Model/Actriz

Το "Dogsbody" ήταν ένα από τα ντεμπούτα που έκαναν αίσθηση στον alternative χώρο το 2023 και, όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, υπήρχε ένα ενδιαφέρον για το πως οι Model/Actriz από το Brooklyn της Νέας Υόρκης θα μπορέσουν να το διαδεχτούν. Από τα singles είχε βέβαια ήδη φανεί πως το "Pirouette" θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και των προσδοκιών, αποδεικνύεται δε πως αυτό συμβαίνει άνετα κι εντυπωσιακά. Αυτό όμως δεν είναι τυχαίο. Η μπάντα είχε περάσει περίπου επτά χρόνια να δουλεύει τον ήχο της πριν κυκλοφορήσει άλμπουμ κι αυτή η δουλειά έχει άμεσα και αντιληπτά αποτελέσματα.

Όπως λοιπόν το "Dogsbody" ήταν τρομερά σφριγηλό και ομοιογενές για ντεμπούτο, με αυτήν του την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στα dance-punk beats του rhythm section, τις noise-rock κιθάρες και τις sexy spoken word ερμηνείες του Cole Haden, έτσι αντίστοιχα και το "Pirouette" ξέρει πως να εμπλουτίσει τον ήχο της μπάντας στρατηγικά κι αποτελεσματικά. Με το που ξεκινάει ο δίσκος με το εξαιρετικό "Vespers", οι φρενήρεις ρυθμοί είναι οικείοι, ο Haden όμως εισάγει περισσότερα μελωδικά στοιχεία στο φοβερό ρεφρέν. Είναι αλήθεια λοιπόν, οι Model/Actriz ανοίγονται ελαφρώς προς την pop, διατηρώντας αμετάβλητη την χορευτική post-punk ουσία τους.

Αυτό το προσεκτικά μελωδικό «άνοιγμα» ορίζει και την βασική διαφορά του "Pirouette" με τον προκάτοχο του. Το "Dogsbody" ήταν ένα άλμπουμ αστικό, απειλητικό και αγωνιώδες. Είχε έναν επικίνδυνο χαρακτήρα κι αισθανόσουν ότι σε παρασέρνει σε ανομολόγητες αμαρτίες στις σκοτεινές νύχτες της Νέας Υόρκης. Το "Pirouette" αντίθετα είναι πιο ανοιχτό, πιο εξωστρεφές και in your face. Δεν έχει μυστικά, ούτε απειλεί. Σε παίρνει από το χέρι και σε ξεναγεί στις queer εξτραβαγκάντζες του Cole Haden, ενώ η μπάντα βαράει με το απόλυτα ηλεκτρονικό feel του μπάσου και των τυμπάνων και τις οριακά industrial, αντι-μουσικές κλαγγές του ιδιοφυούς κιθαρίστα Jack Wetmore.

Στην εκκίνηση του το "Pirouette" είναι σκέτη φωτιά, με τα "Cinderella", "Poppy" και "Diva" να σπρώχνουν την ποιότητα σε μεγάλα ύψη, συνδυάζοντας κι εναλλάσσοντας τέλεια ρυθμούς και μελωδίες. Το άλμπουμ μάλιστα θα φτάσει στο απόλυτο peak του στο καταπληκτικό "Acid Rain", μια υπέροχη indie folk ρυθμική μπαλάντα που επιδεικνύει την χαμαιλεόντεια φύση των Model/Actriz. Κάπου εδώ να πω ότι είναι φανερό πως ο Haden δεν είναι απλώς ο performer που ασχολείται αποκλειστικά με την πρόκληση της σεξουαλικότητας του. Αντίθετα, μπολιάζει πολλές στιγμές του άλμπουμ με καθαρή ποιητικότητα και γενναίες ευαισθησίες.

Μολονότι το πρώτο μισό του άλμπουμ είναι φανταστικό, είναι δύσκολο να αγνοήσεις ότι το δεύτερο μισό είναι αισθητά άνισο. Εδώ το γκρουπ συνεχίζει τις προσεκτικές του μεταμορφώσεις, με τα "Audience" και "Ring Road" να φλερτάρουν με το σκληρό techno, χωρίς όμως να αποτελούν πραγματικά αξιόλογες συνθέσεις. Τα "Departures" και "Doves" επίσης δεν εντυπωσιάζουν και πρέπει να περιμένεις μέχρι το λυρικό "Baton" που κλείνει τον δίσκο για να νιώσεις ξανά πως το άλμπουμ σε αγκίστρωσε. Τα filler tracks κοστίζουν ίσως στο "Pirouette" την δυνατότητα να χαρακτηριστεί συγκλονιστικό, η μεγάλη εικόνα όμως παραμένει σταθερά θετική.

Χωρίς αμφιβολία, η εξέλιξη των Model/Actriz στο δεύτερο άλμπουμ τους είναι σχεδόν ιδανική. Αποδεικνύουν ότι έχουν το ταλέντο, την γνώση και τον τρόπο να εξελίξουν τον ήχο τους, διατηρώντας ταυτόχρονα αυτήν την μοναδική μίξη χορευτικού punk, industrial, noise, nowave και pop στοιχείων στο ιδρωμένο τους υβρίδιο. Αυτό εδώ είναι ένα κουαρτέτο που είναι πιο ικανό απ’ όσο φανερώνει αρχικά το μάτι κι αισθάνομαι πως το "Pirouette" έρχεται να τους εδραιώσει ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα νέα alternative σχήματα. Η σπουδαιότητα κρύβεται στις λεπτομέρειες και η σαγήνη πίσω από κλειστές καγκελόπορτες. Ας χορέψουμε λοιπόν, ξανά.

Bandcamp