Chaos Invocation

Devil, Stone & Man

World Terror Committee Productions (2022)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 25/05/2022
Το ορθόδοξο black metal των Γερμανών επιστρέφει πιο ευθύ από ποτέ, υπενθυμίζοντας τη χάρη της παραγνωρισμένης οπτικής τους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Έστω, ως υπόθεση εργασίας, πως το «ορθόδοξο» black metal, ανδρώθηκε στα μέσα των ‘00s και κυρίευσε τη σκηνή μερικά χρόνια αργότερα, λειτούργησε ως ένα επιφανειακό ρεύμα. Συγκεκριμένα σχήματα και δισκογραφικές, στα οποία έχουμε αναφερθεί και εμείς μεταξύ άλλων πολλάκις στο (πρόσφατο και μη), παρελθόν, μετέτρεψαν τις διδαχές του Euronymous σε ένα μαζικό και ασφυκτικό αποτέλεσμα, του οποίου οι διαδοχικές ηχητικές επιθέσεις διακατέχονταν από μια αίσθηση κατεπείγοντος. Αμέτρητες μπάντες, με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα, βρήκαν δίοδο στις θρησκευτικές απολήξεις και τις δυσαρμονίες.

Στην πορεία, η υπερπροσφορά έφερε κορεσμό, και οι επιφανειακοί αναζητητές της σκηνής έστρεψαν το βλέμμα τους προς άλλες, αναδυόμενες τάσεις. Προς τέρψη ελιτιστών, το μισανθρωπικό αυτό παρακλάδι επέστρεψε στο βαθύ underground, φωταγωγημένο μόνο από εκλάμψεις. Μια τέτοια, ήταν, έως ένα βαθμό, το "Reaping Season, Bloodshed Beyond", του 2018 από τους Γερμανούς Chaos Invocation. Βγαλμένο από την ίδια κοίτη που γέννησε, το, ανατριχιαστικό "The Dead Of The World" (2014), των συμπατριωτών τους Ascension, το άλμπουμ παρουσίασε την, ταγμένη και πολεμική οπτική ενός ακόμη σχήματος του Omega (τύμπανα - Blut Aus Nord/Darvaza/Fides Indersa/Cultist/Martröð/Enepsigos).

Η οπτική των Chaos Invocation είναι συγκριτικά πιο επιθετική, ενώ μπολιάζεται με περισσότερα death metal στοιχεία. Στο σουηδικό riffing, κρύβονται αρκετές Morbid Angel-ικές πινελιές παράνοιας, με τις συνθέσεις του συνιδρυτή A. (κιθάρες, στίχοι, δεύτερα φωνητικά - επίσης στους εξαιρετικούς Porta Nigra) να περιέχουν όλα τα επιζητούμενα στοιχεία του εν λόγω ήχου, σε πιο εκρητική εκδοχή. Οι Chaos Invocation λοιπόν, επέστρεψαν έπειτα από τέσσερα χρόνια με τον τέταρτο δίσκο τους, ονόματι "Devil, Stone & Man". Το αποτέλεσμα, δεν είναι παρά η πιο ωμή, ευθεία και ασυγκράτητη στιγμή τους.

Ακούγοντας μόνο το αδυσώπητο "Curses Upon You" καθίσταται σαφές το που στοχεύουν οι Γερμανοί. Σε ελαφριά διαφοροποίηση από τους, labelmates και ομοϊδεάτες, Dysangelium, Barshashketh και Shrine Of Insanabilis, οι Chaos Invocation δεν ενδίδουν σε ασφυκτικές και εσωστρεφείς φόρμες. Το άλμπουμ, στα 45 λεπτά του, διακατέχεται μεν από την απαιτούμενη ποικιλομορφία, έχοντας ως σύμμαχο μια διαυγέστατη και ογκώδη παραγωγή, αλλά εδράζεται σε παραδοσιακή συνθετική προσέγγιση. Το riffing και η φωνητική ερμηνεία του Μ. βρίσκονται σε πρώτο κάδρο, παρασέρνοντας σε υψηλές ταχύτητες το συνολικό αποτέλεσμα.

Η εκκίνηση του δίσκου με το "Strike Of Dominator's Fist" αποσκοπεί περισσότερο στο να εγκληματίσει, βίαια, τους ακροατές. Η συνέχεια όμως με το "A Stranger’s Pale Hand" υπενθυμίζει τη χάρη της οπτικής των Γερμανών. Κιθαριστικά θέματα που μετατρέπουν μια πλημμύρα σε ένα επικό φινάλε, και ένα ατρόμητο παιχνίδισμα με ταχύτες, αναδεικνύοντας μια από τις κορυφές του δίσκου. Οι εννέα συνθέσεις του άλμπουμ δεν διαθέτουν περιττή στιγμή, ηχώντας ανανεωτικές αλλά και θρησκευτικά ευλαβείς προς τον στόχο τους. Το mid-tempo και φορτισμένο "Odonata Fields" εκμεταλλεύεται την αλλαγή έντασης, έτσι ώστε το "Where We Have Taken The Cross" να το διαδεχθεί, ανοίγοντας τις πύλες της κολάσεως. Το υμνητικό στοιχείο εδώ αξιοποιείται στο έπακρο, με τους καταιγιστικούς ρυθμούς (και την εναλλαγή στο τρίτο λεπτό), να δίνουν την αίσθηση του κλασικού στη σύνθεση.

Οι Chaos Invocation δεν περιπλέκουν το μύνημά τους με θεολογικές φιλοσοφίες, ούτε το διανθίζουν με εξωτικά στοιχεία, αν και το φινάλε κρύβει μια έκπληξη. Τιμώντας το μεσαίο συστατικό του τίτλου του δίσκου, η μπάντα επέλεξε για κλείσιμο το "Sacrifices". Η ορχηστρική ακουστική σύνθεση, δίνει μια χροιά παγανιστικού τρόμου, μεταφέροντας το σκηνικό σε μια σκοτεινή και ερημική ύπαιθρο. Η διαφοροποίηση αυτή, επιτρέπει στις κυρίαρχες εντάσεις των προαναφερθέντων κομματιών να περιπλανηθούν ωσάν φαντάσματα στον αέρα, πριν χαθούν. Το "Devil, Stone & Man" δεν θα εμβολίσει το ιδίωμα, αλλά μέσω της εκρηκτικότητάς του θα στρέψει, δικαίως, τα βλέμματα προς τους ανανεωμένους Chaos Invocation, των οποίων η δισκογραφική αξιοπιστία δικαιώνει εκ νέου τις προσδοκίες από ένα νέο δίσκο τους.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET