Primal Fear

Unbreakable

Frontiers (2012)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 23/01/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
«Άσπαστος». Ίσως ο καλύτερος τίτλος που θα μπορούσε να δοθεί στην νέα προσπάθεια των Primal Fear. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι μια μπάντα που όντας ενεργή από το 1998 προσφέρει μόνο καλές δουλειές στον οπαδό που ασχολείται με το παραδοσιακό metal αλλά και το ευρωπαϊκό power metal.

Δημιουργήθηκαν από μέλη των Sinner και τον τραγουδιστή Ralph Scheepers όταν εκείνος έφυγε από τους Gamma Ray και ενώ απέτυχε να έχει το μικρόφωνο στους Judas Priest. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν δημιουργήσει μια δικιά τους «ταυτότητα» στο χώρο. Σίγουρα δεν πρωτοτυπούν σε ήχο «πατώντας» σε όλα τα κλισέ του είδους αλλά αυτό που είναι θαυμαστό είναι ότι ακούγοντας ένα τραγούδι τους, καταλαβαίνεις αμέσως ποιοι το εκτελούν. Σίγουρα μεγάλο ρόλο έχει και ο Scheepers, μια από τις σημαντικότερες φωνές που έχει αναδείξει η Γερμανία, αφού μας έχει προσφέρει όσο λίγοι πολύ καλές ερμηνείες.

Η αυγή της νέας χρονιάς, τρία έτη μετά την προηγούμενη κυκλοφορία τους, τους βρίσκει δυνατούς όσο ποτέ σε όλους τους τομείς. Συνθετικά κυρίως όπου προσφέρουν στον κόσμο που ασχολείται με το είδος ένα άλμπουμ που σίγουρα βαδίζει στα μονοπάτια των προηγούμενων μεν αλλά ηχεί πολύ φρέσκο και οικείο στο αυτί του καθένα δε, δείγμα ότι τα μέλη της μπάντας ξέρουν να γράφουν πολύ καλά τραγούδια. Ε, και πώς να μην είναι όταν σε ένα group υπάρχουν οι Alex Beyrodt (κιθάρα), Maguns Karlsson (κιθάρα), Matt Sinner (μπάσο/φωνητικά), Randy Black (drums) και Ralph Scheepers (φωνή);. Αν δεν σας λένε κάτι τα ονόματα δείτε τα βιογραφικά τους. Annihilator, Allen/Lande, Tyran’ Pace, Gamma Ray, Sinner, Silent Force, Rebellion είναι μερικά από τα groups που έχουν συμμετάσχει. Όλη η ευρωπαϊκή power metal κοινωνία τους ξέρει.

Αυτό λοιπόν το line up έχει δώσει μια άλλη δυναμική σε κάθε τραγούδι. Ο ακροατής θα βρει σύγχρονες heavy/power συνθέσεις με ευκολομνημόνευτα ρεφρέν, βουτηγμένες στη μελωδία. Είναι στιγμές όπως π.χ. στο εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου μετά την εισαγωγή, "Strike", που υπάρχουν «αέρινα» ξεσηκωτικά γραμμένα σημεία που θαρρείς και τα ακούς οδηγώντας την μηχανή σου και ο άνεμος σου χτενίζει τα μαλλιά. Θα βρεις επίσης και όλα εκείνα τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένας δίσκος και του group αλλά και του ιδιώματος. Όσοι είχαν ακούσει το πρώτο single που κυκλοφόρησε, "Bad Guys Wear Black" (τίτλος που δεν στέκει φυσικά!), μάλλον θα συμφωνήσουν μαζί μου. Όσοι ακούσουν και όλο το άλμπουμ θα δουν ότι και η νέα δουλειά της μπάντας ήρθε για να μείνει. Χωρίς να υπάρχει κάτι καινούργιο ή προοδευτικό, έχεις μια προσπάθεια που δείχνει πολύ καλοδουλεμένη και με πολύ μεράκι από τα μέλη της. Σίγουρα δεν είναι ο δίσκος που θα σου πάρει τα μυαλά αλλά θα σου κρατήσει πολύ καλή παρέα για όλη την διάρκειά του. Δεν θα σε πειράξει, αν είσαι φίλος, που θα ακούσεις μελωδικές κοφτές κιθαριστικές γραμμές, πορωτικά στακάτα ριφ εναλλασσόμενα με τσαμπουκαλεμένα φωνητικά και ατμοσφαιρικά σημεία που είτε θα σε καθηλώσουν είτε θα σε ταξιδέψουν. Όλα αυτά σε ένα περίβλημα που έχει πολύ καλή παραγωγή, δίνοντας πόντους στο τελικό αποτέλεσμα. Οι συνθέσεις που υπάρχουν στο δίσκο βασίζονται περισσότερο σε ρυθμικά mid tempo, groove-άτα μέρη και λιγότερο στην ταχύτητα. Να είσαι προετοιμασμένος για αυτό αν και δεν θα σε ενοχλήσει. Αν είσαι και συλλέκτης διάβασε ότι στην πρώτη κοπή που θα είναι η digipack υπάρχει bonus το κομμάτι "Night Of The Jumps", ενώ στην Ιαπωνική κόπια θα υπάρχει συν το "Born Again" σε ακουστική εκτέλεση.

Οι Primal Fear, ακριβώς όπως έχει γραφτεί και για το έτερο «παιδί» του Mat Sinner, τους Sinner, είναι και πάλι σε κέφια και αντί μεγαλώνοντας να κουράζονται μάλλον νοιώθουν όλο και πιο έφηβοι. Παρόλο που το άλμπουμ κυλάει γρήγορα δεν θα το καταλάβεις και επ' ουδενί δεν θα πατήσεις το stop, αφού θα σου κρατήσει πολύ καλή συντροφιά όσες φορές θελήσεις να το ακούσεις. Έχουν βρει σίγουρα την δίοδο επικοινωνίας με τον κόσμο, ο οποίος τους έχει αναδείξει αλλά και τους έχει δώσει την αγάπη του. Έτσι είναι όταν πέντε ξεχωριστές μουσικές μονάδες κάνουν μια ομάδα που πάντα κερδίζει, πρώτα τους φανατικούς οπαδούς βέβαια και μετά τους υπολοίπους. Άλλωστε τώρα πια ο καθένας έχει τις δικές του μουσικές οάσεις απόλαυσης.
  • SHARE
  • TWEET