Spiritual Cramp

Πριν δύο χρόνια οι Spiritual Cramp στο ομώνυμο ντεμπούτο LP τους κατάφεραν να προσφέρουν μια ανανεωτική πνοή στο σύγχρονο alt/punk rock. Με μια σειρά από τραγουδάρες και διάχυτη ειρωνία, οι Spiritual Cramp κατάφεραν να ενσωματώσουν στο garage punk τους dub και 2-Tone και να κάνουν την Νέα Υόρκη των ‘00s να φαντάζει ακόμη επίκαιρη. Πλέον, με το νέο τους άλμπουμ, "Rude", οι Αμερικανοί μετατρέπουν τον ενθουσιασμό της εκκίνησής τους σε γνώση και κυκλοφορούν ένα αλάνθαστο δεύτερο άλμπουμ.

Το "Rude", στα 32 του λεπτά δεν επιχειρεί να διαφοροποιηθεί ή να ξεπεράσει τους υφολογικούς περιορισμούς του προκατόχου του. Τα δεκατρία κομμάτια του άλμπουμ, αποτελούν υπόδειγμα εντυπωσιακής συνθετικής αντίληψης, η οποία καταφέρνει να αναδείξει ξάστερα τη χορευτική δυναμική του καλειδοσκοπίου της μπάντας από το Bay Area. Κοινώς, ενώ η γκρούβα, η ρυθμικότητα και η μελωδικότητα είναι διαρκή στοιχεία του υφολογικού πυρήνα των Spiritual Cramp, πλέον καταφέρνουν να βρίσκουν στόχο και πέρα από την ίδια τους τη μορφή. Η αύρα κομματιών όπως του τεράστιου "At My Funeral" ή του "I Hate The Way That I Look" που διαθέτει την ειλικρίνεια ενός μικρού παιδιού δίχως να ηχεί επιτηδευμένο, δεν επιτρέπει παρερμηνείες.

Οι Spiritual Cramp όμως, πέρα από το να συγγράφουν παθιασμένα και εύγλωττα γράμματα αγάπης προς τις μουσικές τους καταβολές, αντιλαμβάνονται από τι αποτελείται ένα πλήρες rock άλμπουμ σήμερα. Η ρέγκε του σκληρού "Violence In The Supermarket", το τρομερό ντουέτο με την Sharon Van Etten στο κορυφαίο "You’ve Got My Number", οι power-pop καταβολές του "True Love (Is Hard To Find)" με την εξαιρετική του γέφυρα, ή του "Young Offenders" που ηχεί ως χαμένο hit του 2005, αποκαλύπτουν πως οι διακυμάνσεις ηχοχρωμάτων και εντάσεων κατά μήκος του δίσκου, επιτελούν ένα λειτουργικό ρόλο. Ταυτόχρονα, κομμάτια όπως το "Automatic" με την ανελέητη μπασογραμμή και τις υπέροχες φωνητικές του γραμμές, που διατηρούν τη διασύνδεση με το πρότερο παρελθόν, φανερώνουν τον ελέφαντα στο δωμάτιο ενός δίσκου, που όσο αποκαλύπτεται, τόσο πιο αιχμηρός καθίσταται.

Στιχουργικά, το "Rude", είναι οριακά πνιγηρό. Οι Spiritual Cramp, όντας ένα από τα σχήματα της φουρνιάς των Turnstile, Militarie Gun, Scowl, One Step Closer, Zulu κλπ που αποφάσισαν να διευρύνουν τα όρια του ήχου, ή ακόμη και να διατηρήσουν μόνο το ήθος του. Στις θεματικές τους, το μαύρο χιούμορ και η καυστικότητα, δεν φαντάζουν ποτέ υπεραισθητικοποιημένα σκιάχτρα. Αντιθέτως, αγκαλιάζουν ανασφάλειες, την αβεβαιότητα του ανήκειν εν μέσω κοινωνικών αδιεξόδων, τη νέα ζωή σε μεγαλούπολη, επιχειρούν να μετατρέψουν τα υπαρξιακά άγχη σε εξόδους διαφυγής προς ένα ξάστερο, μελωδικό ουρανό. Κοινώς, διατηρούν την ίδια college rock προσέγγιση που επιτρέπει στα power chords και τις μελωδικές τους συγχορδίες να χτυπούν με ωμή punk rock ενέργεια.

Λίγο πριν εκκινήσουν την ευρωπαϊκή περιοδεία ως support στους Hives, οι Spiritual Cramp κυκλοφορούν ένα άλμπουμ, που αν είχε βγεί από τα υπόγεια (ωπ, τι έκανα εδώ) της προ 25ετίας Νέας Υόρκης, θα τοποθετούνταν δίπλα στους μεγάλους της τότε σκηνής. Ναι, πολλές φορές έχουν ειπωθεί τέτοιες υποθετικές αυθαιρεσίες, και ναι, ένα εξαιρετικό, «αναχρονιστικό» άλμπουμ, δεν είναι αρκετό για να θεωρηθεί υπέρβαση. Το ζήτημα όμως με το "Rude" είναι πως, η καλλιτεχνική του πρόταση φέρει εντός της την ίδια κραυγή αγωνίας που επανέρχεται στοιχειώνοντας κάθε επόμενη γενιά, ενώ παράλληλα γράφουν και τραγουδάρες. Οι Spiritual Cramp συνεχίζουν την διακριτή τους πορεία εντός μια μετα-σκηνής που όσο διασπείρεται προς πάσα κατεύθυνση, τόσο μεγαλύτερη σκιά αφήνει.

Bandcamp