Avantasia

The Wicked Symphony

Nuclear Blast (2010)
Από τον Χρυσόστομο Μπάρμπα, 23/04/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
To power metal τείνει να προκαλεί αρκετή διχογνωμία. Υπάρχουν πολλοί που θα ήταν διατεθειμένοι να μην ξαναμιλήσουν σε όποιον πει το παραμικρό για το συγκεκριμένο παρακλάδι της metal και αρκετοί άλλοι, που αρνούνται κατηγορηματικά την αξία οποιουδήποτε καλλιτέχνη ή γκρουπ της power metal σκηνής. Δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τους τελευταίους, αφού την τελευταία δεκαετία περίπου, μπάντες ορόσημα του είδους , εγκατέλειψαν σταδιακά τις power metal βάσεις τους, για χάρη της δημιουργίας υλικού που έμοιαζε αρκετά βεβιασμένο και σε ένα βαθμό ανέμπνευστο. Έτσι, ο frontman των Edguy, Tobias Sammet, με το νέο άλμπουμ του side-project του, Avantasia, έρχεται για να μας πείσει για την αναζωπύρωση της μισοσβησμένης φλόγας του power metal, κάτι που ανεβάζει αυτόματα τον πήχη αρκετά ψηλά.

Το "Wicked Symphony" λοιπόν, αποτελεί το δεύτερο μέρος της metal όπερας "The Scarecrow", στο οποίο η ιστορία ενός μοναχικού πλάσματος (Scarecrow) συνεχίζεται από εκεί που έμεινε στον προηγούμενο ομώνυμο δίσκο. Το Scarecrow, στο οποίο δίνει τη φωνή του ο Sammet, συνειδητοποιεί πως μπορεί να δημιουργήσει μουσική που αρέσει σε όλους, και πως αυτό θα το οδηγήσει στη δόξα. Από εκεί και πέρα, στην εξέλιξη της ιστορίας, ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να ξεφύγει από αυτή τη δύναμη και τη δόξα, αλλά όλη αυτή η πίεση τον οδηγεί τελικά στο να χάσει τα πάντα.

Μουσικά, το "Wicked Symphony", έχει όλα τα κύρια συστατικά ενός power metal άλμπουμ. Κύριο ρόλο σε αυτό παίζει η συνεχής αίσθηση του «επικού» που απορρέει στο σύνολο των κομματιών, κάτι που -παραδόξως- δεν χάνεται ποτέ και δεν φαίνεται να είναι διόλου κουραστικό. Βέβαια, αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού ο Tobias Sammet συγκέντρωσε μουσικούς από μεγάλα συγκροτήματα του power metal, όπως οι Rhapsody Of Fire, Kamelot και Edguy. Ακόμα, ανάμεσα στους συντελεστές του άλμπουμ είναι μέχρι και άτομα που έχουν συνεργαστεί με τους Kiss και τον Alice Cooper.

Όμως, όλος αυτός ο λόγος για power metal, δεν θα μπορούσε να γίνει εάν ο ίδιος ο δίσκος δεν το υποστήριζε. Κομμάτια όπως τα "Wasteland", "Scales Of Justice" και "Forever Is A Long Time", είναι ενδεικτικά για την metal δυναμική του άλμπουμ. Παρόλαυτα, εάν πρέπει να τονίσουμε κάποιο αρνητικό σημείο, αυτό θα ήταν οι κιθάρες. Συγκεκριμένα, αν και στα «βαριά» κομμάτια  προσφέρουν αρκετά σημεία ιδανικά για το πολυπόθητο headbanging, σε μεγάλο μέρος των υπόλοιπων τραγουδιών, οι κιθάρες «χάνονται» κατά κάποιο βαθμό.

Δικαιολογία για αυτό το παράπονο πάντως, θα μπορούσε να αποτελεί η πληθώρα γνωστών και ικανότατων vocalist που χαρίζουν τη φωνή τους στα τραγούδια του δίσκου. Όταν σε ένα άλμπουμ συμμετέχουν οι Tobias Sammet (Edguy), Klaus Meine (Scorpions), Jorn Lande (Masterplan, Ark, Millennium, The Snakes), Russell Allen (Symphony X), Michael Kiske (Helloween, Place Vendome), Bob Catley (Magnum), Andre Matos (Angra, Shaaman, Viper) και Tim "Ripper" Owens (Iced Earth, Judas Priest, Yngwie Malmsteem), τότε είναι πολύ δύσκολο στο κάθε κομμάτι, να μην τραβάει η φωνητική ερμηνεία του καθενός τους την προσοχή.

Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Sammet για το πρώτο τραγούδι του δίσκου, "The Wicked Symphony": «Πρόκειται για μια δεκάλεπτη «φωνητική μάχη» ανάμεσα στον Jorn Lande, τον Russell Allen και εμένα». Λογικό είναι αυτή η «μονομαχία» να μας αφήνει με ένα άκρως επικό, over-the-top (όπως λένε και στο χωριό μου) κομμάτι, βασισμένο στο πομπώδες ρεφρέν του και γεμάτο με απίστευτες φωνητικές επιδώσεις και από τους τρεις συμμετέχοντες. Και αυτή είναι μόνο η αρχή. Το "Scales of Justice" έρχεται να μας υπενθυμίσει γιατί ο Owens παραμένει ένας metal θρύλος, αφού η φωνή του μοιάζει πιο «γεμάτη» από ποτέ. Δεν είναι τυχαίο πως το συγκεκριμένο τραγούδι είναι από τα δυνατότερα του άλμπουμ. Ακόμα, στο "Dying For An Angel", γινόμαστε μάρτυρες μιας άκρως επιτυχημένης συνεργασίας ανάμεσα στους Sammet και Meine, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα ένα από τα πιο αξιοσημείωτα και «πιασάρικα» κομμάτια του "Wicked Symphony".
Με όλους αυτούς τους σημαντικότατους τραγουδιστές στον δίσκο όμως, δεν θα έπρεπε να αδικήσουμε σε καμία περίπτωση τoν ίδιο των Tobias Sammet. Σε κομμάτια όπως τo "The Wicked Symphony" και το "Runaway Train", πραγματικά λάμπει, επιδεικνύοντας το αναμφίβολα μεγάλο του ταλέντο.

Συμπερασματικά, το "Wicked Symphony", παρά τα όποια filler του ("Crestfallen", "Black Wings", "The Edge"), αποτελεί ένα αρκετά καλοδουλεμένο άλμπουμ, με πολύ προσεγμένη παραγωγή, κάτι που του δίνει την απαραίτητη για μια metal όπερα «επική» αίσθηση. Ακόμα, όλοι οι τραγουδιστές που συμμετέχουν, έχουν καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε το αποτέλεσμα να είναι όσο τελειότερο γίνεται, κάτι που σε μεγάλο βαθμό το έχουν πετύχει.
  • SHARE
  • TWEET