Χαμένος ανάμεσα σε όρια και συναρτήσεις αναζητά το σταθερό του σημείο στη μουσική που ακούει. Θαυμαστής μοναχά της μελωδίας, αδιαφορεί μεν για το είδος του πλαισίου που την παρέχει, όχι όμως και για...

Upon Stone
End Time Lightning
Πιστοί στις αρχές του melodeath αλλά κοιτώντας και προς Φινλανδία αυτήν τη φορά
Οι Upon Stone είναι μακράν το καλύτερο αποκούμπι νοσταλγίας για το μελωδικό death metal των σκανδιναβικών, βασικά σουηδικών, 90s. Ο πρώτος δίσκος τους είχε ατόφια όλη τη μουσική των At The Gates, των In Flames και των Dark Tranquility της πρώτης περιόδου. Η αγάπη τους για τη σκηνή αυτή όμως τους έκανε να φτάσουν εκεί με ειλικρινή κατάθεση. Δεν το παίξαν σύγχρονοι, ούτε πρωτότυποι κι έτσι κέρδισαν το σεβασμό.
Το "End Time Lightning" είναι μια κυκλοφορία μικρού μήκους, αλλά παρά το σύντομο της διάρκειας έχει να μας πει κάποια διαφορετικά πράγματα από το "Dead Mother Moon". Δύο καινούργια κομμάτια και μία διασκευή, που δεν περίμενα. Το πρώτο, "Fury My Master", εισάγει πολύ έντονα Children Of Bodom στοιχεία. Το σόλο ουρλιάζει Alexi Laiho. Το ίδιο τα μισά ριφ του τραγουδιού, όπως και τα κάποια πλήκτρα. Ωραίο και υπό μία έννοια διαφορετικό από την προηγούμενη δουλειά τους γιατί στηρίζεται σε άλλη σχολή.
Το δεύτερο, "Autumn Evermore", φωνάζει Σουηδία ακόμα κι απ’ τον τίτλο. Σε πρώτη φάση πιάνεται από την απεραντοσύνη των At The Gates στο ύφος του "Terminal Spirit Disease" μέχρι να μπει το lead της κιθάρας που βροντοφωνάζει In Flames. Το κομμάτι περνάει και από τους τρίτους μεγάλους της σχολής, κυρίως γιατί οι φωνητικές γραμμές θυμίζουν τον τρόπο που τραγουδάει ο Stanne. Η οποία «διαφοροποίηση» έρχεται κυρίως στο solo, που μου έφερε λίγο προς πιο Βρετανικό ακραίο metal.
Η διασκευή στο "Outlaw" των Manowar ήρθε σχεδόν από το πουθενά. Το EP το άκουσα πρώτη φορά στο αμάξι, χωρίς να βλέπω τίτλους και όταν ξεκίνησε σάστισα. Αρχικά σκέφτηκα θα πάνε τελικά και σε πιο τυπικές heavy metal φόρμες με οδηγούς τις κιθάρες των Manowar και τον ήχο του βασιλιά αλλά μετά σκάει αυτό το χαρακτηριστικό outlaw, outlaw, outlaw ride και κατάλαβα. Πλάκα είχε αλλά το "Louder Than Hell" είναι τόσο δισκάρα και δε θέλει και πολύ να καταπιεί την οποία προσπάθεια διασκευής του.
Συνολικά μια χαρά EP είναι το "End Time Lightning". Δεν ξεχωρίζει όπως ο πρώτος τους δίσκος, αλλά τους κρατάει σαν όνομα σχεδόν στην επικαιρότητα. Το πραγματικό ερώτημα όμως, είναι τί θα ακούσουμε στο δεύτερο άλμπουμ.