Arcade Fire

Για πάρα πολλά χρόνια, οι Arcade Fire υπήρξαν το αγαπημένο πουλέν της μουσικής βιομηχανίας και των "εναλλακτικών" Μέσων. Και τι δεν έχουμε διαβάσει εξάλλου για αυτούς; Μόνο το ότι η μουσική τους θεραπεύει ανίατες ασθένειες δεν γράφτηκε (που δεν το εγγυώμαι κιόλας). Το αν άξιζαν όλον αυτό το ντόρο είναι μια άλλη κουβέντα. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως έφτασαν εκεί που έφτασαν μόνο και μόνο επειδή έφαγαν "σπρώξιμο". Είχαν και τις συνθέσεις, και τις ενορχηστρώσεις, και τη σκηνική παρουσία ώστε να καταφέρουν να αναδειχθούν σ’ ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της εποχής μας.

Φτάνοντας όμως πλέον στον έκτο δίσκο τους, ο θόρυβος γύρω από το όνομα τους φαίνεται να έχει χαμηλώσει με αποτέλεσμα να μπορούμε να ακούμε καλύτερα το καλλιτεχνικό τους έργο χωρίς αντιπερισπασμούς τύπου "αυτό είναι το καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών και, αν δεν το καταλαβαίνετε, είστε κουφοί". Η αλήθεια είναι πως το "Reflektor", παρόλο που προσωπικά το λατρεύω, δεν τους βγήκε 100%, καθώς δίχασε το κοινό τους ενώ το "Everything Now", του 2017, αποτέλεσε σίγουρα την πιο αδύναμη στιγμή της δισκογραφίας τους. Έτσι, 5 χρόνια (και μια πανδημία) μετά, το "WE" έρχεται για να απαντήσει στο κρίσιμο ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν πολλές φορές στην καριέρα τους όλα τα συγκροτήματα. Έχουν κάτι να μας πουν οι Arcade Fire σήμερα;

Η απάντηση είναι απλή κι εύκολη: πολλά, καθώς παραμένουν ένα από τα καλύτερα indie/ εναλλακτικά/όπως θέλετε πείτε το συγκροτήματα εκεί έξω και στη νέα τους δουλειά καταφέρνουν να σκαρώσουν εννιά (ναι ρε, δεν μετράμε το "Prelude"), φαινομενικά απλά τραγούδια, που όμως κρύβουν μπόλικη ουσία μέσα τους αλλά και πίσω τους, αφού ενορχηστρωτικά και σε επίπεδο παραγωγής το "WE" είναι ένας φανταστικός δίσκος.

Σε αντίθεση όμως με πολλά πρόσφατα παραδείγματα (ονόματα δεν λέμε, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε) που πέρα από τον ήχο, σε επίπεδο ιδεών χωλαίναν, οι Καναδοί, εδώ, μας παραδίδουν δυναμικές συνθέσεις που λειτουργούν σε πολλαπλά επίπεδα καταφέρνοντας να μετατρέψουν folk μπαλάντες σε synth-pop αριστουργήματα και να χωρέσουν στοιχεία απ’ όλη την καριέρα τους μέσα σε μόλις 40 λεπτά.

Ναι, οι τόνοι έχουν σαφώς πέσει, όμως όχι τόσο ώστε να τους πούμε χλιαρούς ενώ, ακόμη και στις πιο ήρεμες στιγμές του δίσκου, το συγκρότημα δεν σταματάει να σου πετάει μουσικές πληροφορίες στο background, ίσα-ίσα για να σου γαργαλάει το αυτί και να σε κρατάει σε εγρήγορση. Τα κομμάτια του "WE" γράφτηκαν από τους Win Butler και Régine Chassagne στο σπίτι τους στη Νέα Ορλεάνη στο πιάνο και την κιθάρα με αποτέλεσμα η βασική δομή τους να έχει μια γλυκιά απλότητα που στα χέρια του υπόλοιπου συγκροτήματος μετατρέπεται σε κάτι άλλο, πολύ πιο επικό, σύνθετο κι ενδιαφέρον.

Αυτός ο συνδυασμός ηλεκτρονικών και ακουστικών στοιχείων ήταν κάτι που υπήρχε και στη βασική λογική του "Everything Now", όμως εδώ γίνεται πολύ καλύτερα και πιο ουσιαστικά, καθώς το συγκρότημα στον προηγούμενο δίσκο του έδειχνε να κάνει ασκήσεις ύφους και να πειραματίζεται με είδη, ενώ εδώ δημιουργεί τραγούδια με ουσία, ικανά να κερδίσουν το στοίχημα του χρόνου. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει όμως και στον Peter Gabriel ο οποίος συμμετέχει στο "Unconditional II (Race and Religion)", ένα από τα πιο up-tempo κομμάτια του δίσκου, καθώς οι Arcade Fire ήθελαν πολύ να συνεργαστούν μαζί του και ο ίδιος, όπως δήλωσε, θεωρεί πως αυτοί είναι ένα "σπουδαίο συγκρότημα".

Είναι δύσκολο λοιπόν να βρεις κάτι κακό στο νέο πόνημα των Arcade Fire, εκτός κι αν είχες πιστέψει αυτό για το οποίο πάρα πολλοί προσπαθούσαν να μας πείσουν τα τελευταία 15 χρόνια. Ότι δηλαδή, αυτοί είναι το σπουδαιότερο συγκρότημα, όχι μόνο της εποχής μας αλλά και, πιθανά, όλων των εποχών. Αν ξεκινάς από μια τέτοια βάση, είναι λογικό να απογοητευτείς καθώς το "WE" δεν θέτει σε φοβερά ύψη τον πήχη. Όλοι οι υπόλοιποι όμως, κοπιάστε άφοβα. Η νέα τους δουλειά, χωρίς να αποτελεί κάποιο magnum opus, είναι γεμάτη προτερήματα σε μουσικό και στιχουργικό επίπεδο, ενώ έχει και πάρα πολλά να πει για την εποχή μας, από την πανδημία μέχρι το internet, αλλά και για τους εαυτούς μας. Όπως εξάλλου ισχύει και για όλα τα άλμπουμ του συγκροτήματος από το Μόντρεαλ.