεκτική ματιά, οι εικόνες αυτές μπλέκονται με την μουσική και τους στίχους και καταφέρνουν να φτιάξουν ένα πλέον καλαίσθητο οπτικοακουστικό αποτέλεσμα. Αυτό γίνεται πολύ νωρίς, από το εναρκτήριο κιόλας "Let England Shake", με την εικόνα της Αγγλίας να παρουσιάζεται σαν ένα εγκαταλελειμμένο λούνα-παρκ, με τους περιστρεφόμενους έλικες από τα διάφορα παιχνίδια, που στην συνέχεια όμως συνοδεύεται από τους στίχους «...England’s dancing days are gone» και το βάρος των σιωπηλών νεκρών που φέρει. Άξιο αναφοράς είναι και το "The Words That Maketh Murder", με τις τέλεια συγχρονισμένες με την μουσική σκηνές από την αίθουσα χορού με τους ηλικιωμένους χορευτές, που ίσως προσπαθεί για λίγο να απεγκλωβίσει τον θεατή από την σκληρότητα των στίχων.

Λέγεται ότι η PJ Harvey εμπνεύστηκε κατά την σύλληψη του άλμπουμ και από τις φωτογραφίες του Seamus Murphy. Όμως και αυτός φάνηκε ότι επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από το "Let England Shake". Παρ' όλη την μηδενική του εμπειρία σε ταινίες μικρού μήκους ή μουσικά video-clip, ερμηνεύει κατ' εικόνα (εν κινήσει) και ομοίωση τις θεματολογίες που καταπιάνεται το άλμπουμ. Καταφέρνει να αποτυπώσει επακριβώς το μήνυμα που θέλει να περάσει η PJ μέσα από τους στίχους και την μουσική της, χωρίς ούτε μία στιγμή να αποπροσανατολίζει με έντονες εικόνες τον θεατή από αυτά.