Spiritualized

Θα περίμενε κανείς ότι ένας δίσκος που για να ηχογραφηθεί χρειάστηκε ένα χρονικό διάστημα δύο ετών εξαιτίας των χημειοθεραπειών του κύριου δημιουργού του θα εξέπεμπε, αν όχι σκοτείνια, τότε στεναχώρια, λύπη, ακόμα και αγανάκτηση. Το "Sweet Heart Sweet Light" επρόκειτο να ονομαστεί "Huh?" όπως προδίδει και το επιτηδευμένα πρόχειρο εξώφυλλό του, επιφώνημα που παραπέμπει στην επίδραση που είχε η φαρμακευτική αγωγή στο μυαλό του Jason Pierce (ή J. Spaceman, αν το προτιμάτε οι λάτρεις των Spacemen 3). Πίσω στο θέμα μας, όμως, το "Sweet Heart Sweet Light" ουδεμία πρόθεση έχει να σε πάρει μαζί του κατάχαμα. Πολύ φωτεινό σε ορισμένα σημεία και αγγίζοντας τα όρια του pop -πάντα με τα space rock κατάλοιπα στις κιθάρες να είναι εμφανή- πρόκειται για έναν από τους πιο όμορφους και πιο προσβάσιμους δίσκους που έβγαλαν οι Spiritualized από το magnum opus τους, το "Ladies And Gentlemen We Are Floating In Space" του 1997, και μετά. Οκτώ μήνες το mix-αρε ο Pierce σπίτι του, φρόντισε κάθε πτυχή του ήχου του και αυτό βγαίνει εμφανώς προς τα έξω.

Το εννιάλεπτο εναρκτήριο "Hey Jane" σε νοοτροπία και τίτλο (για μια Jude λέω...) θα φέρει στο μυαλό Beatles. Πιο μαστουρωμένους και πιο μοντέρνους Beatles. Κάπου στο τρίτο λεπτό του οι θόρυβοι προετοιμάζουν για ένα noise κλείσιμο, όμως το κομμάτι θα συνεχίσει ακάθεκτο, επαναλαμβανόμενο και με μονίμως αυξανόμενα κέφια μέχρι την κορύφωσή του και το outro κάμποσα λεπτά μετά. Το "Little Girl" που ακολουθεί είναι επίσης μία από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου. Μελαγχολικές indie rock ανησυχίες, οι μοναδικοί στίχοι που θα μπορούν να συνδεθούν με τις δύσκολες στιγμές του Pierce («Sometimes I wish that I was dead because only the living feel the pain») και μια όμορφη ατμόσφαιρα που έρχεται να προστεθεί στην playlist με τα κομμάτια της επίσης εξαιρετικής περσινής κυκλοφορίας των Girls, οι οποίοι είναι σαφώς επηρεασμένοι (και) από Spiritualized.

Το "Get What You Deserve" είναι πιο ομιχλώδες από τα δύο προαναφερθέντα κομμάτια, με τις ψυχεδελικές κιθάρες και τις ανατολίτικες μελωδίες του να μας φέρνει πιο κοντά σε αυτό που λέμε space rock. Το "Too Late" μας επαναφέρει στις γλυκές, τρυφερές μελωδίες που σου θυμίζουν κάτι και δημιουργούν ατμόσφαιρα αναπόλησης. Ψυχεδελειών συνέχεια με το "Headin' For The Top Now" για να φτάσουμε στη μπαλάντα του δίσκου και ταυτόχρονα σε ένα από τα καλύτερα κομμάτια του, το "Freedom". Στίχοι όπως «I made up my mind to leave you behind / Because you just don't know what you're feeling» τραγουδισμένοι από την απλή και γλυκιά φωνή του Pierce πλαισιωμένη από γυναικεία φωνητικά και η συνταγή πέτυχε.

Το "I Am What I Am" είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον μουσικά κομμάτι του δίσκου. Μια ατμόσφαιρα White Stripes, λίγη soul και παραμορφωμένοι θόρυβοι από κιθάρες που κάνουν τα ερωτικά τους καλέσματα. Το "Mary" κατεβάζει τους τόνους, όμως διατηρεί υπό μια διεστραμμένη έννοια το coolness που έχει αναπτυχθεί στην πορεία του δίσκου. Το "Life Is A Problem", παρόλα τα τέσσερα λεπτά του λειτουργεί περισσότερο σαν εισαγωγή για το οκτάλεπτο "So Long You Pretty Thing", κομμάτι που μοιάζει σαν να έχει γραφτεί εξαρχής για να κλείνει δίσκο. Μπαλαντοειδές ξεκίνημα και πανηγυρικό τελείωμα που αφήνει τη γλυκόπικρη γεύση του ανολοκλήρωτου. Το "Sweet Heart Sweet Light" ήταν εξαρχής μία από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες στον χώρο του. Τελικά, είναι και μία από τις καλύτερες.