In Extremo

Το να θέλεις να κάνεις διεθνή καριέρα τραγουδώντας στη μητρική σου γλώσσα, όταν αυτή δεν είναι η αγγλική εννοείται, ισοδυναμεί προφανώς με εμπορική αυτοκτονία. Παρόλ' αυτά, στην ιστορία της rock μουσικής υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις στον παραπάνω κανόνα. Δύο από τις πιο τρανταχτές που μου έρχονται στο μυαλό προέρχονται, τυχαία ή μη, αμφότερες από τη Γερμανία... Και αναφέρομαι στους Rammstein αλλά και στους πιο παλιούς City.

Σε αυτούς έρχεται τα τελευταία χρόνια να προστεθεί άλλη μια παρέα Γερμαναράδων, οι In Extremo. Οι εν λόγω τύποι αποτελούν μία αρκετά ιδιότυπη περίπτωση συγκροτήματος. Και αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Ο πρώτος: Το αυτονόητο... η γλώσσα. Σίγουρα το να ακούς τραγούδια σε μία γλώσσα άγνωστη, μετά από κάποιο σημείο ίσως να καταντάει κάπως κουραστικό (καλά, σαφώς όλο και κάποιοι την κατέχουν την γερμανική, όμως ευτυχώς ή δυστυχώς οι περισσότεροι ή δεν έχουμε ιδέα, ή άντε να ξέρουμε τα βασικά...). Το κακό βέβαια είναι ότι τα γερμανικά δεν αποτελούν και την πιο "μελωδική" γλώσσα. Με καταλαβαίνετε φαντάζομαι! Αφήστε που η φωνή του τραγουδιστή των In Extremo είναι και κάπως... Εμμμ, βαριά θα την έλεγα. Για την ακρίβεια θυμίζει λίγο φωνή στρατηγού ναζιστικού τάγματος. Όχι, δεν ήμουν στους Ναζί για να ξέρω, αλλά με τόσες ταινίες στις οποίες τους έχω δει ο συνειρμός έγινε εύκολα!

Που είχα μείνει; Α ναι, ο δεύτερος λόγος λοιπόν που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι η μουσική τους. Οι μάγκες αυτοί έχουν καταφέρει να κάνουν μία εκπληκτική μίξη του rock και του σύγχρονου metal (βαριές κιθάρες τουτέστιν) με τη μεσαιωνική γερμανική (και όχι μόνο) μουσική. Ο συνδυασμός αυτός καθιστά το όλο αποτέλεσμα, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρον.

Αναμφίβολα δεν είναι και ότι πιο συνηθισμένο να ακούς από τη μία κιθάρες, μπάσο και τύμπανα, και από την άλλη γκάιντες, άρπες, sitar ετσέτερα, ετσέτερα -etc.- που λέει και ο Τζίμης. Συνεχίζοντας με τη μουσική, οι συνθέσεις βρίσκονται όλες σε πολύ υψηλό επίπεδο, υπάρχουν ωραίες και "έξυπνες" μελωδίες. Οι κιθάρες είναι αρκετά δυνατές και γενικά ο δίσκος αποπνέει μία εξαιρετική, μεσαιωνικό/metalάδικη αισθητική, διαφορετική από τα συνηθισμένα. Σίγουρα η γλώσσα και η φωνή μου τα χαλάνε λίγο, όμως η συνολική εντύπωση που μου έμεινε είναι θετικότατη. Αν σας αρέσουν τέτοιου είδους πειραματισμοί και βρίσκετε ενδιαφέρουσα την μεσαιωνική και τη folk μουσική (γιατί για το αν σας αρέσει το rock και το metal δεν έχω πολλές αμφιβολίες) τότε το "Mein Rasend Herz" αξίζει την προσοχή σας. Auf Wiedersehen!