Σχετικός με λασπώδη metal παρακλάδια και ό,τι κάνει θόρυβο στο rock. Προσαρμόζεται εύκολα σε πειραματικά και προοδευτικά περιβάλλοντα. Διακατέχεται από νευρωτικά κίνητρα και κύκνεια πρότυπα. Αγαπάει...
Εάν θυμάσαι τους The Angelic Process και πολύ περισσότερο αν ήσουν οπαδός του ήχου τους, τότε το duo από τον Καναδά σε ενδιαφέρει. Αν μπορείς να βάλεις στο μίξερ τους M83, Nico, Terra Tenebrosa, Diamanda Galás, Einstürzende Neubauten, Nadja, Jesu και Stars Of The Lid, τότε θα μπορέσεις να φτιάξεις αυτόν τον πρωτότυπο, πειραματικό και άκρως ενδιαφέροντα ήχο τους.
Έχοντας εμπιστοσύνη στη δισκογραφική τους κι έχοντας εντυπωσιαστεί ευχάριστα από το "Union Of Irreconcilables" του 2010, ήμουν έτοιμος για ένα ατμοσφαιρικό drone που γίνεται ακόμα πιο όμορφο με doom, folk, black και ambient πινελιές. Σκοτεινά γυναικεία φωνητικά σε ένα θορυβώδες τοπίο και ακραία drones σε έναν ατμοσφαιρικό μαύρο ουρανό. Δεν είναι και το πιο σύνηθες πράγμα να ακούς τόσο καινούργιο και φρέσκο ήχο στις μέρες μας. Συγκροτήματα που αντιγράφουν και επαναλαμβάνονται υπάρχουν πολλά. Τέτοια που παράγουν νέο, δικό τους και μοντέρνο ήχο είναι δυσεύρετα.
Οι έξι συνθέσεις, μεγάλες σε διάρκεια ως επί το πλείστον, διατηρούν μια συνοχή, κάτι που έλειπε από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, στις οποίες διέκρινες μια «απόσταση» μεταξύ των κομματιών. Πλέον ο δίσκος είναι μια ενιαία δουλειά και δεν «σπάει» σε ασύνδετα μέρη. Στο σύνολο, διακρίνουμε μια άκρως μελαγχολική εξερεύνηση μέσα από υπερφορτωμένα ηλεκτρονικά υποβοηθήματα, αρκετά πυκνά και παραμορφωμένα. Δύσκολα και μετά βίας αναγνωρίζεις την ηλεκτρική κιθάρα, η οποία, όπου και αν υπάρχει, φαντάζει βασανισμένη, «πειραγμένη» και κακοποιημένη σε βαθμό παρανόησης. Κάποιες φορές νομίζεις ότι ακούς πρώιμες δουλειές από Burzum και άλλες ότι οι Godflesh ξύπνησαν και φτιάχνουν industrial noise drones με πόνο.
Εδώ λοιπόν παρουσιάζουν τη μετάλλαξή τους και τη «μεταφορά» του ήχου τους από black metal υβρίδια σε ένα μοντέρνο μεσαιωνικού στυλ θορυβώδες και σκοτεινό folk. Προσοχή: ο δίσκος μπορεί να σε απωθήσει με τις πρώτες ακροάσεις, αλλά εύκολα μπορεί να σε κερδίσει εάν εσύ τον αφήσεις.
«Γλυκιά» μουσική για ακραίους ακροατές.
Έχοντας εμπιστοσύνη στη δισκογραφική τους κι έχοντας εντυπωσιαστεί ευχάριστα από το "Union Of Irreconcilables" του 2010, ήμουν έτοιμος για ένα ατμοσφαιρικό drone που γίνεται ακόμα πιο όμορφο με doom, folk, black και ambient πινελιές. Σκοτεινά γυναικεία φωνητικά σε ένα θορυβώδες τοπίο και ακραία drones σε έναν ατμοσφαιρικό μαύρο ουρανό. Δεν είναι και το πιο σύνηθες πράγμα να ακούς τόσο καινούργιο και φρέσκο ήχο στις μέρες μας. Συγκροτήματα που αντιγράφουν και επαναλαμβάνονται υπάρχουν πολλά. Τέτοια που παράγουν νέο, δικό τους και μοντέρνο ήχο είναι δυσεύρετα.
Οι έξι συνθέσεις, μεγάλες σε διάρκεια ως επί το πλείστον, διατηρούν μια συνοχή, κάτι που έλειπε από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, στις οποίες διέκρινες μια «απόσταση» μεταξύ των κομματιών. Πλέον ο δίσκος είναι μια ενιαία δουλειά και δεν «σπάει» σε ασύνδετα μέρη. Στο σύνολο, διακρίνουμε μια άκρως μελαγχολική εξερεύνηση μέσα από υπερφορτωμένα ηλεκτρονικά υποβοηθήματα, αρκετά πυκνά και παραμορφωμένα. Δύσκολα και μετά βίας αναγνωρίζεις την ηλεκτρική κιθάρα, η οποία, όπου και αν υπάρχει, φαντάζει βασανισμένη, «πειραγμένη» και κακοποιημένη σε βαθμό παρανόησης. Κάποιες φορές νομίζεις ότι ακούς πρώιμες δουλειές από Burzum και άλλες ότι οι Godflesh ξύπνησαν και φτιάχνουν industrial noise drones με πόνο.
Εδώ λοιπόν παρουσιάζουν τη μετάλλαξή τους και τη «μεταφορά» του ήχου τους από black metal υβρίδια σε ένα μοντέρνο μεσαιωνικού στυλ θορυβώδες και σκοτεινό folk. Προσοχή: ο δίσκος μπορεί να σε απωθήσει με τις πρώτες ακροάσεις, αλλά εύκολα μπορεί να σε κερδίσει εάν εσύ τον αφήσεις.
«Γλυκιά» μουσική για ακραίους ακροατές.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
