Moonshine Effect

Our Eyes Should Meet

Self Released (2018)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 19/09/2018
Νοσταλγικό, προσεγμένο indie με ελληνικό άρωμα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Στον μουσικό μικρόκοσμο υπάρχει ένας σεβαστός αριθμός από ταμπέλες που δεν βγάζουν πολύ νόημα. Το γνωστό, ποτέ εξαιρετέο και πάντα αχανές indie είναι από τις πιο συμπαθείς μου. Ανεξάρτητο μπορεί να είναι ένα ραδιοφωνικό rock σχήμα από τον Καναδά που ηχογραφεί σε πανάκριβα στούντιο και περιοδεύει ακατάπαυστα, γεμίζοντας τεράστια venues σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην ίδια κατηγορία, τεχνικά, μπορεί να ανήκει κι ένα ντουέτο από την ελληνική επαρχία που παίζει σε αυτοοργανωμένους χώρους και έχει προσδόκιμο ύπαρξης περίπου τρία χρόνια. Οι Moonshine Effect απέχουν αρκετά από τις δύο παραπάνω περιπτώσεις, αλλά αναμφισβήτητα είναι μια indie μπάντα.

Με δεδομένη την κατάσταση της σύγχρονης εγχώριας μουσικής βιομηχανίας, η αλήθεια είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των νέων ονομάτων οδηγείται σε ανεξάρτητη πορεία, θέλοντας και μη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, η επιλογή μοιάζει περισσότερο συνειδητή. Το ύφος του σχήματος κινείται στο μεταίχμιο του μελωδικού rock με την καλώς εννοούμενη pop, χωρίς να γίνεται κολλητικό σε υπερβολικό βαθμό ή να έχει στοιχειά που στοχεύουν να τραβήξουν μεγάλα ακροατήρια. Οποιαδήποτε δισκογραφική θα φώναζε για την απουσία ενός μεγάλου single, κάποιος μάνατζερ θα προσπαθούσε να κατευθύνει τον ήχο σε μια πιο πιασάρικη ή πιο φασαριόζικη πορεία, αλλά η επτάδα φαίνεται κατασταλαγμένη.

Αν υπάρχει κάτι που προκαλεί εντύπωση από την πρώτη ακρόαση, αυτό είναι το πόσο καλά στημένος είναι ο δίσκος· από το εισαγωγικό  κούρδισμα μέχρι το fade out του κλεισίματος, η ατμόσφαιρα διατηρείται αμείωτη και η συνοχή των κομματιών είναι αξιοπρόσεκτη. Από κοντά ακολουθεί η δουλειά που έχει γίνει στην παραγωγή, ενώ προσωπικά ξαφνιάστηκα ευχάριστα από το πόσο ισορροπημένα ακούγονται τα πάντα. Ακόμα και οι φωνητικές γραμμές, που αναμενόμενα βρίσκονται ένα βήμα μπροστά, αφήνουν χώρο και δεν μονοπωλούν το ενδιαφέρον. Για όσους θέλουν μια μικρή γεύση, το ονειρικό "Just Before Dawn" και το "Dreamers' Parade", που συνειρμικά μου έφερε στο μυαλό τους Cranberries, είναι ενδεικτικές επιλογές.

Το "Our Eyes Should Meet", παραβλέποντας το άνωθεν σχόλιο, λειτουργεί ως ενιαίο σύνολο και τα περίπου τριάντα λεπτά του κυλούν κάτι παραπάνω από απροβλημάτιστα. Η διάρκειά του είναι ίσως το μοναδικό που μπορώ να του προσάψω, καθώς στο τέλος κάθε ακρόασης νιώθω ότι θα ήθελα η διαδρομή να κρατήσει λίγο περισσότερο. Πέρα από αυτό, ωστόσο, οι προσεγμένοι στίχοι και οι όχι αυστηρά τυποποιημένες δομές έχουν μόνο θετικά να προσθέσουν, ενώ η πανέμορφη ταξιδιάρικη διάθεση αναμεμιγμένη με ολίγη νοσταλγία δεν χάνεται ούτε στιγμή. Οι πιστοί του indie χώρου, και οι ανοιχτόμυαλοι άπιστοι, παρακαλούνται να δώσουν την προσοχή τους.

  • SHARE
  • TWEET