Lathe Of Heaven

Μεταφρασμένο στη γλώσσα μας ως «Στην Άλλη Πλευρά του Ονείρου», το "Lathe Of Heaven" της μυθικής Ursula Le Guin, αποτελεί ένα από τα καλύτερα sci-fi έργα της, που μπλέκει στοιχεία ψυχολογίας, Ταοϊσμού, cyberpunk και κριτικής του φασιστικού real politik. Δεν προκαλεί έκπληξη λοιπόν, που έδωσε το όνομά του σε ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα πανκ σχήματα της σύγχρονης νεοϋορκέζικης σκηνής. Στο ντεμπούτο τους, "Bound By Naked Skies" του 2023, συνδύασαν τις DIY πανκ καταβολές τους με τις πιο gothic ανησυχίες, σε ένα ομιχλιασμένο αποτέλεσμα που κέντρισε το ενδιαφέρον με τις υφέρπουσες δυναμικές του.

Αυτό τον καιρό, οι Lathe Of Heaven επιστρέφουν με το δεύτερο full-length τους, εκ νέου από τη Sacred Bones Records, μια εξαιρετική και εκλεκτική αμερικανική indie δισκογραφική. Το "Aurora", όπως ονομάζεται ο δίσκος, από την πρώτη στιγμή καθιστά σαφές πως εδώ έχουμε ένα σχήμα που στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε δούλεψε πολύ πάνω στο ύφος και την εμβάθυνση στις επιρροές του, με το αποτέλεσμα να είναι σαφώς πιο εκλεπτυσμένο. Αυτή η προσήλωση των Lathe Of Heaven, που είναι εμφανής και στον τομέα της παραγωγής και του sound engineering, τους στερεί σε μεγάλο βαθμό την street punk πυγμή, αλλά τους επιτρέπει να καθαρίζουν τις ατμόσφαιρες πάνω από τα ρεφραίν και τα hooks των κομματιών.

Έτσι, τραγούδια όπως το εθιστικό ομότιτλο άσμα, φανερώνουν μια πάντα που φιλτράρει την post-punk παράδοση των ‘80s με ονειρικές (ναι, το είπα) μελωδίες. Στον αντίποδα, κομματάρες όπως το "Portrait Of A Scorched Earth", αφοσιωμένο στη γενοκτονία των Παλαιστινίων, καταφθάνει με The Mob anarcho/post-punk οργή, και έτσι η γενεαλογική σύνδεση των Joy Division / New Order / The Cure / The Chameleons / The Sound /A Flock of Seagulls/ The Mob εμφανίζεται και εδώ. Παραδόξως, η πορεία και ο τρόπος που ενσωματώνουν τις επιρροές τους και υλοποιούν τα ονειρικά ηχητοπία σε κομμάτια με παλμό (και φοβερές μπασογραμμές) οι Lathe Of Heaven, μου θυμίζει αυτά των Καναδών Spectres, μιας άκρως επιδραστικής μπάντας στο σύγχρονο post-punk underground, ή έξυπνων επιγόνων όπως οι Body Maintenance. Ειδικά η χροιά των φωνητικών είναι έντονη, με κομμάτια όπως το "Just Beyond The Reach Of Light" να σε κάνουν να χορεύεις σε ρυθμούς ‘80s Manchester μεν, σκεπτόμενα δε.

Εν πολλοίς, το "Aurora" αν πάσχει από κάτι, είναι η ελαφρώς μεγάλη διάρκεια, όσο και το ότι δεν «απλώνεται» ηχητικά όσο θα ήθελε. Κομμάτια σαν το "Oblivion" που φαντάζουν βγαλμένα από gothic bar playlists ή το "Matrix Of Control", αν και διαθέτουν όλα τα γνήσια χαρακτηριστικά για να ενσωματωθούν στο σύνολο, δεν ξεχωρίζουν και δημιουργούν μια καμπή στα μέσα του άλμπουμ. To "Catatonia" στον αντίποδα, επανέρχεται προς το τέλος με τις σκληρές ρυθμικές του για να αγγίξει πιο dark punk καταστάσεις και να προσφέρει ένα μικρό ηχητικό διαμαντάκι, που μου θύμισε μεγαλεία των Belgrado. Επιπρόσθετα, κομμάτια όπως το "Automation Bias", αξιοποιούν μεν έξυπνα τα synths, στερούνται όμως εκείνων των leads που θα τα έκαναν να μοιάζουν ικανά να κάψουν τον σαστισμένο νυχτερινό ουρανό.

Πέρα όμως από τις όποιες αυστηρότητες, οι Lathe Of Heaven κυκλοφόρησαν ένα δίσκο που με κάθε ακρόαση ριζώνει και επανέρχεται σε ζόρικες νύχτες. Το "Aurora" βρίσκει το σχήμα από τη Νέα Υόρκη σε μια εξελικτική πορεία, και φαντάζει ως ένα απαραίτητο δεύτερο βήμα, που παλεύει να μην μείνει μετέωρο, αλλά να δείξει το δρόμο του μοναδικού. Το post-punk συγκρότημα, με τις εξαίσιες επιρροές από την λογοτεχνία της επιστημονικής φαντασίας να ομορφαίνουν τη στιχουργία του, έχει όλα τα φόντα στο μέλλον να διευρύνει την επιρροή και να μεγαλώσει τη σκιά του. Αρκεί να συνεχίσει να αναζητεί τα μεγάλα τραγούδια με το ίδιο πάθος που δεν επιτρέπει στις αρχές του να ξεθωριάσουν.

Bandcamp