Infidel

Τέσσερις άπιστοι που μας καταθέτουν την πρώτη τους δισκογραφική πρόταση. Τέσσερις Έλληνες που είπαν να βάλουν μια τάξη στη μουσική σκηνή των απανταχού δήθεν, έχοντας ως πολύτιμο αρωγό στην προσπάθεια τους αυτή την εμπειρία που έχουν αποκομίσει από τα live που έχουν δώσει κατά καιρούς με συγκροτήματα όπως Alabama Thunderpussy, Orange Goblin και Grand Magus (με χρονολογική σειρά).

Το εναρκτήριο "The Mourning Demon" σ' αρπάζει κατευθείαν με τη βαρύτητα και τον όγκο του και σ’ αφήνει από τη μέγγενη μόνο όταν ακούσεις τον τραγουδιστή και του ομολογήσεις: "Λατρεύω τους brutal Messiah Marcolin και Warrel Dane!". Η συνέχεια με το "Dreamer Redeemer", χωρίς να είναι χαλαρωτικό, σ' αφήνει να πάρεις μιαν ανάσα για να μαζέψεις την ενέργεια που θα χρειαστείς στο "Echoes In Vain", το οποίο είναι κατ' εμέ και το hit της κυκλοφορίας. Μελωδικό riff που σου καρφώνεται αμέσως στο μυαλό και refrain επικών εκτάσεων.

Το "Facing The Mirror" που ακολουθεί μας φανερώνει την αγάπη της μπάντας στο προοδευτικό metal και μας προετοιμάζει για την έκπληξη που ακούει στο όνομα "The Golden Hips Of Dawn". Τρελή funkιά με groovάτο feeling, που χάνει όμως κάτι από τη δυναμική του λόγω των αντρικών φωνητικών του Γιάννη "Horror" Πούσιου. Έχω την αίσθηση πως το κομμάτι αυτό θ' απογειωνόταν με αμιγώς γυναικεία φωνητικά. Τα "Consumer Patterns" και "Tripping Revenge" μας επαναφέρουν στην αρχική doomοειδή διάθεση, διανθισμένα με αρκετές heavy rock μελωδίες και solos (γιατί τόσο λίγα solos;).

Το "Succubus" ξεδιπλώνεται σιγά σιγά, θαρρείς μυστηριακά, χτυπώντας εκεί ακριβώς που πρέπει, κάτω από τη μέση, με τις παραμορφωμένες μελωδίες του κιθαρωδού Ντένη Κωστόπουλου κι έναν Χρήστο "Cold Chisel" Κισσατζεκιάν να groovάρει / postάρει ύπουλα. Έχοντας φτάσει αισίως στο ένατο κομμάτι και το "The Infidel Theme", από τα πρώτα του κιόλας λεπτά κάνει κρα ότι είναι η πλέον επική (και ίσως και η καλύτερη) σύνθεση της μπάντας. Ο επίλογος ακούει στον τίτλο "Circle Of Shame" και στ' αφτιά μου φαντάζει ιδανικός, καθότι κλείνει μ' ένα bluesοειδές υβριδιακό αυτοσχέδιο solo.

Αν μη τι άλλο, η μπάντα δείχνει να έχει τη δική της μουσική προσωπικότητα ήδη από το ντεμπούτο της και η συνέχεια αναμένεται τουλάχιστον με ανυπομονησία. Άντε να τους τσεκάρουμε κι επί το έργον στις 17.12.06 στο Rodeo Live Club.

Τα "αλλόθρησκα" σέβη μου κύριοι...