Rattlesnake Remedy

Στην ουσία πρόκειται για επανακυκλοφορία του πρώτου και μοναδικού ως τώρα δίσκου των Rattlesnake Remedy από το 2006, με επανεπεξεργασμένο ήχο, ανακατάταξη στη σειρά των τραγουδιών και την προσθήκη 4 νέων. Οι Βρετανοί από το Birmingham παραδίδουν μαθήματα φρέσκου, καλοπαιγμένου, βρώμικου hard-rock και δεν είναι τυχαίο ότι έχουν ήδη προκαλέσει μια κάποια αίσθηση ανοίγοντας τις συναυλίες ονομάτων όπως οι MSG.

Το πρώτο πράγμα που ξεχωρίζει είναι η ιδιαίτερη φωνή του τραγουδιστή Lee Stone που αποτελεί μία απίθανη μίξη των Bon Scott και Axl Rose και αναμφίβολα αποτελεί ένα από τα ατού των Rattlesnake Remedy. Μόλις όμως συνέλθει κανείς από το πρώτο αυτό σοκ θα μπορέσει να εντοπίσει μία μπάντα που κάνει πολύ περισσότερα από το να προωθεί απλώς τον τραγουδιστή της. Οι δύο κιθαρίστες ειδικά, ο Ben Bartlett κρατώντας τα lead μέρη και ο Mark Buckler τα ρυθμικά, συνεχίζουν την παράδοση συγκροτημάτων όπως οι AC/DC, οι Guns N' Roses και οι Aerosmith, πετώντας μας στη μούρη αναιδώς τα solos και τα riffs τους με την υποστήριξη της ρυθμικής βάσης των Matt Birch και Dave Ballard σε μπάσο και ντραμς αντίστοιχα.

Το riff του "Black Sheep Fiddle", που ξεκινά το cd, σε βάζει από την αρχή και για τα καλά στο κλίμα. Το καλύτερο τραγούδι του δίσκου όμως είναι αυτό που ακολουθεί υπό τον τίτλο "Drag You Down". Πρόκειται για ένα rock 'n' roll σουξεδάκι εκ γενετής, με σαφείς επιρροές από Aerosmith, φοβερές κιθάρες και backing φωνητικά στο, ομολογουμένως εμπνευσμένο, ρεφρέν. Πρωτότυπο σίγουρα δεν είναι, αλλά είναι βέβαιο πως θα έχει μεγάλη απήχηση στους fan του είδους και όχι μόνο. Γενικότερα οι R.R. δε δείχνουν να κρύβουν (πολλώ δε μάλλω να ντρέπονται για) τις επιρροές τους, αφού εύκολα θα βρει κανείς τραγούδια που μοιάζουν να έχουν βγει από τα sessions του "Appetite For Destruction" ή από τους πρώτους και πιο αλήτικους δίσκους της παρέας του Steven Tyler.

Αν και εντοπίζεται μία αδυναμία στο να διατηρήσουν την ίδια ποιότητα και στα 16 τραγούδια του cd, τα δύο προαναφερθέντα εναρκτήρια αλλά και τα "Reach For The Line", "Payin' My Dues", "Freestyle" και "Magic Man" αξίζουν το κόστος της κυκλοφορίας από μόνα τους.

Όπως και ίδιοι επιδιώκουν, αν αφεθείτε να σας παρασύρουν ("Drag You Down") δε θα το μετανιώσετε.