20 χρόνια μετράνε στο κουρμπέτι οι August Burn Read και είναι από τις πιό σταθερές αξίες στο χώρο του metalcore με πλέον δέκα δίσκους στο ενεργητικό τους, με το "Rescue & Restore" του 2013 να είναι μάλλον από τα highlight τους. Μέχρι τώρα. Γιατί το "Death Below" ήρθε να ταράξει τα νερά μιας μάλλον βαλτωμένης πορείας και στο είδος αλλά και για τους ίδιους. Οχι ότι δεν παίζουν το metalcore που φαντάζεσαι με συνοχή και συνέπεια. Αλλά γιατί διαφοροποιόντας ελαφρώς το στύλ τους και ανοίγοντας μικρές χαραμάδες προς άλλες κατευθύνσεις ακούγονται σε σημεία από post-hardcore αλλά ως και progressive στο καταπληκτικό "Reckoning" (όπου βοηθάει τα πράγματα και ο Spencer Chamberlain των Underoath). Υπάρχουν και άλλες ενδιαφέρουσες συνεργασίες, όπως αυτή του Jesse Leach (Killswitch Engage) στο πολύ δυνατό "Ancestry" ενώ οι ξυραφένιες κιθαρές του Jason Richardson (Chelsea Grin") στο "Tightrope" κάνουν τη διαφορά με το σόλο αλλά και κάποιες τσαχπινιές που δεν τις περιμένεις. Υπάρχει μια συνεχής εναλλαγή grooves και φρενήρων χαοτικών ρυθμών με το "Revival" να θυμίζει Lamb Of God και τα blastbeats του "The Cleansing" να καθηλώνουν με τη τραχύτητα αλλά και τη γενικότερη ατμοσφαιρικότητα που αδιάκοπα βγάζει το κομμάτι. Ένα τσακ παραπάνω από το μέσο όρο σε ένα αξιοπρεπέστατο core album από τους μάστορες του είδους.

Θεωρώντας τις Fiadh Productions και Vita Detestabilis δισκογραφικές εγγύηση στο σύγχρονο ακραίο underground, και με την περσινή εμπειρία των Rana ακόμα πρόσφατη, στόχευσα μονομιάς το ντεμπούτο LP των Thørn. Neo-crust/blackened hardcore και μάλιστα από εκλεκτικά labels. Οι ακροάσεις του "Inferno", πέραν του ότι ήδη από την ηχητική προσέγγιση και την παραγωγή δικαίωσαν τις όποιες προσδοκίες, αποκάλυψαν και ένα δυναμικό σχήμα που μες το πανδαιμόνιο που προκαλεί με τα εννέα κομμάτια του, φέρνοντας στο μυαλό σχήματα όπως οι Hive ή οι Trap Them, αγγίζουν το τέλειο. Όπως στο "Heretic" φερειπείν. Με τη συνέχεια να αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον, είναι βέβαιο πως στο "Inferno" βρήκα ήδη μια από τις πλέον αξιόλογες κυκλοφορίες της χρονιάς. Αρρώστια, με το σκοτάδι, την απελπισία, τα ξεσπάσματα, τα όλα της.

Bandcamp

Όλα εδώ ουρλιάζουν ότι έχουμε κάτι πραγματικά διαβολικό. Από το κολασμένο εξώφυλλο και τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ως τίτλους τραγουδιών, μέχρι το πρώτο τιτάνιο riff του "Envy" που σκάει θυμίζοντας κάτι από "Forest Of Equilibrium"... Οι Βραζιλιάνοι The Evil κάνουν πολλά άλλα occult doom σχήματα να ακούγονται γλυκανάλατα, διαθέτοντας συντριπτικές ατμόσφαιρες και riffs αλλά και μια εντυπωσιακή τραγουδίστρια που, ηθελημένα ή όχι, κάνει το "Seven Acts To Apocalypse" να ακούγεται πολύ συγγενικό με τους The Devil's Blood. Ίσως υπερβολικά συγγενικό. Ο δίσκος αυτός πάντως είναι πραγματικά απολαυστικός κι ένα απόλυτο must για τους φίλους του occult doom. Η παρουσία δε του Wagner Antichrist των Sarcofago στην κιθάρα μάλλον εγγυάται για την σοβαρότητα όσων ακούσεις σε αυτό το κατασκότεινα ηδονικό άλμπουμ.

Bandcamp

Όντας ένα neo-prog σχήμα χωρίς κιθάρες και με έντονες pop ανησυχίες, οι Exploring Birdsong δεν θα έπρεπε να με αγγίξουν και πολύ. Αλίμονο όμως, με ενθουσιάζουν! Πρόκειται για ένα τρίο με κυρίαρχο όργανο το πιάνο - αν και τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο κυρίαρχο από την ΜΑΓΙΚΗ φωνάρα της Lynsey Ward. Προφανώς όλα αυτά φέρνουν αρκετά στο νου την Tori Amos και την Kate Bush, θα συμπλήρωνα ίσως και τους Iamthemorning, οι Exploring Birdsong όμως ξέρουν πως να χτίσουν και γνήσιες prog εντάσεις, με τρομερές ερμηνείες και δυναμικές. Αυτό εδώ είναι το δεύτερο τους EP, περιέχει πέντε υπέροχες συνθέσεις - με το "Bear The Weight" να συναρπάζει - και αποκαλύπτει ένα πραγματικά εξαιρετικό γκρουπ που φανερώνει μια αξιοσημείωτη χημεία, εκφραστικό ταλέντο και πληθώρα καλών ιδεών. Θα έλεγα ότι κάνουν κάτι παραπάνω από το να κερδίζουν απλώς την προσοχή μας κι ένα ντεμπούτο full length μοιάζει απαραίτητο.

Bandcamp

Πέμπτο άλμπουμ για τους εξαιρετικότατους Mammal Hands από το Norwich και όσοι δεν τους γνωρίζετε, προετοιμαστείτε για ένα τυπικό contemporary jazz σχήμα της κραταιάς αγγλικής σκηνής, για μελωδική μουσική δηλαδή που κινείται θαρραλέα ανάμεσα σε διάφορα genres. Ατμοσφαιρικά, ευαίσθητα σαξόφωνα και jazzy τύμπανα αναμιγνύονται με πιανιστικές μελωδίες που άλλοτε έχουν κινηματογραφικές κι άλλοτε minimal αρετές. Από την jazz ως την soundtrack-ική ambient, το "Gift From The Trees" είναι ένα ακόμα σπουδαίο άλμπουμ που διατηρεί μια υπέροχη και χαμηλόφωνη ευγένεια, σε όλη την διάρκεια του. Όσοι έχουν δοκιμάσει γκρουπ όπως οι GoGo Penguin και οι Portico Quartet, θα βρουν στους Mammal Hands ένα σύνολο με παρόμοια αισθητική και αρετές. Το μόνο μου «παράπονο» από το, κατά τ' άλλα θαυμάσιο, "Gift From The Trees" είναι ότι οι καλύτερες συνθέσεις είναι στο πρώτο μισό του , κι ότι οι δυναμικές θα μπορούσαν να ανεβαίνουν και λίγο περισσότερο.

Bandcamp

Οι Tilintegjort από το Όσλο θέλουν πολύ να μας πείσουν ότι το ντεμπούτο τους "In Death I Shall Rise" είναι μια δουλειά που φέρνει κάτι νεωτεριστικό στο black metal. Περισσότερο βλέπω μια μπάντα που επενδύει πολλά στο να φτιάξει έναν παράξενο ήχο που θα ακούγεται κάπως ξερός και πειραματικός και, ναι, αυτό είναι κάτι που καταφέρνει. Κατά τ' άλλα, το άλμπουμ αυτό διαθέτει μια χαρά περήφανο και κλασικό νορβηγικό riffing και μια μουσική αισθητική που, για κάποιο λόγο, μου θυμίζει λίγο παλιούς καλούς Satyricon, περιόδου εκεί γύρω στο 2000. Ενδιαφέρουσες συνθέσεις και διάσπαρτες ιδέες, κι ένα επιβλητικό 21 λεπτών "Dommedagsmonument" να κλείνει τον δίσκο με επικές διαθέσεις. Γενικώς, μια καλή μπάντα που δεν χρειάζεται να μας πείσει για τίποτα, παρά μόνο να συνεχίσει να δουλεύει πάνω στα καλά συνθετικά στοιχεία που ήδη έχουν.

Bandcamp

Αν έκανες να μπεις περιμένοντας κάτι κοντά στη λογική ή την αισθητική των Radiohead (τι εννοείς «γιατί;»), καλύτερα να αναθεωρήσεις όσο είναι νωρίς. Το πρότζεκτ του Blake Coddington θα μπορούσε να πλησιάσει την έννοια του εναλλακτικού μόνο με κάποια πολύ, πολύ όμως, ανοιχτή έννοια. Η ταμπέλα των μοντέρνων που αγαπάμε εδώ γύρω ταιριάζει σαφώς περισσότερο. Κάθε μελωδία, κάθε ερμηνεία, κάθε αστραφτερή πινελιά στην παραγωγή, τα πάντα φωνάζουν για ραδιόφωνα και charts. Απολύτως φυσικά, το EP κυλάει σαν μία σειρά από singles. Τα "Empty" και "Shipwreck" αντικατοπτρίζουν σε εφτάμισι σκάρτα λεπτά το σύνολο. Πιασάρικες μελωδίες. Καλογυαλισμένο, στα όρια της παρεξήγησης, περιτύλιγμα. Στιχάκια που θα μπορούσαν να περάσουν ως γραμμές κάποιου χαμένου emo διαμαντιού από το 2008. Η συνεργασία με την Kelsy Karter στο "Ugly" κουμπώνει γάντι. Μένει να φανεί αν το επόμενο βήμα θα είναι μεγάλου μήκους ή αν αυτά έχουν πια ξεπεραστεί.

Το πρώτο full length LP των Νορβηγών Forcefed Horsehead είναι ένας μανιακός, crust-o-grind ορυμαγδός. Συνδυάζουν mathcore, μοντέρνο crust και grind, μπολιάζουν μερικά post σημεία, και παραδίδουν κάτι αδιανόητα τσιτωμένο. Οι death metal επιρροές, όπως τις ενσωμάτωσαν σχήματα σαν τους Trap Them, All Pigs Must Die ή Cult Leader είναι εδώ, αλλά υφίσταται και η βάναυση ηχητική ακρότητα μπαντών σαν τους Rotten Sound, Cloud Rat ή Hive. Σε 43 λεπτά το άλμπουμ συμπυκνώνει πολλή πληροφορία, από αλύπητα ξεσπάσματα και breakdowns, μέχρι φρενήρη και χαοτικά κιθαριστικά σημεία. Οι δώδεκα συνθέσεις διαθέτουν την απαραίτητη ποικιλία, και η σύγχρονη συνθετική οπτική της μπάντας κερδίζει τις εντυπώσεις. Στην σκληρή και δύσκολη πίστα της σύγχρονης σκηνής, οι Forcefed Horshead εξελίσσονται σε μαύρο…μονόκερο.

Bandcamp

Παρ’ όλο που ο Benjamin Woods έχει κυκλοφορήσει ήδη δύο άλμπουμ με το όχημα των The Golden Dregs, χρειάστηκε μία ισχυρή μεταγραφή στην 4AD για να αρχίχει να ακούγεται τ’ όνομά του. Η δισκογραφική εταιρεία φαίνεται να χτύπησε φλέβα με τον εν λόγω βαρύτονο μουσικό, που φέρνει στο νου τον Leonard Cohen και τους Magnetic Fields, και ντύνει τη μουσική του με την artsy διάθεση και μελαγχολία - πλην την περιπετειώδη θεατρικότητα - που συναντήσαμε στο "Ants From Up There". Ζεστά σαξόφωνα γλιστράνε πάνω στο πιάνο, πνευστά τονίζουν τις δυναμικές, κι ο Woods αφηγείται τις αντιξοότητες της ζωής του ως εργάτης στην Κορνουάλη.

Υπάρχει μία υποδόρια πικρία στις προσεκτικές και διακριτικές μελωδίες, και όλος ο δίσκος έχει την μουδιασμένη νηφαλιότητα που σε πιάνει όταν βρίσκεσαι ήδη ξημερώματα στο δρόμο για την δουλειά. Οι συνθέσεις, με επαναλαμβανόμενα μοτίβα, και αργόσυρτη διάθεση, διανθίζονται με προσεκτικά τοποθετημένες λεπτομέρειες, όπως οι πανέμορφες χορωδίες, και καθιστούν το "On Grace & Dignity" έναν εξαιρετικό δίσκο, και μία ζεστή συντροφιά. Bonus, το έξυπνο κόνσεπτ των συνοδευτικών βίντεο.

Bandcamp
YouTube Playlist

Η γνώση μου για τη Πορτογαλλέζικη metal σκήνη ήταν αρκετά ελλειπείς αλλά ευτυχώς ανακάλυψα τυχαία αυτό το διαμαντάκι και μπορεί να αρχίζει να αλλάζει αυτόν. Οι Needle μας ερχονται από το Guimaraes και παίζουν progressive metal με βαθύτατες επιρροές Opeth κάτι που πολλές φορές είναι πολύ εμφανές στα οχτώ κομμάτια του ντεμπούτου τους με τίτλο "Fall". Και μπορεί να είναι η πρώτη τους προσπάθεια αλλά ακούγοντας τη ποιότητα της παραγωγής και των κομματιών δεν το καταλαβαίνεις αυτό. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ώριμο album με την μαγική φωνή της Soraia Silva να μας ταξιδεύει σε ονειρικά μονοπάτια, συνοδευόμενη από εξαιρετικούς μουσικούς που χωρίς να κάνουν επίδειξη τεχνικής και παπάδες, αποδίδκουν το υλικό με συνοχή και σοβαρότητα, βγάζοντας πολύ συναίσθημα. Ιδιαίτερη μνεία στις ακουστικές στιγμές τους όπου πραγματικά μαγεύουν. Από το καταπληκτικό "The Absconder" και το μοντέρνο "12:14" μέχρι τo σαξόφωνο στο δικό μου αγαπημένο "Warden" και τις εναλλαγές στο "Calliope" που με τις διφωνίες και το εξαιρετικό φινάλε προκαλέι σχετικές ανατριχίλες, είναι φανερό πως οι Needle ξεκίνανε το ταξίδι τους εξαιρετικά δυνατά με τον πήχη πολύ ψηλά. Bom trabalho

Bandcamp

Οι Xiu Xiu συμπλήρωσαν πλέον 20 χρόνια δισκογραφίας και αξίζουν πια να θεωρούνται βετεράνοι του πειραματισμού. Το 13ο άλμπουμ του σχήματος τους βρίσκει σε λίγο καλύτερα κέφια (η πιο λάθος λέξη που θα μπορούσα να σκεφτώ) απο το "Oh No" του 2021 να συνεχίζουν την περαιτέρω εξερεύνηση του ολόδικού τους ζοφερού κόσμου, κάπου εκεί στις ενδιάμεσες περιοχές μεταξύ του noise, του death industrial, του rock και της χορευτικής μουσικής. Το "Ignore Grief" είναι ένα άλμπουμ γεμάτο αντιθέσεις και αμφισημίες, ακριβώς όπως οι παρουσίες των Jamie Stewart και Angela Seo κουβαλούν διαφορετικές αισθητικές - το σκοτάδι και το φως της μουσικής τους - και μοιράζουν το υλικό του "Ignore Grief" στα δύο. Προσωπικά εκτιμώ περισσότερο τα ουκ ολίγα industrial μέρη και το στοιχείο του τρόμου που, αρχοντικά και αινιγματικά, περικυκλώνει τα περισσότερα τραγούδια. Δεν πρόκειται για κάποιο αριστούργημα, όμως είπαμε, είναι μια καλή δουλειά από άξιους πρωτοπόρους.

Bandcamp

Στις αιχμές της σύγχρονης ψυχεδελικής μουσικής, συναντάμε τους Altin Gün, ένα συγκρότημα με μέλη από Ολλανδία και Τουρκία, που έχουν αφιερώσει τον ήχο τους στο Anatolian Rock. Με πρώτο δίσκο το "On" του 2018, οι Altin Gün δισκογραφούν σχεδόν κάθε χρόνο, ενώ το 2021 κυκλοφόρησαν τα "Yol" και "Âlem", εμπλουτίζοντας τον ήχο τους με synths και ηλεκτρονικούς ήχους. Με τον πέμπτο δίσκο τους, "A​ş​k" (βαθιά αγάπη, στα τούρκικα), κάνουν μία καταβύθιση στο παρελθόν, βρίσκουν μερικά από τα πιο εμβληματικά κομμάτια της Τουρκικής παράδοσης, και προσφέρουν ηλεκτρισμένες επανεκτελέσεις. Πέρα από τις δύο εξαιρετικές φωνές των Merve Daşdemir και Erdinç Ecevit, μαγνητίζει το αβίαστο groove, οι fuzzαριστές λούπες, και το χορευτικό μπάσο. Το σάζι που παίζει ο Ecevit μπλέκεται με τις κιθάρες και τα πλήκτρα, και παρασέρνουν με το ρυθμό τους, ενώ το echo στα φωνητικά και η οργανική ηχογράφηση των κομματιών λειτουργεί σαν μία χρονοκάψουλα που μεταφέρει στο παρελθόν.

Μικρές ψηφίδες της μουσικής ιστορίας της Τουρκίας που μέσω της ανάδευσης βγαίνουν στην επιφάνεια. Το ανατολίτικο χρώμα δένει εξαιρετικά με την ψυχεδέλεια, όπως εξάλλου συμβαίνει και με άλλα συγκροτήματα, αλλά και με άλλες folk επιρροές. Οι Altin Gün δεν ανακαλύπτουν κάποιον τροχό με το "A​ş​k", παρά ενισχύουν την ταυτότητά τους, συστήνοντάς μας με τις καλλιτεχνικές τους ρίζες, και τα τραγούδια που αγάπησαν.

Bandcamp

Στο "Untopia", οι Kruelty, τρία χρόνια έπειτα από το ενδιαφέρον ντεμπούτο τους, "A Dying Truth", κατάφεραν να διογκώσουν όλες τις πτυχές του ήχου τους. Death/doom metal, αδυσώπητα hardcore beatdowns, crust σημεία, γνήσιος, ιαπωνικός θόρυβος, και έτσι για 37 λεπτά ξεπροβάλλει ένα, ευαισθητοποιημένο κοινωνικά, φρικαλέο κτήνος. Απλά άκου το "Burn The System". Τα επτά κομμάτια του δίσκου ηχούν εφιαλτικά, χαμένα σε μπάσες συχνότητες, βορβορώδη τύμπανα, με ένα ταμπούρο να σκίζει ουρανούς, με κομμάτια όπως το "Harder Than Before" που προσφέρεται για πολύ συναυλιακό ξύλο, με γνήσιο extreme metal όπως το "Manufactured Insanity". Υπό μια έννοια, το "Untopia" ξεκινάει από το stenchcore και φτάνει μέχρι το σύγχρονο powerviolence. Κατά βάση όμως, οι Kruelty στο δεύτερο άλμπουμ τους, αποδεικνύουν πως είναι ένα σχήμα ικανό να σε κερδίσει από την πρώτη ακρόαση, επειδή διαθέτει κάτι το γνήσιο στη μείξη του, κάτι το ανεπιτήδευτο.

Bandcamp
Youtube

Αγάπησα την Iris DeMent από την πρώτη στιγμή που την άκουσα, σε εκείνο το υπέροχο τραγούδι που άνοιγε την μαγική σειρά "The Leftovers". Με τον καιρό κατάλαβα ότι πίσω από την κοριτσίστικη φωνή και την πολύ έντονη προφορά, κρύβεται μία από τις καλύτερες εκπροσώπους του country rock των καιρών μας. Το νέο έβδομο άλμπουμ της DeMent έχει όλα όσα έχουμε μάθει να περιμένουμε από εκείνη: έξοχο, κρυστάλλινο songwriting και αληθινά εκπληκτικούς στίχους που δεν διστάζουν να γίνουν έντονα πολιτικοί και ειρωνικοί. Μέσα σε 13 τραγούδια και μια ώρα μουσικής, ξεδιπλώνονται όλα οι αρετές μιας χαρισματικής τραγουδοποιού, κυρίως μέσα από ρυθμικές country μπαλάντες. Ο δίσκος όμως έχει μεγάλο ενορχηστρωτικό βάθος, μπόλικες blues και folk αναφορές κι ένα τρομερά δραματικό "Let Me Be Your Jesus" στην μέση του δίσκου να κλέβει την παράσταση. Άλμπουμ-εγγύηση!

Bandcamp