Candy

Δεν είμαι σε θέση να εκφέρω αποψάρα αναφορικά με το αν ζούμε καταμεσής ενός σπουδαίου κύματος hardcore συγκροτημάτων. Η αλήθεια όμως είναι, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και από τις ηλεκτρονικές σελίδες (sic) του Rocking, πως τα -core παρακλάδια του σκληρού ήχου βρίσκονται σε μια άνθιση. Μάλιστα, αρκετές από τις νεότερες μπάντες που κατάφεραν να ξεχωρίσουν με τις κυκλοφορίες τους τα τελευταία χρόνια, δεν το πέτυχαν με τους παραδοσιακούς ηχητικούς όρους. Πλέον, το hardcore είναι αρκετά διευρυμένο, και ακομπλεξάριστο, ώστε να είναι κυρίως ήθος και όχι ηχητική περιχαράκωση.

Οι Candy, με το φρενήρες ντεμπούτο τους "Good To Feel" του 2018 έδειξαν πως ανήκουν με το παραπάνω σε αυτή τη φουρνιά. Τοποθετούν εαυτούς, ηχητικά τουλάχιστον, στο πιο ακραίο σοκάκι του ιδιώματος. Κινούνται στις σκιές και στα σύνορα που αφήνει η διασταύρωση hardcore, metal και punk. Αντλούν τα βασικά τους στοιχεία από τη μεγάλη '80s σχολή αλλά αντιλαμβάνονται πως το σύγχρονο, πειραματικό και μη, extreme μπορεί να προσφέρει μια ηχητική παλέτα ώστε η επίθεσή τους να είναι πολύπλευρη και ολομέτωπη.

Το σχήμα, επιστρέφει με το δεύτερο άλμπουμ του και πρώτο για τη Relapse, "Heaven Is Here". Η αισθητική, σε εξώφυλλο και κυνικούς τίτλους, παραμένει ίδια. Οι βασικές αρχές δεν έχουν διαβρωθεί. Το μήνυμα παραμένει αιχμηρό, μηδενιστικό μα και κοινωνικά ευαίσθητο. Οι Candy όμως ωρίμασαν. Και όχι, αυτό δεν σημαίνει πως «στρογγύλεψαν» τον ήχο τους ή έβαλαν περισσότερες «μακρινές ηχητικά» επιρροές με αποτέλεσμα μια ριζική, ήπιας έντασης, αλλαγή ύφους.

Το συγκρότημα ωρίμασε ως προς τη μείξη των επιμέρους. Εδώ τα harsh noise στοιχεία, η industrial/electronic αύρα, το powerviolence/grind και φυσικά οι ύπουλα τοποθετημένες alt-rock επιρροές (ειδικά ως προς τη φιλοσοφία της ενσωμάτωσης και ηχητικής διεύρυνσης) υπάρχουν σε μεγαλύτερο βαθμό, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν ένα πολύ πιο έντονο και ακραίο άκουσμα. Ομοϊδεάτες σχημάτων όπως οι Full Of Hell, Vein.fm, Regional Justice Center, και γενικότερα το μοντέρνο, προοδευτικά σκεπτόμενο, metallic hardcore, συνθέτουν ένα πυκνό και απροσπέλαστο ήχο. Αναλογίσου πόση ένταση και διαστρωματώσεις κρύβουν κομμάτια όπως το "Hysteric Bliss" ή το ομότιτλο, που είναι και από τα πιο γκρουβάτα του άλμπουμ, και θα κατανοήσεις γιατί αυτός ο δίσκος είναι διαφορετικός.

Αν «υστερούν» κάπου οι Candy είναι στο πως ενώ επί 31 λεπτά ισοπεδώνουν οτιδήποτε βρεθεί στο διάβα τους, το αποτέλεσμα ηχεί επίπονα ομοιόμορφο. Βέβαια, μέσα στον πανικό και την κόλαση που αναδύεται από τα ηχεία, ανάμεσα στις ιστορίες ωμής κοινωνικής πραγματικότητας, τα επίπονα συναισθήματα και τις παρανοϊκές σκέψεις, ξεπροβάλλουν τα τσιτώματα και το ποδοβολητό του "World Of Shit", το αδιανόητο "Price Of Utopia" που οφείλει να γίνει συναυλιακό στάνταρ, το φριχτό "Fantasy/Greed" με τα άρρωστα φωνητικά του ή το "Kinesthesia" όπου η μηχανιστική του προσέγγιση δένει με την πιο πειραματική του, και φυσικά ο άριστος ρόλος όλων των ιντερλουδίων.

Οι Candy επιτυγχάνουν το δύσκολο επόμενο βήμα. Τα φώτα της κοινότητας και των σχετικών αναζητητών θα πέσουν πάνω του, έτοιμα να το ανάγουν στην επόμενη σωτήρια κυκλοφορία. Ακόμα και αυτά όμως, το πιθανότερο είναι να τρεμοπαίξουν και να διαστρεβλωθούν υπό τη διαστροφή του τελευταίου κομματιού του δίσκου. Το δεκάλεπτο "Perverse", επισφραγίζει το ψυχολογικό γδάρσιμο το οποίο οφείλεις να είσαι έτοιμο να υποστείς αν πατήσεις το play. Όντας άγνωστο εάν δείχνει, ανάμεσα στην post-apocalyptic ομίχλη του το δρόμο προς ένα πιο εξουθενωτικό μέλλον, το κομμάτι υπενθυμίζει πως οι Candy δεν είναι μια ακόμα ακραία μπάντα.

Υπάρχει σοβαρός λόγος που hardcore και metal συναντώνται αυτά τα χρόνια εντονότερα από ποτέ και δεν είναι απλώς το distortion ή τα riffs. Είναι η αίσθηση εγκλωβισμού, και το λύσιμο των χεριών που παρέχουν σε μπάντες ώστε να ξεπεράσουν φραγμούς και να αποτυπώσουν, δίχως ενδοιασμούς και υπαναχωρήσεις αυτό που βιώνουν και νιώθουν. Σαν την ξαφνική ριφφάρα προς το τέλος του έρποντος εναρκτήριου "Human Condition Above Human Opinion". Όταν δε αυτό λειτουργεί ως το ηχητικό χαλί για να ξεδιπλωθούν συζητήσεις για θέματα άξια σχολιασμού, τότε το αποτέλεσμα ανάγεται σε πολύτιμο. Και το "Heaven is Here" είναι ένας υπέρ-πολύτιμος δίσκος για τη σκηνή του 2022.

Bandcamp