Gogol Bordello

Seekers And Finders

Cooking Vinyl (2017)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 14/12/2017
Οι Gogol Bordello θυσιάζουν κάμποση από τη σπιρτάδα και την επιθετικότητα του παρελθόντος, κερδίζουν όμως σε συναίσθημα και ποιότητα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η διεθνής κολλεκτίβα των Gogol Bordello με τον εκκεντρικό Eugene Hutz στο τιμόνι είναι γνωστό πόσο αγαπητή είναι στη χώρα μας. Μπορεί να έρχονται συνεχόμενα χρόνια (ή ακόμα και δυο φορές σε ένα έτος) για live και πάλι ο κόσμος να ανταποκρίνεται δίχως προηγούμενο. Είναι, φαίνεται, η ιδιοσυγκρασία της μπάντας που ταυτίζεται αρκετά με το μέσο Έλληνα ακροατή. Επομένως, κάθε νέα κυκλοφορία της είναι ένα γεγονός αν μη τι άλλο σημαντικό στην Ελλάδα, αλλά και όχι μόνο. Ιδιαίτερα όταν έχουν μεσολαβήσει τέσσερα χρόνια από την τελευταία της μέτρια δουλειά.

Ωστόσο, για τα δικά μου δεδομένα έπρεπε να περάσουν επτά χρόνια από το εξαιρετικό "Trans-Continental Hustle" ώστε οι Gogol Bordello να καταφέρουν να βγάλουν έναν δίσκο που μπορεί μεν να μην πιάνει τα επίπεδα του παρελθόντος, αλλά έχει αρκετή από τη μαγιά της μπάντας. Ενώ θυσιάζει κάμποση από τη σπιρτάδα και την επιθετικότητα του παρελθόντος, κερδίζει σε συναίσθημα και ποιότητα. Η αλήθεια όμως είναι, ότι μετά από πολλές ακροάσεις, το "Seekers And Finders" με κρατάει μεν καθόλη τη διάρκειά του, αλλά δεν είναι ικανό να με αναγκάσει να το αναζητήσω στη δισκοθήκη μου στο μακρινό μέλλον.

Ο δίσκος ξεκινάει όμορφα με το "Did It All", ένα punk κομμάτι (στο ύφος των παλιών Gogol Bordello) με κυρίαρχο το βιολί και συνεχίζει ακόμα καλύτερα με το "Walking On The Burning Coal", χαμηλώνοντας παράλληλα τις ταχύτητες. Φουλ μελωδικό, εναλλάσσεται επιτυχημένα με ένα ακόμα punk-ιζον, το "Break Into Your Higher Self". Στις πιο όμορφες στιγμές του δίσκου ανήκει η σύμπραξη του Hutz με την Regina Spektor στο ομώνυμο τραγούδι. Ιδιαίτερες φωνές που δένουν εξαιρετικά μεταξύ τους. Μια άκρως συναυλιακή σύνθεση ακολουθεί ("Familia Bonfirefall"), η οποία χτίζει σιγά σιγά τη δυναμική της. Ξαφνικά ξεπετάγεται ένα χαλαρό chill out κομμάτι, που φέρνει πολύ σε Manu Chao για να σκάσει το «βαρύ» "Saboteur Blues" να στήσει ξανά το χορό.  To "Love Gangsters" δεν (μου) λέει πολλά, ενώ το "If I Ever Get Home Before Dark" στα χνάρια του "When Universes Collide" δείχνει ότι σιγά σιγά πλησιάζει το τέλος. Το "You Know Who We Are" είναι ίσως το δεύτερο ψιλοαδιάφορο του δίσκου, λίγο πριν το όμορφο κλείσιμο με το Dylan-ικό "Still That Way".

Το "Seekers And Finders" δεν είναι κακός δίσκος. Για την ακρίβεια είναι με ευκολία ανώτερος από το "Pura Vida Conspiracy". Ωστόσο κάτι μου λείπει από τους Gogol Bordello του σήμερα. Φαίνεται ότι τα έχουν δώσει όλα όσον αφορά την πιο εκρηκτική τους πλευρά, και πλέον επιλέγουν να γράψουν ωραία μουσική, σε πιο ήρεμο tempo. Δεν είναι ότι δεν έχουν επιθετικότητα στον ήχο τους, εξάλλου ακόμα γράφουν ορισμένα "punk" κομμάτια, όπως το "Did It All" και "Saboteur Blues". Ωστόσo, έχω την εντύπωση ότι η επαναστατικότητα τους έχει καταλαγιάσει και γράφουν περισσότερο με το συναίσθημα.

  • SHARE
  • TWEET