The Body & OAA

Οι The Body και ο ηλεκτρονικός παραγωγός OAA, δηλαδή ο AJ Wilson, παρουσιάζουν ένα συνεργατικό δίσκο που ο θόρυβος του ζορίζει. Δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζουμε κάποια συνεργασία τους, ούτε η πρώτη φορά που η φασαρία τους είναι επίπονη.

Από τις συνεργασίες τους με τους Thou και τους Full Of Hell (κι άλλη μία εδώ) άλλωστε είχαμε καταλάβει πόσο άρρωστοι είναι. Θα μου πεις από την περσινή τους folk δουλειά με τους BIG|BRAVE αλλάξαμε άποψη; Φυσικά και όχι. Από μια μικρή και γρήγορη κουβέντα όμως, αλλά και από τη ζωντανή τους εμφάνιση βέβαια φάνηκαν αρκετά απλοί, χαλαροί και σχετικά ήρεμοι. Παράξενα πράγματα… Α είπα παράξενα και θυμήθηκα το "Grave Of A Dog" με την Kristin Hayter (Lingua Ignota) και τον Dylan Walker (Full Of Hell). Για καθαρά δικές τους δουλειές πηγαίνετε στα "I Have Fought Against It, But I Can't Any Longer" , "No One Deserves Happiness" και "I've Seen All I Need To See".

Φέτος έρχονται με κάτι επίσης εξαιρετικά βαρύ και πειραματικό. Παραμορφώσεις και έντονο noise με πειραγμένα ουρλιαχτά και βιομηχανικά ηλεκτρονική ατμόσφαιρα που δυστυχώς σε κάποια σημεία ακούγεται μονοδιάστατο. Είναι σαν μια μίξη power noise με βαρύ drone metal της σχολής Sunn 0))). Συγκλονιστικός θόρυβος, τολμηρά ηλεκτρονικά στοιχεία, βαριές κιθάρες και τρελή φωνητική ευελιξία του Chip King. Αισθάνομαι πραγματικά ότι όλη η γοητεία στη συνένωση ήχων sludge, power electronics και underground ηλεκτρονικής μουσικής ξεπροβάλλουν απλόχερα σε αυτή τη συνεργασία. Καταπληκτικές εμβοές μπορείς να πάθεις όσο το ακούς. Σίγουρα κάποιοι θα χρειαστούν ΩΡΛ μετά. Φάσκω και αντιφάσκω. Αλλού λέω ότι είναι συγκλονιστικοί και κάπου ότι ακούγονται μονοδιάστατοι. Ισχύουν και τα δύο. Όλες οι συνθέσεις δεν ξεχωρίζουν. Ακούγονται σερί και σαν ένα. Θυμίζουν δουλειές του Justin Broadrick σε Techno Animal και Final. Δεν έχουν ιδιαίτερες διαφορές, αλλά ο πειραματισμός, οι ακρότητες και η σαπίλα είναι από άλλο πλανήτη. Αν αντέξεις τη σχετική μονοτονία που διακρίνει τον ήχο εδώ, τότε θα αγκαλιάσεις σφιχτά αυτό το παρανάλωμα θορύβου.

Δεν μπορεί να αρέσει σε όλους. Δεν γίνεται να αρέσει και να γίνει ανεκτό από πολύ κόσμο. Είναι για να ακούγεται σε σκοτεινό υπόγειο. Είναι για να ξεφεύγεις μακριά από τον κόσμο. Είναι για να νομίζεις ότι δεν υπάρχει τίποτα γύρω σου. Είναι κλειστοφοβικό. Είναι όμως και έντονο. Είναι ξεσκισμένο. Είναι όμως και βαρύ. Σε τελική ανάλυση, είναι άλλο ένα από αυτά τα οδυνηρά, υπέροχα παράξενα μουσικά έργα που δείχνουν τις εξοντωτικές δυνάμεις της μπάντας.

Bandcamp
Spotify