Speed

Ήταν 2022 όταν οι Speed κυκλοφόρησαν το EP "Gang Called Speed" και τα πήραν όλα παραμάζωμα. Το hardcore σχήμα από τη Μελβούρνη εμφανίστηκε δυναμικά στο προσκήνιο και με έμφαση στα ασήκωτα riffs και beatdowns, αγκάλιασε την πολιτισμική (ασιατική) κληρονομιά των μελών του, έβαλε μπροστά κοινωνικές θεματικές από τη σκοπιά του περιθωρίου, και πήρε τα πάντα παραμάζωμα. Φέτος, ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσουν το πολυαναμενόμενο full length ντεμπούτο τους, και επιβεβαίωσαν πως ο ντόρος γύρω από δαύτους όχι απλώς είναι δίκαιος, αλλά θα μεγαλώσει κιόλας.

Το "Only One Mode" είναι 24 λεπτά NYHC τελειότητας. Απλά έχει και φλάουτο κάπου μες το χάος. Αν δεν έχεις ακούσει το lead single "The First Test" για να διαπιστώσεις πως από τους Cro-Mags πας σε ένα breakdown με φλάουτο, τότε μην το καθυστερείς. Το κύριο γνώρισμα των Speed είναι η ικανότητά τους να μπλέκουν με απόλυτη ειλικρίνεια τις επιρροές τους και μέσα από ένα εκρηκτικό μείγμα να εκφράζουν τη φιλοσοφία τους. Δεν φτάνουν τα πειραματικά επίπεδα των labelmates Zulu, αλλά εκκινώντας από το κλασικό αμερικάνικο hardcore στην πιο crossover και ασήκωτη εκδοχή του, και περνώντας μέσα από ένα ‘90s beatdown πρίσμα, με σποραδικά alt rock σημεία (άκου το "Send Them To Sydney" στο δεύτερο μισό του ή το "Don’t Need") εκφράζουν το δικό τους μότο. Εδώ υπάρχει μόνο τσίτα, και ισοπέδωση.

Το "Only One Mode" είναι γεμάτο από πελώρια και άψογα riffs αλλά και μανιακά beatdowns αλά Terror. Όταν το εναρκτήριο "Real Life Love" ξεδιπλώσει όλες του τις αρετές, οι Αυστραλοί σε έχουν ήδη αιχμαλωτίσει. Το σχήμα κινείται περισσότερο σε μονοπάτια συγχρόνων όπως οι Drain, Sunami, Spy, Gel, End it, Section H8, Envision (λιγότερο) και Judiciary, χώνει μέσα samples από ταινίες του Bruce Lee, και αδιαφορεί για το οτιδήποτε. Στο "No Love But For Own" ξεδιπλώνουν πιο metal στιγμές και μέχρι το τεράστιο κλείσιμο έχουν καταφέρει σε σχεδόν τρία λεπτά να ενσωματώσουν πολλή πληροφορία, για τα δεδομένα τους, δίχως να χάσουν την αμεσότητά τους.

Οι Speed δεν ηχούν λες και είναι μπάντα σε ντεμπούτο. Τα δέκα κομμάτια του "Only One Mode" κρύβουν πολλή δουλειά στην συνθετική εξέλιξη και συρραφή των riffs. Αφουγκράσου πόσα μπορεί η μπάντα να πετύχει μέσα σε ένα λεπτό στο "Only Foes", ή με τι άνεση συνθέτει hardcore ύμνους όπως το "Shut It Down". Προσωπικά μιλώντας, θεωρώ πως είναι στιγμές όπως στο "Kill Cap" όπου ο συνδυασμός στιχουργίας με διασκεδαστική ενέργεια εκτόνωσης είναι αιχμηρότατος. Οι Speed διαθέτουν όλα τα στοιχεία για να μεγαλουργήσουν, και σε ένα σχεδόν τέλειο ντεμπούτο επιχειρούν να το πράξουν.

Αναμενόμενα, με δίσκους όπως το "Only One Mode" το σχήμα θα γιγαντωθεί, με περιοδείες, αναφορές της μουσικής του σε πιο mainstream πεδία, αλλά η ηχητική βία παραμένει. Ουδεμία στιγμή οι Speed, δεν χάνουν τη σύνδεση με τις ρίζες τους, και με ένα δίσκο που συνεισφέρει στην συμπεριληπτική παράδοση του hardcore, διευρύνουν όσο και περιφράσσουν τα όριά του. Ενώ σέρνεσαι σε ένα από τα αμέτρητα breakdowns του δίσκου, ή φωνάζεις "fuck you" στο κτηνώδες "I Mean It", να είσαι βέβαιο πως δεν έχουμε δει ακόμη το απόγειο αυτής της μπάντας. Με το "Only One Mode" οι Speed εκτοξεύονται, και κατά την άνοδό τους σμιλεύουν την ταυτότητά τους αισθητικά. Βάλε το δίσκο στο repeat, για μια υπόσχεση που εκπληρώθηκε, και απόλαυσέ το όσο διαρκεί.

Bandcamp
Youtube
Spotify