Hayley Williams

Petals For Armor

Warner Music (2020)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 15/05/2020
Κλειστά μάτια, δάκρυα, χορός, χαμόγελο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Παιδιά, η Hayley των Paramore· Hayley, τα παιδιά. Οι περισσότεροι λογικά όλο και κάπου θα έχετε συναντηθεί στο παρελθόν. Δεν υπάρχουν δα τόσες πολλές πιθανότητες να είχες έστω στοιχειώδη επαφή με τον έξω κόσμο των περασμένων δύο δεκαετιών και να χρειάζεσαι συστάσεις για το ποιον της καλλιτέχνιδας. Αν πάλι ανήκεις στην μειοψηφία, αλλά δεν αποτάσσεσαι/απεχθάνεσαι/φοβάσαι την ταμπέλα της pop, καλώς όρισες. Η πρώτη σόλο κυκλοφορία της πρώην καροτομαλλούσας είναι γεγονός, και μοιάζει με ιδανική υποψηφιότητα για να σε εισάγει στον κόσμο της.

Σε περίπτωση που δεν έγινε σαφές παραπάνω, όσοι ελπίζουν να βρουν εδώ μέσα οτιδήποτε σχετικό με lite-punk ή τον εφηβικό αέρα του "Riot!", θα απογοητευτούν. Από εκείνες τις εποχές έχουν μεσολαβήσει δεκατρία χρόνια. Ακόμα και οι κυκλοφορίες της ίδιας της μπάντας απέχουν κάμποσα έτη φωτός από τον συγκεκριμένο ήχο. Τα λέγαμε τρία χρόνια πίσω για το "After Laughter" κι άλλα τέσσερα πριν για το ομότιτλο. Τα λέμε ξανά, μήπως το πάρουν απόφαση και οι τελευταίοι. Ένα πισωγύρισμα θα έβγαζε πλέον ελάχιστο νόημα. Ακόμα λιγότερο αν ερχόταν κάτω μόνο από το όνομα της μπροστάρισσας.

Οι γέφυρες με το παρελθόν δεν έχουν γκρεμιστεί. Απλά ρίξτε μία ματιά στους συντελεστές και τους ανθρώπους που επέλεξε για να συνεργαστεί η Williams. Θα βρείτε κάμποσα γνώριμα ονόματα. Κάτι αντίστοιχο ισχύει για την ουσία των συνθέσεων. Το στήσιμο απέχει παρασάγγας από το πρώιμο εμπορικό στυλ των μέσων της δεκαετίας του 2000. Η ένταση και η λογική των φωνητικών γραμμών είναι σαφώς πιο ήπια. Το μπάσιμο με το "Simmer" είναι ενδεικτικό, και δεν αφήνει χώρο για αμφιβολίες. Η χροιά, οι στίχοι, η ατμόσφαιρα. Υπάρχει αυτό το κάτι, που κάνει τον ήχο τόσο γνώριμο και τόσο φρέσκο ταυτόχρονα.

Σε τούτο το σημείο βρίσκεται η μεγάλη επιτυχία του δίσκου. Τίποτα δεν αφήνει την αίσθηση του αναχρονιστικού, ή ακόμα χειρότερα της φθηνής νοσταλγίας. Είναι ένα έργο που κοιτάει μπροστά και προς τα μέσα, όχι πίσω. Ακούστε το υπέροχο "Leave It Alone" και θα έχετε μία ιδέα. Οι αναφορές στο παρελθόν είναι εκεί για τα πάντα έτοιμα για γκρίνια διαδίκτυα. Οι θεματολογίες είναι αυστηρά προσωπικές. Η απόδοσή τους είναι τόσο ιδιαίτερη που προσφέρεται απλόχερα για σκαστά χαμόγελα, με ή χωρίς συνοδευτικά δάκρυα. Η γλύκα του "Sudden Desire", η dance ανεμελιά του "Over Yet", η ηρεμία του "Why We Ever"· όλα τόσο φυσικά, όσο και προσεγμένα.

Το "Petals For Armor" σφύζει από συναίσθημα και έμπνευση. Στηρίζεται σε απλές συνταγές, χωρίς να ακούγεται υπεραπλουστευμένο. Μπορεί να απευθυνθεί σε πραγματικά πολύ κόσμο, χωρίς να μοιάζει απρόσωπο ή άνευρο. Οι μελωδίες, οι στίχοι, η μικρότερη λεπτομέρεια στην παραγωγή, όλα είναι άψογα τοποθετημένα. Είναι εντυπωσιακό το ότι, ενώ στα δεκαπέντε τραγούδια υπάρχει κραυγαλέα ποσότητα single material (βλ. "Dead Horse"), το σύνολο κυλάει χωρίς σκαμπανεβάσματα. Είναι εξίσου εντυπωσιακός ο τρόπος που ξεχωρίζουν μέσα στην όλη απλότητά οι πανέξυπνες ιδέες, που υπάρχουν από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτό.

Εναλλακτικό; Pop; Rock; Ξεχάστε τις ταμπέλες κι απλά αφεθείτε.

  • SHARE
  • TWEET