Wastefall

Μετά από κόπους και βάσανα, επιτέλους έφτασε στα χέρια μου το πολυαναμενόμενο album των Wastefall, του συγκροτήματος-έκπληξη που είχα προβλέψει ότι θα έκανε πολύ μεγάλο μπαμ. Και έτσι το παρόν album είναι τρόπον-τεινά και προσωπικό στοίχημα, καθώς ήμουν πολύ περίεργος να το ακούσω και να δω αν οι Wastefall επαλήθευσαν την προακρόαση που είχα κάνει το καλοκαίρι, ή αν τελικά εξέθεσαν εμένα και τους εαυτούς τους... Τελικά όμως όλα ήταν όπως τα περίμενα και έρχομαι να κραυγάσω με υπερηφάνια πως οι Wastefall στην τελική μίξη αποδεικνύονται ακόμα καλύτεροι και πως ο παρών είναι σίγουρα ένας από τους δίσκους της χρονιάς.

Το ύφος τους ιδιαίτερο: αποστασιοποιούνται τόσο από προσπάθειες άλλων γνωστότατων και επιτυχημένων ελληνικών γκρουπ, όσο και από την πρώτη τους δουλειά και μας δίνουν progressive metal που ενσωματώνει τόσο πολλά στοιχεία, που κάνει τους Wastefall ότι πιο φρέσκο και πρωτοποριακό έχω ακούσει εδώ και καιρό. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ελληνική σκηνή... Ξέρεται πολλά συγκροτήματα που να παίζουν τσαμπουκαλεμένο - κοφτό progressive, με επιρροές τόσο από Slipknot και από Dream Theater; Ξέρετε πολλούς που να έχουν τραγουδιστή με φωνή σαν του Dominique, που με το γρέζο και το πάθος της μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον κ. Warrel Dane (Nevermore); Ξέρεται πολλούς που δε φοβούνται να μελαγχολήσουν και να πωρωθούν μέσα στο ίδιο album και να γράφουν εμπευσμένοι από το περυσινό ατύχημα στα Τέμπη, όπου σκοτώθηκαν 21 νέα παιδιά (εξ'ου και ο τίτλος); Ξέρεται πολλούς που δεν ξεχνούν την καταγωγή τους και ενσωματώνουν στη μουσική τους ανατολίτικες κλίμακες; Ξέρεται πολλούς που κάνουν concept album και βάζουν ενδιάμεσα ορχηστρικά μέρη με πιάνο και βιολί, που μόνο στην κινηματογραφική μουσική μπορείς να βρεις όμοιά τους; Ξέρετε πολλούς για κάθε κατηγορία... Περιμένατε όμως σε ένα δίσκο να τα ακούσετε όλα αυτά μαζεμένα; Και μάλιστα από ελληνικό συγκρότημα;

Πραγματικά τα παιδιά έχουν κάνει φοβερή δουλειά. Τόσο σε μουσικό επίπεδο, όσο και σε στιχουργικό. Το artwork, η πεντακάθαρη παραγωγή και το βιολί του Matthew είναι τα στοιχεία που προσθέτουν τις τελευταίες πινελιές στο μαγευτικό τοπίο αυτής της κυκλοφορίας, τοποθετώντας πολύ ψηλά τον πήχη, τόσο για τους Wastefall όσο και για οποιαδήποτε μεταγενέστερη κυκλοφορία στον ευρύτατο χώρο του progressive. Προσωπικά τον τοποθέτησα στους καλύτερους της χρονιάς και τον ακούω ασταμάτητα. Περιμένα κάτι καλό, αλλά οι Wastefall κατάφεραν να με σοκάρουν ακόμα περισσότερο. Φοβερό album. Προτιμήστε το!