Jazz Sabbath

Jazz Sabbath

Blacklake (2020)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 24/04/2020
Μια χιουμοριστική ιστορία, ένας ταλαντούχος μουσικός και μια ανώτερη των προσδοκιών σύνδεση μεταξύ τραγουδιών των Sabbath και της τζαζ μουσικής
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η ιστορία των Jazz Sabbath θέλει τον νεαρό Milton Keanes να είναι έτοιμος να κυκλοφορήσει το πρώτο άλμπουμ με την μπάντα του κάπου στα τέλη του 1969 (δηλαδή λίγα χρόνια πριν γεννηθεί) αλλά να παθαίνει ένα καρδιακό επεισόδιο και όταν συνέρχεται να ανακαλύπτει ότι μια παρέα πιτσιρικάδων από το Birmingham έχει παραφράσει το όνομα της μπάντας του, έχει κλέψει τις μελωδίες του, τις έχει μετατρέψει σε κάποιου είδους πιο βαρύ rock και κάνει τεράστια επιτυχία. Παράλληλα το εργοστάσιο με τις αυθεντικές ηχογραφήσεις έχει πάρει φωτιά και μένει χωρίς αποδείξεις στα χέρια του. Μέχρι που 50 χρόνια αργότερα βρίσκει εκείνες τις ταινίες ηχογράφησης άθικτες και πλέον θέλει να αποκαταστήσει την αλήθεια...

Αν θέλετε περισσότερα στοιχεία και ξεκαρδιστικά, ευφάνταστα σκηνικά γύρω από τη παραπάνω ιστορία, μπείτε να δείτε το ντοκιμαντέρ εδώ. Να το κάνετε. Για να μάθετε για τον κύριο Derek που σιδέρωνε και πως προέκυψε το "Derek The Ironing Man" ή για τις παραξενιές του Rick Wakeman και πώς προέκυψε το "Salad Bloody Salad".

Πίσω στην πραγματικότητα την αληθινή ιστορία για το project των Jazz Sabbath και πως αυτό προέκυψε και αναπτύχθηκε μπορείτε να διαβάσετε στη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο ιθύνοντας νους πίσω από αυτό, ο Adam Wakeman. Για όσους δεν τον γνωρίζουν, πέραν από υιός του θρυλικού πληκτρά των Yes, Rick Wakeman, ο Adam είναι εδώ και πολλά χρόνια το «πέμπτο μέλος» των Black Sabbath και μόνιμος μέλος της μπάντας του Ozzy Osbourne, ενώ παράλληλα είναι δραστήριος μουσικός σε διάφορα πεδία. Εξ αυτών ξεχωρίζουν το progressive metal σχήμα των Headspace και το ακουστικό ντουέτο με τον Damian Wilson.

Σε αυτό το project, πέραν της ευφάνταστής ιστορίας που σκαρφίστηκε, ο Wakeman αναδεικνύει μια ακόμα πτυχή του μουσικού του ταλέντου και συγκεκριμένα στην τζαζ ενορχήστρωση, παίρνοντας επτά κλασσικά τραγούδια των Sabbath και δίνοντάς τους μια τελείως διαφορετική προσέγγιση και εν τέλει υπόσταση. Για συνοδοιπόρους του σε αυτό το μουσικό εγχείρημα επέλεξε τους Jerry Meehan στο μπάσο και τον Ash Soan στα drums, με τον πρώτο να είναι γνωστός ως μπασίστας του Robbie Williams και τον δεύτερο ως drummer της Adele. Αν είχατε κάποια αμφιβολία για την ποιότητα των μουσικών που επιλέγουν τέτοιοι δημοφιλείς καλλιτέχνες μάλλον έχετε λανθασμένη εικόνα για τη μουσική βιομηχανία.

Το εν λόγω τρίο συνθέτει μια καταπληκτική ομάδα μουσικών, με μερικούς φίλους να προσθέτουν κάποια κιθαριστικά μέρη κυρίως σε ορισμένα τραγούδια. Όμως η όλη δύναμη των Jazz Sabbath έγκειται ακριβώς στη δυναμική που βγάζει το τρίο πιάνο-μπάσο-drums και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο ο Adam έστησε τις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών.

Κρατώντας κάποιες βασικές και άμεσα αναγνωρίσιμες μελωδίες από τραγούδια όπως το "Iron Man", το "Fairies Wear Boots" ή το "Children Of The Grave", οι μουσικοί αυτοσχεδιασμοί ξεφεύγουν τόσο-όσο ώστε να συνεπάρουν τον ακροατή σε διαφορετικά μουσικά μονοπάτια, αλλά να διατηρήσουν και μια συνθετική συνοχή. Το δε "Changes" είχε ήδη τη μαγιά με τις πιανιστικές του μελωδίες να αναδεικνύονται ακόμα περισσότερο, ενώ είναι καταπληκτικό πως μεταμορφώνονται τραγούδια σαν το "Rat Salad", το "Evil Woman" ή ακόμα και το "Hand Of Doom", μοιάζοντας οικεία και αγνώριστα την ίδια στιγμή. Στην πραγματικότητα πάντως μπορούμε να μιλήσουμε για νέες, αυτόφωτες και κυρίως πολύ καλά στημένες συνθέσεις.

Δεν ξέρω αν είναι αυτή η «τόσο-όσο» προσέγγιση ή αυτή η «οικειότητα» που προσδίδουν οι μελωδίες των κλασσικών τραγουδιών των Black Sabbath ή το ταλέντο των μουσικών και δη του Adam στο πιάνο, αλλά παρόλο που η τριβή μου με την τζαζ μουσική είναι ελάχιστη ως μηδαμινή το "Jazz Sabbath" το απολαμβάνω σε κάθε του ακρόαση. Ίσως να αποτελεί μια ιδανική κερκόπορτα για είσοδο σε νέους μουσικούς κόσμους, αλλά ακόμα κι αν δεν λειτουργήσει κατά αυτό τον τρόπο, είναι ένα εξαιρετικά όμορφο άκουσμα από μόνο του. Κάτι μου λέει πως θα είναι εξίσου απολαυστικό κι επί σκηνής.

  • SHARE
  • TWEET