Boston Manor

Τα τελευταία χρόνια έχουμε τη χαρά να απολαμβάνουμε πάρα μα πάρα πολλές ποιοτικές μπάντες στο χώρο του alternative rock με μεγάλο αριθμό εξ αυτών να προέρχεται από την Αγγλία (τυχαία θυμάμαι Nothing But Thieves, Royal Blood, The Luka State, Glass Animals, Dead Poet Society και πολλοί άλλοι φυσικά). Δυνατή προσθήκη σε αυτή τη φαρέτρα είναι και οι Boston Manor που κατάφεραν να κάνουν πάρα πολύ μεγάλη αίσθηση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες και κυρίως τον προηγούμενο, τέταρτο δίσκο τους "Datura", αφήνοντας πίσω τους πάρα πολλά hits κι εμείς να αναμένουμε την μετέπειτα πορεία τους.

To "Sundiver" λοιπόν δεν άργησε καθόλου να μας βρει (μην μπερδευτείς, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το "Sunbather") και εκ πρώτης όψεως, επιτυγχάνει να συνεχίσει την πολύ καλή δουλειά που οι Boston Manor επέτυχαν με τους προκατόχους του. Με μια μικρή εισαγωγή του "Datura (Dawn)" φέρνει τη μουσική συνέχεια από την προηγούμενη κυκλοφορία κι έτσι αυτό ακολουθείται από τα δυο εκ των πιο εκρηκτικών συνθέσεων του δίσκου, αυτή του "Container" που φέρει τυπική Boston Manor σύνθεση αλλά και του "Sliding Doors" που κουβαλά κάτι πολύ έντονο από μέση περίοδο Deftones.

Ένα άλλο πεδίο στο οποίο οι Boston Manor τα πάνε πολύ καλά είναι και στο να επιλέγουν συνεργασίες. Δεν θα μπορούσα να πω κάτι διαφορετικό βέβαια αφού τους ανακάλυψα από το remix που έκανε στο παλαιότερο κομμάτι τους "Welcome To The Neighborhood" το synthwave duo LeBrock. Αυτή τη φορά, στα κλεισίματα του "Sundiver" θα βρούμε τη συνεργασία τους με τους σε συνεχή άνοδο Heriot που δίνουν μια καθ’ όλα νέα πνοή στο σύγχρονο metalcore - στο τραγούδι "DC Mini" συμβαίνουν εκπληκτικά πράγματα, από τη slowdance αισθητική με την οποία ξεκινά στα σκισμένα φωνητικά της Debbie Gough. Οι slowdance ρυθμοί βέβαια δεν ήρθαν από το πουθενά αφού αμέσως προηγούμενο είναι το "What Is Taken, Will Never Be Lost" που φροντίζει το "Sundiver" με μπόλικο ερωτισμό.

Εκεί που κερδίζουν ξανά οι Boston Manor βέβαια είναι αυτό το χορευτικό στυλιζάρισμα των περισσότερων κομματιών εντός των κυκλοφοριών τους, με τρόπο που θυμίζει ιδιαίτερα τον τρόπο που γράφουν οι Arctic Monkeys. Διάσπαρτα σε πρώτη ματιά, αλλά στρατηγικά τοποοθετημένα σε μια δεύτερη, κομμάτια σαν το "Horses In A Dream" και "Dissolve", δίνουν το ρυθμό στο πόδι να κουνηθεί στο ρυθμό. Άσε που κάτι άξαφνες εκπλήξεις που γράφονται πάνω σε ρυθμούς techno σαν το θεσμοθέτη της μέσης "Morning Star" σε κρατούν σε εγρήγορση. Καθαρή ταυτότητα όμως του δίσκου είναι αυτή η σταθερή, nu metal αισθητική του που παντρέυεται με το alt rock των Boston Manor σε ένα ενιαίο σύνολο. Τα ξεσπάσματα των "Heat Me Up" και "Fornix" μπορούν να περιγράψουν με απόλυτη ακρίβεια αυτό το πάντρεμα που εμένα με βρίσκει εντελώς μέσα στα ακούσματά μου και από τις δύο μεριές της ζυγαριάς.

Αν κάπου χάνει συγκριτικά το "Sundiver" είναι πως στερείται αυτό το τεράστιο - ή και παραπάνω - κομμάτι που θα το εκτόξευε σε δημοτικότητα, όπως π.χ. συνέβη με την προηγούμενη κυκλοφορία τους και το "Foxglove". Παρ’ όλα αυτά, οι Boston Manor συνεχίζουν την ακάθεκτη πορεία τους στο βάθρο των σημαντικών alternative rock εκπροσώπων της τρέχουσας δεκαετίας και το "Sundiver" τους δικαιώνει. Διασκεδαστικό, καλαίσθητο, σε στιγμές ακόμα και "sexy", είναι ακριβώς αυτό που νιώθω ότι χρειαζόμαστε από συγκροτήματα σαν και του λόγου τους.

Spotify