«A Buyer's Guide»: Bad Religion

Ένα θρυλικό όνομα που κατάφερε να σπάσει την κατάρα της ολιγοζωίας των punk συγκροτημάτων και να πρωταγωνιστεί ακόμη και σήμερα στις μουσικές επιλογές μας

Από τους Nτίνο Παυλίδη, Θεοδόση Γενιτσαρίδη, Γιάννη Χυτήρογλου, Τόλη Δόση, 21/01/2014 @ 12:08
Punk rock και 35 χρόνια μουσικής καριέρας είναι έννοιες που σπάνια συναντά κανείς μαζί. Η αναγκαιότητα που μπορεί να σχηματίσει μία μπάντα, η προσωπική σχέση που είναι ικανή να φέρει πέντε ανθρώπους κοντά για να πιάσουν ένα όργανο και να παίξουν μουσική, και οι ατομικές αντιλήψεις που θα τους «δέσουν» και θα τους κάνουν να πιστέψουν σε αυτό το πράγμα, υπήρξαν ανέκαθεν οι βασικοί παράγοντες για να δημιουργηθεί ένα punk συγκρότημα μέσα σε μία μέρα, αλλά και να διαλυθεί δυστυχώς μέσα στην «επόμενη» νύχτα. Καλώς ή κακώς, το συγκεκριμένο παρακλάδι του rock έμεινε -μεταξύ άλλων- στην ιστορία για την ολιγοζωία των σχημάτων που κατά καιρούς το αντιπροσώπευσαν, μερικά από τα οποία ωστόσο μεγαλούργησαν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, υπήρξανε μέρος μεγάλων κοινωνικών κινημάτων, και άσκησαν σημαντική επιρροή όχι μόνο στις μουσικές που ακούμε σήμερα, αλλά αρκετές φορές και στην στάση με την οποία αντιμετωπίζουμε πολλές πτυχές της καθημερινής μας ζωής. Το να κατορθώσει λοιπόν μία punk rock μπάντα να πορευτεί για πάνω από τρεις δεκαετίες αλλά και να καταφέρει τα παραπάνω, διατηρώντας σταθερά και συνολικά μία αξιοπρεπή -και συχνά υποδειγματική- στάση, είναι αναμφισβήτητα τεράστια μαγκιά, μεγάλο ζήτημα «που λέμε», και από εκεί ξεκινάει κατ' αρχήν το μεγαλείο των θρυλικών πλέον Bad Religion.

Bad Religion

Με έδρα την «Πόλη των Αγγέλων» στην California, οι Bad Religion ξεκίνησαν «κλασικά» ως μία γυμνασιακή μπάντα συμμαθητών, που ως δεκαπεντάχρονοι θέλησαν να κάνουν το απλούστερο και πιο αγνό πράγμα για την ηλικία τους, να μαζεύονται τα απογεύματα μετά το σχολείο σε κάποιο γκαράζ ή υπόγειο και να μετουσιώνουν σε συγχορδίες την οργή, τις ανησυχίες τους, και την αντίθεση τους. Γραφικό ή κινηματογραφικό είναι πέρα για πέρα πραγματικό, με δόσεις αδιανόητου εάν αναλογιστεί κανείς πως έφηβοι ακόμη, το 1981, κυκλοφόρησαν την πρώτη τους ever κυκλοφορία, ένα ομώνυμο 7" EP, στο δικό τους -παρακαλώ!- ανεξάρτητο δισκογραφικό label, που έμελλε να ονομαστεί Epitaph και να αποτελέσει τα μετέπειτα χρόνια δισκογραφική-σταθμό για την διεθνή μελωδική punk rock σκηνή. Με βασικές επιρροές τα hot ονόματα της εποχής, όπως ήταν οι Black Flag, οι Minor Threat, οι Circle Jerks και οι Adolescents, ένα χρόνο μετά κυκλοφορούν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο "How Could Hell Be Any Worse..." που στάθηκε ικανή για να κερδίσει τους πρώτους ακροατές για την μπάντα με το κάπως πρωτόγονο και ωμό hardcore punk του, και φυσικά με κομμάτια, όπως τα "We're Only Gonna Die" και "Fuck Armageddon... This Is Hell", να λατρεύονται ακόμη, όσο λίγα, από τους φανατικούς τους.

Bad Religion

Η συνέχεια; Λαμπρή. Στα τέλη της δεκαετίας του '80 οι Bad Religion ανακαλύπτουν ουσιαστικά τον ήχο τους και κυκλοφορούν το ένα αριστούργημα μετά το άλλο. Οι αυξημένες ταχύτητες, τα ευφυή μελωδικά riff, οι πινελιές από τα κιθαριστικά solo του Brett Gurewitz, σε συνδυασμό με τις αρμονίες των τριπλών συνοδευτικών φωνητικών, και πάνω από όλα την φωνή και τους κοινωνικό-πολιτικούς στίχους του Greg Graffin να βρίθουν ειρωνίας, αντίδρασης και σοφίας, αποτελούν όλα μαζί τα βασικά χαρακτηριστικά της ταυτότητας των Bad Religion, που μέχρι και σήμερα τους καθιστούν μοναδικούς στο είδος τους, αποτελώντας πολλές φορές ένα ευχάριστο άκουσμα για ακροατές με εντελώς ετερόκλητα γούστα στην μουσική. Αυτό ήταν και κάτι που πραγματικά τους έκανε να ξεχωρίσουν ανάμεσα σε σωρούς punk συγκροτημάτων, αλλά και να αναζητήσουν πολλές στιγμές στην καριέρα τους, με βάσεις, την μεγαλύτερη δυνατή απήχηση, με άλμπουμ όπως τα "Stranger Than Fiction" και "The Grey Race" ή αντίστοιχα κομμάτια όπως τα "Infected" και "Punk Rock Song", να απευθύνονται σε περισσότερο εμπορικά κοινά, παρά τον ίσως «ψαρωτικό» τους τίτλο. Και αν κάποιες φορές υπήρξαν άσχημες στιγμές, με σκαμπανευάσματα και πισωγυρίσματα, με αποτυχημένες αναζητήσεις και ρίσκα, με τσακωμούς μεταξύ των μελών και προσωπικά πάθη να θολώνουν την ατμόσφαιρα, οι Bad Religion απέδειξαν ανθρώπινα και ηρωικά πως έτσι είναι η ζωή, μία πρόκληση για να την κερδίσεις ξανά, να σηκωθείς και πάλι στα πόδια σου, και να κάνεις την μεγάλη δική σου επιστροφή. Παρ' ότι πολλάκις οι Bad Religion επέστρεψαν και αναγεννήθηκαν με δισκάρες όπως το "The Empire Strikes First" ή ακόμη και το περσινό "True North", εμείς θα προσπαθήσουμε στο άρθρο αυτό να σας παραθέσουμε τις δέκα πιο σημαντικές στιγμές αυτού του ιστορικού εν ζωή συγκροτήματος, ευελπιστώντας να σας κάνουμε να ενδιαφερθείτε για την υπόλοιπη εξαιρετική και ειλικρινά πλούσια δισκογραφία του.

Ν.Π.

Buy Or Die
Bad Religion - No Control No Control
Epitaph (1989)

Ό,τι και να πει κανείς για το "No Control", έναν από τους πιο επιδραστικούς δίσκους που βγήκαν στα μουσικά χρονικά, και που -εκτός των άλλων- κατάφερε να κατακτήσει φανατικούς του punk, του hardcore, και σε εκπληκτικό ποσοστό και του metal, είναι πραγματικά λίγο. Μιλάμε για ένα μεγαλειώδες άλμπουμ που άλλαξε και αλλάζει ακόμη ζωές. Έναν δίσκο μελωδικό, γρήγορο, συναισθηματικά φορτισμένο και οργισμένα μπαρουτιασμένο, που εξακολουθεί στις μέρες να είναι επίκαιρος, άμεσος, και έγκυρα επικριτικός. Από τα πρώτα του κομμάτια, "Change Of Ideas" και "Big Bang", σου προκαλεί σε όλο σου το είναι μία έκρηξη, για να σε καθηλώσει στη συνέχεια με τα ανατριχιαστικά "I Want To Conquer The World", "You" και "Progress" που αποδομούν έξυπνα μέσα σε λίγες αράδες ολόκληρο το σύστημα του δυτικού κόσμου, και να σε αποτελειώσει τελικά με το σκληροπυρηνικό και συγκινητικό "Billy" να αποκαλύπτει την πιο προσωπική πτυχή αυτής της τεράστιας μπάντας. Δεν υπάρχει κάτι άλλο για να ειπωθεί. Το αγοράζετε άμεσα.

Ν.Π.
Bad Religion - Against The Grain Against The Grain
Epitaph (1990)

Το πρώτο εμπορικά επιτυχημένο άλμπουμ των Bad Religion αποτέλεσε τον καλύτερο συνδετικό κρίκο μεταξύ των "No Control" και "Suffer" με τη μετέπειτα πορεία της μπάντας. Η hardcore οργή συνεχίζει να δηλώνει παρούσα, οι ταχύτητες όμως χαμηλώνουν ελαφρώς και τα τραγούδια απλώνονται πέραν του διλέπτου σε κομμάτια όπως το "Anesthesia" και το «αργό» "Faith Alone". Η γενιά των αποχαυνωμένων από τα βάλιουμ γονιών που ταΐζουν καταναλωτισμό τα παιδιά τους βρίσκει τον ύμνο της στο "21st Century Digital Boy", ενώ το "Against The Grain" δηλώνει την πάγια θέση της μπάντας κόντρα στο ρεύμα, να εκπέμπει SOS για τον "Modern Man". Πιασάρικα θυμωμένα refrain, μακριά όμως από τις συνήθεις για το είδος πολιτικές αφέλειες, μαζί με εξαιρετικές μελωδικές στιγμές, ευθύνονται για τον πιο ολοκληρωμένο μάλλον δίσκο των Bad Religion.

Γ.Χ.
 
Must Have
Bad Religion - Stranger Than Fiction Stranger Than Fiction
Atlantic Records (1994)

To "Stranger Than Fiction" δεν κάνει τίποτα λιγότερο από το να μεγαλώσει τον μύθο των Bad Religion. Εκτινάσσει την δημοτικότητα της μπάντας στα ύψη και συνεχίζει το σερί των εξαιρετικών κυκλοφοριών για αυτούς. Ένας πολυσχιδής και φοβερά ποιοτικός δίσκος που αποτυπώνει την ωρίμανση των μελών του συγκροτήματος και καλουπώνει όλες τις μουσικές τους ανησυχίες σε συνάρτηση με την συνήθη γαματοσύνη των στίχων τους. Είναι το άλμπουμ που περιλαμβάνει -για μία ακόμη φορά- την χιτάρα "21st Century Digital Boy", αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι τα καλούδια του δεν σταματάνε εκεί. Το "Infected" είναι rock άσμα που κάθε mainstream μπάντα θα έκανε τάματα για να το έχει γράψει, το ομώνυμο τα σπάει, το "Inner Logic" μπουκώνει τα ηχεία, το "Slumber" παίζει με τις διαθέσεις σου, το "Incomplete", το "Tiny Voices"... ας μην τα ανφέρουμε τώρα όλα, ξέρετε πως πάει το πράμα με τέτοιους δίσκους. Κορόνα στο κεφάλι σου.

Τ.Δ.
Bad Religion - Suffer Suffer
Epitaph (1988)

Είκοσι έξι μόλις λεπτά ήταν αρκετά για τον δίσκο που καθόρησε το μελωδικό hardcore επανενώνοντας την μπάντα από τη νότια Καλιφόρνια με τον κιθαρίστα και βασικό μέλος της Brett Gurewitz. Το χαρακτηριστικό εξώφυλλο με τον έφηβο να καίγεται στον παράδεισο της urban suburbia Αμερικής είναι ενδεικτικό για το περιεχόμενο. Το album ξεκινά με την στιχουργική ουτοπία του "You Are (The Government)" με τα πανέξυπνα κοινωνικό-πολιτικά μανιφέστα, που εξελίσσονται σε μονόλεπτα-και-κάτι έπη, να σε χτυπούν ακολούθως, με την συνοδεία πάντα της χαρακτηριστικής φωνής του Greg Graffin. Δείγματα της δουλειάς του μετέπειτα καθηγητή Graffin αποτελούν τα "When?", "Do What You Want" και φυσικά το ομώνυμο "Suffer", με το δυστυχές συμπέρασμα «The Masses Of humanity Will Always Have To Suffer».

Γ.Χ.
 
Other Essentials
Bad Religion - Recipe For Hate Recipe For Hate
Epitaph (1993)

O πρώτος δίσκος των Bad Religion που χτύπησε χιτάκια στα Αμερικάνικα charts, και πως να μην το κάνει με τα "American Jesus" και "Struck Α Nerve" στο παλμαρέ του. Κυκλοφορία εναλλακτική με την μελωδία στα τέρματα. Εδώ διακρίνεις country, folk, grunge και μελωδικά στοιχεία που άλλαξαν το punk αλλά και την ίδια την μπάντα. Για δείτε, τότε γεννήθηκαν οι Propaghandi και οι Rancid... μήπως οι Καλιφορνέζοι έβαλαν το λιθαράκι τους; Λέω μήπως! Τότε οι The Offspring ετοίμαζαν το "Smash", οι Green Day το "Dookie", και οι NOFX το "Punk In Drublic"... για σκεφτείτε... και οι Bad Religion κυκλοφορούσαν τον έβδομο δίσκο τους! Ακούγεται και κάποιος Eddie Vader σαν guest στα φωνητικά... από μια μικρή μπάντα... τους Pearl Jam! Υπάρχει και το "Skyscraper", μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές του συγκροτήματος! Μήπως να αποδώσουμε σε αυτήν την κυκλοφορία τα εύσημα που της αξίζουν; Δεν νομίζετε πως το punk όπως το ακούμε σήμερα θα ήταν διαφορετικό χωρίς αυτό εδω το διαμάντι; Εγώ πιστεύω πως ναι...

Θ.Γ.
Bad Religion - Generator Generator
Epitaph (1992)

Είκοσι-και χρόνια και δίσκοι σαν αυτόν ακούγονται ολόφρεσκοι. Πολλοί προσπάθησαν αλλά κανένας δεν κατάφερε να πλησιάσει την αλητεία των Bad Religion. Καλά κρατεί λοιπόν το hardcore punk τους, αφού κομμάτια σαν τα "Generator", "Tomorrow" και "Fertile Crescent" βαράνε όπως παλιά. Μαζί και το "Only Entertainment", και ακούτε ξαφνικά τα είκοσι χρόνια μελωδικού punk που ακολούθησαν. Καυστικός αντιπολεμικός στίχος στο "Heaven is Falling", πράγμα που επίσης δεν έλειψε ποτέ από τους Bad Religion. Υπάρχει και το "Atomic Garden", το πρώτο video που κυκλοφόρησε ποτέ από αυτούς. Τελικά να και η έκπληξη. Οι Bad Religion ελαφραίνουν κι αρχίζουν να μαλακώνουν τα riff, να χαμηλώνουν τα γκάζια, να αφήνουν μελωδικές και blues νότες πέρα δώθε, και να βγάζουν κομμάτια σαν τα "The Answer", "No Direction," και "Two Babies In The Dark". Όλο το punk βρίσκεται εδώ, είτε είναι hardcore, είτε είναι skate punk, είτε είναι μοντέρνο και μελωδικό. Καταλάβετε το. Αξεπέραστοι.

Θ.Γ.
Bad Religion - The Process Of Belief The Process Of Belief
Epitaph (2002)

Επειδή Bad Religion χωρίς το δισκογραφικό label της Epitaph και τον Bret Gurewitz στις lead κιθάρες, δεν γίνεται, ο δίσκος αυτός είναι αδύνατο να λείψει από την δεκάδα μας. Μιλάμε για την επανασύνδεση της μπάντας με αυτούς τους δύο κρίκους, για την επιστροφή στα βασικά. Οι ταχύτητες ανακτώνται. Το πιασαρικό παίξιμο του Bret «χτυπάει» κόκκινο, τα «χορωδιακά» φωνητικά τους φτάνουν σε ύψιστα επίπεδα, ενώ τα κρουστά αποκτούν τελείως νέο χαρακτήρα απ' την στιγμή που στην μπάντα προστίθεται ο Brooks Wackerman, drummer που μέχρι και σήμερα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του συγκροτήματος. Κομμάτια όπως το εναρκτήριο "Supersonic" και το φινάλε "Bored And Extremely Dangerous" ακούγονται ακόμη πορωτικά δώδεκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το ραδιοφωνικό -και ίσως πιο «περίεργο» κομμάτι των Bad Religion- "Epiphany" μαγεύει με την ιδιαιτερότητα του, ενώ το συγκλονιστικό "Sorrow" αποδεικνύει περίτρανα γιατί αποτελεί πλέον, σχεδόν μόνιμα, closing track στα live set των Αμερικανών. Ένας πέρα για πέρα «Bad Religion» δίσκος.

Ν.Π.
 
Nerd Alert
Bad Religion - Back To The Known (EP) Back To The Known (EP)
Epitaph (1985)

Είναι πραγματικά παράξενο που μέσα σε μία τεράστια δισκογραφία, οι Bad Religion κυκλοφόρησαν μόλις δύο EP μέσα στα τριάντα πέντε χρόνια της σχεδόν συνεχούς μουσικής τους πορείας. Το "Back To The Known" πρόκειται για το δεύτερο, και είναι μία ιδιαίτερη κυκλοφορία, μιας και επίσημα υπήρξε η πρώτη μεγάλη επιστροφή της μπάντας, έπειτα από την πτώση που προκάλεσε το κάπως αποτυχημένο "Into The Unknown" και την αποχώρηση -για προσωπικούς λόγους- του Bret Gurewitz. Οι Bad Religion προσλαμβάνουν ένα πλέον σημαντικό τους στέλεχος στην κιθάρα, τον Greg Hetson από την μπάντα-επιρροή τους Circle Jerks, και γράφουν πέντε punk rock κομμάτια -με τον ύμνο "Along The Way" να ξεχωρίζει μέχρι τις μέρες μας- στο παλιό, γνωστό και καλό ύφος με το οποίο ήρθαν σε αυτόν τον κόσμο για να μας συναρπάσουν. Το EP πρωτοκυκλοφόρησε στην μορφή ενός μονόπλευρου 12" βινυλίου με εξώφυλλο το εμβληματικό logo των Bad Religion, και παρ' ότι είναι εξαιρετικά δυσεύρετο πλέον, αξίζει να του δώσετε μία ευκαιρία, μιας και λίγες «μεγάλες» μπάντες ηχογραφούν πλέον τέτοιες «μικρές» κυκλοφορίες.

Ν.Π.
 
Only On Discount
Bad Religion - Christmas Songs
Christmas Songs
Epitaph (2013)

Μέχρι πρότινος η επίσημη «κακή» κυκλοφορία των Αμερικανών ήταν η progressive rock απόπειρα του "Into The Unknown" το 1983, το οποίο απογοήτευσε, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στους «φρεσκοβαμμένους» φανατικούς τους, αποχωρήσεις μέσα στις ίδιες τις τάξεις της μπάντας, αλλά και μία προσωρινή διάλυση της. Εν έτει 2013, και έχοντας μόλις κυκλοφορήσει το υπέρτατο "True North" να μας υπενθυμίζει ιδανικά με τί όνομα έχουμε να κάνουμε σε αυτό το αφιέρωμα, το συγκρότημα προκαλεί διπλό χτύπημα μέσα στην ίδια χρονιά και κυκλοφορεί το εντελώς αχρείαστο "Christmas Songs", έναν ολοκληρωτικά αδιάφορο δίσκο, που δεν έπεισε, δεν άγγιξε, άφησε ερωτηματικά και εννοείται ανάμεικτα συναισθήματα. Χωρίς να είναι η πρώτη φορά που οι Bad Religion καταπιάστηκαν με την διασκευή ενός χριστουγεννιάτικου άσματος, και παρ' ότι στην κυκλοφορία υπήρξε ένα ποσοστό φιλανθρωπικού χαρακτήρα, η επιλογή της ηχογράφησης ενός ολόκληρου τέτοιου δίσκου ήταν μάλλον η πιο αποτυχημένη εμπορική κίνηση που έκαναν ποτέ στην καριέρα τους.

Ν.Π.
 
Live
Bad Religion - Live At The Palladium Live At The Palladium
Epitaph (2006)

Το "Live At The Palladium" ηχογραφήθηκε και βιντεοσκοπήθηκε λίγο μετά την κυκλοφορία του αξιοπρεπέστατου "The Empire Strikes First" το 2004 και περιλαμβάνει μία κυριολεκτικά μνημειώδη εμφάνιση των Bad Religion στην γενέτειρα τους California. Ξεχωρίζει για το διαστημικό -για τα punk δεδομένα- set των τριάντα ένα κομματιών και ογδόντα έξι περίπου λεπτών, κατά τα οποία η μπάντα επέλεξε τις σημαντικότερες στιγμές όλοκληρης της καριέρας της, και εξαρχής, με αξιοθαύμαστο πάθος και κέφι απέδωσε με τον καλύτερο δυνατό, πορωτικό και ξεσηκωτικό τρόπο. Τα εξαιρετικά πλάνα που παίζουν άτακτα μεταξύ κοινού και stage δίνουν πλήρη εικόνα του τι επικράτησε εκείνο το διήμερο στο Palladium, οι Bad Religion βρίσκονται σε εξαιρετική φόρμα με τα φωνητικά να εντυπωσιάζουν και τις τρεις κιθάρες να δίνουν έναν πρωτόγνωρο αέρα στολίζοντας τα κομμάτια με όλων των ειδών τις τσαχπινιές, και ο Greg Graffin, μετρημένος και ειλικρινής, υπενθυμίζει με κάθε δυνατή ευκαιρία ότι αυτή η εμφάνιση είναι εξ' ολοκλήρου αφιερωμένη στο σημαντικότερο κομμάτι της μπάντας του, τους οπαδούς της.

Ν.Π.


A Compilation
Φτιάχνοντας μια λίστα ογδόντα λεπτών με τα καλύτερα και πιο αντιπροσωπευτικά κομμάτια των Bad Religion είστε στην ευχάριστη θέση, λόγω της διάρκειας των συνθέσεων, να μπορείτε να συμπεριλάβετε πολλά. Ταυτόχρονα, όταν οι επιλογές σας είναι τόσες πολλές, σπάτε το κεφάλι σας -ευχάριστα- και δεν ξέρετε πιο να αποκλείσετε. Παρακάτω λοιπόν, σας παραθέτουμε μια λίστα με αγαπημένα, ιδιαίτερα, διαχρονικά, μοναδικά και ξεχωριστά κομμάτια από όλη την δισκογραφία των Αμερικάνων.

Θ.Γ.

1. Fuck Armageddon... This is Hell (How Could Hell Be Any Worse)
2. Atomic Garden (Generator)
3. Punk Rock Song (The Grey Race)
4. 21st Century Digital Boy (Against The Grain και Stranger Than Fiction)
5. Struck A Nerve (Recipe For Hate)
6. Sinister Rouge (The Empires Strikes First)
7. Before You Die (New Maps Of Hell)
8. Generator (Generator)
9. American Jesus (Recipe For Hate)
10. Skyscraper (Recipe For Hate)
11. Los Angeles Is Burning (The Empires Strikes First)
12. No Control (No Control)
13. You (No Control)
14. Nobody Listens (The Grey Race)
15. Modern Man (No Control)
16. Sorrow (The Process Of Belief)
17. We're Only Gonna Die (How Could Hell Be Any Worse)
18. Supersonic (The Process Of Belief)
19. Along The Way (Back To The Known - EP)
20. New Dark Ages (New Maps Of Hell)
21. Faith Alone (Against The Grain)
22. I Want To Conquer The World (No Control)
23. Against The Grain (Against The Grain)
24. Give You Nothing (Suffer)
25. Stranger Than Fiction (Stranger Than Fiction)
26. You Are (The Government) (Suffer)
27. Do What You Want (Suffer)
28. Delirium Of Disorder (Suffer)
29. Raise Your Voice (No Substance)
30. Unacceptable (Against The Grain)
31. Entropy (Against The Grain)
32. Better Of Dead (Stranger Than Fiction)
33. Suffer (Suffer)
34. Operation Rescue (Against The Grain)
  • SHARE
  • TWEET