Waste Of Space Orchestra

Syntheosis

Svart (2019)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 04/04/2019
Μια ονειρική σύμπραξη κι ένα μνημείο σύγχρονου ψυχεδελικού metal
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Waste Of Space Orchestra αποτελούν την σύμπραξη δύο κορυφαίων σύγχρονων Φινλανδικών συγκροτημάτων, των Oranssi Pazuzu και των Dark Buddha Rising. Το παρόν σχήμα υπήρξε commissioned project - κατά παραγγελία δηλαδή - του περσινού Roadburn Festival και δεν μπορώ καν να φανταστώ την ονειρική μυσταγωγία στην οποία υποβλήθηκε το κοινό, αν και οι φήμες μιλάνε για μια μνημειώδη εμφάνιση. Καμία έκπληξη ως εδώ. Το ότι το project αποφάσισε να ηχογραφήσει τον καρπό αυτής της συνύπαρξης μπορεί όμως να εκληφθεί ως δώρο. Όχι μόνο για τους οπαδούς των δύο γκρουπ που δεν μπόρεσαν να είναι στους 3000 τυχερούς παρευρισκόμενους αλλά κι ένα συνολικότερο δώρο για αυτούς που αγαπάνε την ψυχεδέλεια στον σκληρό ήχο.

Αξίζει εδώ να γκρινιάξουμε λίγο για τον βιασμό του όρου «ψυχεδελικός» κατά την τρέχουσα δεκαετία. Εκατοντάδες καλλιτέχνες προσεγγίζουν τον όρο καθαρά ηχητικά: βάλε vintage πεταλάκια, λαμπάτους ενισχυτές, reverb και echo χωρίς τέλος, λίγο abstract τάχα μου grooves και ιδού οι καινούριοι psych σας πρίγκηπες. Δεν είναι έτσι φυσικά τα πράγματα. Όπως κάθε τι μουσικό που εξελίσσεται εδώ και δεκαετίες, το psych δεν είναι τόσο ήχος όσο καρδιά, γνώση, σεβασμός στο παλιό και προσεκτικός νεωτερισμός. Με το καλημέρα, δεν μπορείς να περιμένεις κάτι λιγότερο από αυτό εδώ το project. Οι Oranssi Pazuzu είναι ίσως οι καλύτεροι εκπρόσωποι αυτού του στυλ στο metal σήμερα και το κοσμικό, μυσταγωγικό doom των Dark Buddha Rising δεν είναι λιγότερο ψυχεδελικό. Δεν μπορεί να υφίσταται κανένας βιασμός εδώ. Μόνο ταλέντο και μεράκι.

Η εναρμόνιση των ήχων των δύο γκρουπ είναι τόσο απόλυτη που εύκολα θα πίστευες ότι αυτοί εδώ οι δέκα (!) τύποι παίζουν μαζί από την αρχή του χρόνου. Εναρμόνιση απόλυτη, φυσική κι εντελώς συναρπαστική ταυτόχρονα. Ισορροπούν και συντονίζονται καθόλη την διάρκεια του άλμπουμ σε έναν στιβαρό και γιγαντιαίο βηματισμό, παράγοντας μουσική που το βάρος της την κρατάει στη γη αλλά το όραμα της την εκτοξεύει στα πιο μακρινά σύμπαντα. Ίσως αναγνωρίσεις ότι κάποιες kraut κατασκευές ανήκουν στους μεν, κάποια πιο στρωτά doom σημεία στους δε, μέχρι εκεί όμως. Το “Syntheosis” είναι ομοούσιο και αδιαίρετο!

Η ψυχεδέλεια λοιπόν εδώ κρύβεται σε κάθε ηχητικό millisecond. Η ροή του άλμπουμ είναι εξαιρετική και κάθε μία από τις εννέα συνθέσεις μειώνει ή ανεβάζει το ρυθμό κατά το δοκούν, διατηρώντας  την υποδειγματική αλληλουχία αργών/groovy και δομημένων/τζαμαριστών στιγμών. Βέβαια το σκοτεινό στοιχείο δεν εκλείπει ποτέ, μια σκοτεινιά που έχει την αποστολή να σκιαγραφήσει τις αβύσσους, τις μαύρες τρύπες και τις εξωγήινες διαστάσεις του concept. Προφανώς δεν πρέπει να το μπερδέψουμε για black metal, παρά την «ασχήμια» των φωνητικών.  Είναι όμως ένα σκοτάδι ασυνείδητο, ζεστό και κυκλωτικό που δεν θα σε αφήσει να πάρεις ανάσα. Κρύβεται παντού μέσα στα έρποντα riff, στα παράφωνα keyboard, στα βάναυσα και bigger than life ταμπούρα.

Αντί λοιπών άσκοπων μουσικών περιγραφών, παραθέτω εν συντομία το concept. Πρόκειται για το πνευματικό ταξίδι τριών ξεχωριστών οντοτήτων: ο Shaman βλέπει οράματα για το μέλλον της ανθρωπότητας, ο Seeker αναζητά την Απόλυτη Αλήθεια σε άγνωστες διαστάσεις και ο Possessor έχει ως σκοπό την διάβρωση του ανθρώπινου χαρακτήρα. Μοίρα των τριών είναι η σύγκρουση έως ότου το ταξίδι τους θα καταλήξει σε έναν απροσδιόριστο χωροχρόνο και στην αναπόφευκτη τελική τους ένωση, την συν-θέωση. Αντίο σας και χαίρετε, δηλαδή. Μην περιμένεις τίποτα λιγότερο από την μουσική. Παραδώσου και εγκατέλειψε τα εγκόσμια.

Το "Syntheosis" είναι ένα συναρπαστικό ηχητικό κι αισθητικό ταξίδι στα πέρατα της μεταλλικής φαντασίας και του ρομαντικού space φευγιού. Δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από μια πολύτιμη στιγμή μέσα στον χρόνο, πολύτιμη για αυτούς που αγαπούν το ίδιο φευγιό. Δεν θα μπει στα charts, ούτε φαντάζομαι σε πολλές «έγκριτες» λίστες, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν αποτελεί ένα μνημείο για το σύγχρονο ψυχεδελικό metal. Και καλό εδώ είναι λίγο όλοι, πίσω από τα παραπετάσματα που ορίζουν τα «είδη» και οι ταμπέλες, να μπορούμε να ξεχωρίζουμε τους πραγματικούς συνεχιστές της Hawkwind/Sabbath παράδοσης από τους ηχητικούς μιμητές της. Ακόμα κι αν πρόκειται απλά για ένα φευγαλέο project. Bon voyage και θυμήσου να μην φτιάξεις βαλίτσα.

  • SHARE
  • TWEET