Dury Dava

Οι Dury Dava είναι μια πενταμελής μπάντα που δημιουργήθηκε στην Αθήνα το 2015. Αποτελούνται από τους Γιώργο Καρρά (κιθάρα, dilruba), Ηλία Λιβιεράτο (τύμπανα, κρουστά), Δημήτρη Μαντζαβίνο (φωνή, κιθάρα, μπουζούκι), Κάρολο Μπεράχα (μπάσο, πλήκτρα, synth) και Δημήτρη Πρόκο (κλαρινέτο, νέυ, synth).

Κάπου μέσα στο 2018, το συγκρότημα κλείστηκε στο «ακατάστατο ημιυπόγειο» όπου κάνει πρόβες και ηχογράφησε τον πρώτο του ομώνυμο δίσκο ο οποίος κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από την Ιnner Εar. Με βάση τις live εμφανίσεις τους, κι έχοντας δώσει ήδη στη δημοσιότητα μερικά single, το συγκρότημα μας είχε προετοιμάσει  για το τι περίπου να περιμένουμε από αυτούς. Αυτό βέβαια, σε καμία περίπτωση, δεν σημαίνει ότι από το άλμπουμ απουσιάζει τελικά το στοιχείο της έκπληξης.

Το "Dury Dava" αποτελείται από 10 τραγούδια και διαρκεί γύρω στα εβδομήντα λεπτά. Είναι δηλαδή ένας μεγάλος σε διάρκεια δίσκος, με συνθέσεις που καμιά φορά ξεπερνούν τα δέκα λεπτά, και στις οποίες το συγκρότημα ξετυλίγει το μουσικό του όραμα. Ψυχεδέλεια, krautrock, punk και afrobeat μπλέκονται με μαεστρία δημιουργώντας ένα άκρως ενδιαφέρον ηχητικό αποτέλεσμα που κάνει σαφές πως το συγκρότημα έχει πληθώρα επιρροών τις οποίες έχει καταφέρει να τιθασεύσει δημιουργώντας έναν απολύτως προσωπικό ήχο. Έναν ήχο που συνδυάζει τους Can με τους Eric Burdon & War, τους Velvet Underground με τον Fela Kuti και τους Εξαδάκτυλος με τους Bazookas.

Το "Αφρική" αποδεικνύεται ιδανική επιλογή για να ανοίξει την κυκλοφορία καθώς είναι ένα από τα πιο άμεσα κομμάτια του δίσκου, ενώ το "Τρίπτυχο" που ακολουθεί παρασύρει τον ακροατή σε ένα εννιάλεπτο ηχητικό ταξίδι όπου η δυτική ψυχεδέλεια μπλέκεται με το ανατολικό ταπεραμέντο φέρνοντας στο μυαλό τους ελληνικούς πειραματισμούς της δεκαετίας του 1970. Και αυτό το φλερτ ανατολής-δύσης είναι κάτι που βρίσκεται διάχυτο σε πολλά από τα τραγούδια του συγκροτήματος.

Ο δίσκος συνολικά κινείται σε υψηλά ποιοτικά standards κάτι που ενισχύεται από την εξαιρετική παραγωγή, ενώ, παράλληλα, πρόκειται για ένα άκρως περιπετειώδες κι απαιτητικό άκουσμα. Ταυτόχρονα όμως νομίζω πως, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, πρόκειται για μια κάπως εσωστρεφή δουλειά. Και με αυτό εννοώ ότι υπάρχουν στιγμές που το συγκρότημα δείχνει να βυθίζεται απολύτως στους πειραματισμούς του δημιουργώντας ψυχεδελικά jam που, παρότι παρουσιάζουν έντονο ενδιαφέρον, καταλήγουν καμιά φορά να πετάνε τον ακροατή έξω από τη διαδικασία καθιστώντας το ηχητικό αποτέλεσμα περισσότερο υπόθεση των μουσικών και λιγότερο του κοινού.

Βέβαια, κάπου εδώ θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως μάλλον δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος για να μιλήσει περί ψυχεδέλειας. Όμως θα ήταν άδικο να πει κανείς ότι οι Dury Dava είναι απλά ένα ψυχεδελικό συγκρότημα. Μπορεί κομμάτια όπως το "Σατανά" ή το, αριστουργηματικό, "Καλοκαίρι" να κινούνται σε ένα τέτοιο ύφος όμως αντίστοιχα με τραγούδια όπως το "Έλα Πάλι Να" ή το "Αταξία" δείχνουν να μπορούν να υπερβούν τα στενά πλαίσια του είδους.

Συνολικά, το συγκρότημα στο ντεμπούτο του εμπλουτίζει και ανανεώνει έναν ήχο που βρίσκεται στον «πάγκο» εδώ και δεκαετίες και με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύει πως έχει πολλά να πει. Ο πρώτος τους δίσκος αποτελεί ένα πραγματικό μουσικό κατόρθωμα σε πολλαπλά επίπεδα και σίγουρα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εγχώριες κυκλοφορίες της χρονιάς.