Gatekeeper

Ξεκινώντας την παρούσα δισκοκριτική λίγο ανορθόδοξα, οφείλω να ομολογήσω πως το ντεμπούτο άλμπουμ ετούτων των Καναδών epic heavy μεταλλουργών με βρήκε να αμφιταλαντεύομαι για καιρό σχετικά με το ποιόν του, καθυστερώντας όσο γινόταν να γράψω δύο πράγματα σχετικά με δαύτο. Βλέπετε, το "Blade Of Cimmeria" που προοικονομούσε τον ερχομό του "East Of Sun", αλλά και το εκπληκτικό εξώφυλλο (δημιούργημα του Duncan Storr, ο οποίος έχει φιλοτεχνήσει εξώφυλλα για τους Skyclad, Demon και Rage, μεταξύ άλλων), δημιουργούσαν μια αίσθηση πως κάτι καλό ετοιμαζόταν να απασχολήσει τους απανταχού ρέκτες του επικού ήχου, οπότε οι πρώτες ακροάσεις του δίσκου εκπλήρωναν μεν αυτές τις προσδοκίες, αλλά όχι στο βαθμό που ίσως θα το θέλαμε.

Άλλωστε, μπορεί να υπήρχε μια εικόνα για τις συνθετικές δυνατότητες της μπάντας (τουλάχιστον για όσους την ακολουθούσαν από τα πρώτα της βήματα), με τα "North Wolves", "Swan Road Saga" και "Bell Of Tarantia" να έχουν παρουσιαστεί και παλιότερα σε διάφορα EP, singles ή συλλογές, αλλά ο ερχομός του Jean-Pierre Abboud (ex-Borrowed Time) πίσω από το μικρόφωνο υπήρξε παράγοντας ανανεωτικής φύσεως για τις δυναμικές της, αποτελώντας εν τέλει κι εκείνη τη λεπτομέρεια που κανει ξεχωριστό το υλικό του άλμπουμ (αν κι όχι πάντα για τους σωστούς λόγους).

Η αλήθεια είναι, λοιπόν, πως το "East Of Sun" αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για την φετινή παραδοσιακή/επική εσοδεία και όπως και τα άλμπουμ της συνομοταξίας του που μονοπώλησαν του ενδιαφέροντος μας τις προηγούμενες χρονιές (βλέπε ντεμπούτα από Eternal Champion και Lunar Shadow), έτσι κι αυτό παρουσιάζει σε πρώτο πλάνο τόσο τα τρανταχτά του πλεονεκτήματα, όσο και τις αδυναμίες του.

Έτσι, δεν γίνεται να αγνοήσουμε το γεγονός πως ο νέος τους τραγουδιστής, παρότι φωνητικά είναι κάτι παραπάνω από αξιόλογος, έχοντας εξαιρετικά καθαρά και γοητεύοντας κινούμενος σε μεσαίες και χαμηλές κλίμακες, όταν επιδιώκει να ακολουθήσει πιο υψίφωνα και σκληρά ερμηνευτικά μονοπάτια καταλήγει να προσπαθεί σε σημεία παραπάνω απ’ ότι ίσως θα έπρεπε. Σε διάφορες στιγμές μέσα στο δίσκο, αλλά και συγκεκριμένα στο "North Wolves" (όπου και είναι έκδηλο το φαινόμενο), αυτή η τάση για επιβεβαίωση των δυνατοτήτων του δεν προσφέρει τα αναμενόμενα, συνθέτοντας μαζί με ορισμένα συνθετικά «κενά» (ουσιαστικά, λίγο μεγαλύτερη διάρκεια σε μια-δύο συνθέσεις απ' ό,τι θα ήταν το ιδανικό) το μικρό αλλά υπαρκτό «κατηγορητήριο» σχετικά με τα όσα προσφέρονται στο "East Of Sun".

Κατά τα λοιπά, η μπάντα φαντάζει φτιαγμένη από φωτιά κι ατσάλι, «νιώθοντας» την κάθε νότα που παίζει και συνθέτοντας μεν κατά τα πρότυπα των ηρώων της (βλέπε Omen, Manilla Road, Manowar, αλλά κι Atlantean Codex και Candlemass), αλλά από τώρα κιόλας με σημαντικά ψήγματα προσωπικότητας και με την καναδική καταγωγή τους να μοιάζει σαν μια, τρόπον τινά, εγγύηση μεταλλικής ποιότητας που σπάνια λαθεύει. Έτσι, μπορεί τα μικρότερης διάρκειας κομμάτια ("Blade Of Cimmeria", "Warrior Without Fear") να μας τραβούν αρχικά την προσοχή, αλλά τελικά είναι τα μακροσκελή έπη των "Ninefold Muse" και "Oncoming Ice" που θα μας επιστρέφουν τακτικά στην ακρόαση του, με τον ωμό λυρισμό τους και το αληθινά επικό τους πνεύμα να προέρχονται από εποχές παρελθοντικές κι αγνότερες.

Προσωπικά, το "East Of Sun" μπόρεσε να με κερδίσει παρά τις όποιες ενστάσεις είχα στις πρώτες του ακροάσεις, αφού το ακατέργαστο και ορμητικό της φύσης του κατάφερε να μιλήσει στο θυμικό μου όσο λίγα φετινά άλμπουμ του αμιγώς heavy metal χώρου. Η αλήθεια, άλλωστε, απέχει μονάχα μερικές ακροάσεις, με το δίσκο να είναι διαθέσιμος τόσο στο Bandcamp της μπάντας, όσο και στο YouTube εδώ και σχετικά αρκετό καιρό...