Rotting Christ, Death Courier, Abyssus, Cursed Blood @ Piraeus Academy, 26/01/20

Ένα ιστορικό live που συμβαίνει μια φορά κάθε 15 χρόνια

Από τους Αποστόλη Ζαμπάρα, Άλκη Κοροβέση, 28/01/2020 @ 11:32

Μόνο παράδοξο δεν είναι πως οι Rotting Christ πλέον διαθέτουν τέτοιο εκτόπισμα ώστε να γεμίζουν χώρους όπως το Academy δυο μέρες σερί. Μπορεί, έπειτα από την ακύρωση των εμφανίσεων των Moonspell, να υπήρξε ένα σχετικό μούδιασμα, αλλά αυτό δεν στέρησε τίποτα από τη δυναμική των εμφανίσεων τόσο της μπάντας όσο και των σχημάτων που κλήθηκαν να ανοίξουν το διήμερο. Ενώ το Σάββατο, η εμφάνιση κινήθηκε στα γνώριμα υψηλά στάνταρ, με υλικό από όλη τη δισκογραφική τους πορεία, η εμφάνιση της Κυριακής είχε τη δική της ιδιαίτερη σημειολογία. Setlist βασισμένο εξ ολοκλήρου (αν και υπήρξαν εκπλήξεις) στη, μυθική για την μπάντα, περίοδο ’89-’96, αλλά και τρία εγχώρια σχήματα ικανά να δέσουν με την αισθητική που ήταν στόχος το βράδυ της Κυριακής. Ας πάρουμε τα πράγματα όμως με τη σειρά.

Δίχως καθυστέρηση, οι Cursed Blood ανεβαίνουν στη σκηνή έτοιμοι να ανοίξουν την ιδιαίτερη αυτή βραδιά. Η τετραμελής μπάντα, που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες το ντεμπούτο "Taker Of Life" demo της, για την επόμενη μισή ώρα, εξαπέλυσε τις συνθέσεις της στα αυτιά όσων ήταν ήδη στο Academy. Το death metal στο οποίο επιδίδονται, ηχεί νεκρικό, ο εξαιρετικός ήχος του επέτρεψε δε να αποκαλύπτει και τα grooves του πυρήνα των συνθέσεων. Αυτό όμως που επέτρεψε στην εμφάνισή τους να ξεχωρίσει, είναι πως τα crust στοιχεία που διανθίζουν το demo, δεν κρύβονται σε μια καταιγιστική ζωντανή εμφάνιση, μιας και οι τυμπανιστικοί ρυθμοί έφερναν όποτε έπρεπε το punk στο προσκήνιο. Με σαφείς ηχητικές αναφορές, και λόγω μελών, στους Πυρηνικός Χειμώνας, η εμφάνιση των Cursed Blood, ήταν η ιδανική έναρξη μιας πραγματικά old school βραδιάς.

Cursed Blood

Η αφοσίωση που δείχνουν οι Abyssus στην οπτική με την οποία προσεγγίζουν το death metal είναι άξια αναφοράς. "Into The Abyss" λοιπόν και για 40 λεπτά σχεδόν, παλαιομοδίτικο '90s death metal από μια σύγχρονη μπάντα, έκανε την ατμόσφαιρα σκοτεινότερη. Βάρβαρα φωνητικά, έντονη επιρροή Obituary και Asphyx, solos που κοιτάνε προς τα '80s, και ένα γενικότερο Celtic Frost πνεύμα να επανέρχεται τακτικά, φρόντισαν ώστε ο κόσμος να μην αποσυντονιστεί από τον διαρκή καταιγισμό. Τραγούδια όπως το "Unleash The Storm", "Those Of The Unholy", ή το "Sacrifice", ζωντανά αποδόθηκαν εξαιρετικά, με το πάθος των μελών επί σκηνής για τη μουσική τους, να μεταδίδεται και σε ένα κοινό που εν γένει είχε έρθει προετοιμασμένο για το ποιόν της μέρας. Αν δε, καθαρά για οπτικούς λόγους, έλειπε η παρουσία φωτογράφων πάνω στη σκηνή, ανά καιρούς μπροστά από τα μέλη της μπάντας, ίσως η εμφάνιση της μπάντας να λογιζόταν ως συμπαγέστερη. Φυσικά αυτό δεν σχετίζεται με τις ανάγκες της δουλειάς των φωτογράφων, ούτε με την απόδοση της μπάντας, αλλά καθαρά με το οπτικό μου πεδίο.

Abyssus

Μπορεί και η τελευταία μπάντα που θα εμφανιζόταν πριν τους Rotting Christ , να επιδιδόταν σε old school death metal, οι Death Courier όμως είναι κάτι ξεχωριστό. Μια από τις πρώτες και πιο ιστορικές εγχώριες extreme metal μπάντες, οι Πατρινοί και όχι, Πορτογάλοι, όπως χιουμοριστικά αυτοπαρουσιάστηκαν, ενέτειναν τον παλαιομοδίτικο αέρα της βραδιάς. Το τρίο, εξαπέλυσε για 35 κοντά λεπτά τις συνθέσεις του, απλά, λιτά, αποτελεσματικά. Τεράστιοι ρυθμοί, thrash όγκοι, ένα ταμπούρο να σε διαολοστέλνει, και οι επιθέσεις ήταν απανωτές. Το "Demise" είχε την τιμητική του, με τις συνθέσεις να προέρχονται ως επί το πλείστον από εκεί, αλλά η μπάντα δεν έμεινε εκεί. Ακούστηκαν δυο νέες συνθέσεις από τον επερχόμενο νέο (με το καλό) δίσκο τους, όπως και τραγούδια από το υπέροχο "Perimortem", με το "Mindwarp" το συνοδευτικό σχόλιο να ξεχωρίζουν. Ιδιαίτερη δεν, συναισθηματικής αξίας, ήταν η αφιέρωση του mainman Βασίλη, του "Swamplife" στη μνήμη του εκλιπόντα Θοδωρή, πρώτου κιθαρίστα της μπάντας. Με το "Demise" να κλείνει την εμφάνιση σε πανηγυρικό τόνο μια ακόμη εξαιρετική εμφάνιση από μια τόσο σημαντική εγχώρια μπάντα. [Α.Ζ.]

Death Courier

SETLIST

 

Deprive The Deceased
Mindwarp
Devour The Moments
Rostov Ripper (Chiκatilo)
Necrorgasm
Pillars Of Murk
Mourning Ecstasy
Swamplife
Feeding The Abyss
Demise

Από το 2001 πρέπει να έχω παρακολουθήσει πάνω από 10 φορές τους Rotting Christ σε συναυλίες εντός και εκτός Ελλάδας και παρότι σε κάθε δίσκο τους θα βρω ενδιαφέροντα στοιχεία, πλέον αποζητώ κάτι το ιδιαίτερο για να τους δω live. Η προσθήκη μιας δεύτερης μέρας στην Αθήνα όπου θα έπαιζαν κομμάτια μόνο από την περίοδο 1989 - 1996 ήταν μια ξεχωριστή στιγμή τόσο για τη μπάντα, όσο και για τον κόσμο. Πολλοί από όσους βρέθηκαν την Κυριακή στο Academy ενδεχομένως και να μην είχαν γεννηθεί όταν οι Christ κυκλοφορούσαν τα "Satanas Tedeum", "Passage To Arcturo", "Thy Mighty Contract", "Non Serviam" και "Triarchy Of The Lost Lovers", τα οποία είχαν την τιμητική τους. Ελάχιστοι από αυτούς θα ήταν στο An το 2006 όταν είχαν κάνει κάτι παρόμοιο παίζοντας εκείνη τη φορά μέχρι και το "Non Serviam".

Rotting Christ

Ούτε αυτή τη φορά, όμως, ο κόσμος γύρισε την πλάτη σε ένα τόσο ιστορικό live, αφού λίγο πριν τις 10:15, το Academy ήταν πλήρες, αλλά όχι εξαντλητικά - ευτυχώς. Για το τελευταίο, φρόντισαν οι - μειοψηφούντες είναι η αλήθεια - καπνιστές, οι οποίοι δουλεύουν για να πιάσουν τόπο οι τόσες κρατήσεις από ΙΚΑ και λοιπά ασφαλιστικά ταμεία, όταν και αν βγεις ποτέ στη σύνταξη.

Κλείνοντας τη δηκτική παρένθεση, είναι αρκετά ελπιδοφόρο να βλέπεις ότι μια μπάντα που έχει κλείσει τρεις δεκαετίες ζωής, αλλά και το κοινό της είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Τα νέα μέλη στο μπάσο και την κιθάρα, Χελιώτης και Φουκαράκης, αντίστοιχα, μην έχοντας κλείσει τα 30 τους καλά καλά, φέρνουν έναν νεανικό και φρέσκο αέρα στο σχήμα, τροφοδοτώντας παράλληλα το αντίστοιχης - και νεότερης - ηλικίας κοινό με την ελπίδα πως κάποια στιγμή ενδεχομένως να είναι αυτοί στη θέση τους. Δεν το λες και λίγο πράγμα να μοιραστείς τη σκηνή με τους Rotting Christ.

Rotting Christ

Από την άλλη οι Necrosauron και Necromayhem που «κρατάνε τη φλόγα αναμμένη» εδώ και 35+ χρόνια, δεν στερούνται ζωντάνιας και όρεξης και τρανή απόδειξη αυτού οι συνεχόμενες παγκόσμιες περιοδείες αλλά και η σταθερή δισκογραφική τους παρουσία. Ήταν και πάλι αντάξιοι του ονόματός τους, τιμώντας την αρχή της μεγαλειώδους πορείας τους, προσφέροντας αρκετές συγκινήσεις μέσα από κομμάτια όπως τα "Feast Of The Grand Whore", και "The Nereid Of Esgalduin", τα οποία και παίζονται σπάνια.

Και αν και η βραδιά ήταν αφιερωμένη στην περίοδο 1989 - 1996, υπήρξαν ορισμένες αποκλίσεις, απόλυτα καλοδεχούμενες, αφού ακούσαμε και τα "After Dark I Feel" και "Among Two Storms", στο οποίο λογικά θα συμμετείχε και ο Ribeiro των Moonspell, αν τα πράγματα είχαν κυλήσει σύμφωνα με το πρόγραμμα. Με δεδομένο το επίπεδο των ηχογραφήσεων της εποχής, η δουλειά του ηχολήπτη της βραδιάς ήταν σχετικά εύκολη. Δύσκολα, το επίπεδο του ήχου θα έπεφτε κάτω από των δίσκων. Απολαύσαμε έτσι, ορισμένες συνθέσεις σε βελτιωμένη έκδοση, αφού ειδικά στο demo και το EP, η καλτίλα του ήχου σκεπάζει τα πάντα.

Rotting Christ

Προσωπικά, θεωρώ ότι ήταν μια αρκετά διασκεδαστική βραδιά ιστορικής αξίας με εκπαιδευτικό περιεχόμενο για τη νέα γενιά. Μπορεί να υπήρχαν ελλείψεις, αφού ακούσαμε μόνο 2 κομμάτια από το "Triarchy Of The Lost Lovers", αλλά και μια - για μένα - αχρείαστη προσθήκη, όπως το "Societas Satanas", στο οποίο ωστόσο έγινε και το μεγαλύτερο moshpit της βραδιάς - αλλά σε γενικές γραμμές ήταν ένα χορταστικό 80-λεπτο σετ, το οποίο είχε και τις εκπλήξεις του με ένα γρήγορο πέρασμα από "A Dead Poem" και "Sleep Of The Angels".

Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι παλαιότερα - βλέπε το σχεδόν τρίωρο live του 2013 - οι Christ έπαιζαν για πλάκα το σετ των δυο βραδιών σε μια. Ωστόσο, οι αντοχές προφανώς δεν είναι ίδιες πλέον και δεν αναμένουμε κάτι αντίστοιχο. Αν τα αδέρφια θεωρήσουν ότι το έχουν, θα το πράξουν. Αξίζουν το σεβασμό μας τέτοιες κινήσεις, όπως η συγκεκριμένη συναυλία, αφού φάνηκε ότι και οι ίδιοι σέβονται την ιστορία τους, τιμώντας τους δίσκους που έθεσαν τα θεμέλια στο να φτάσουν την κορυφή, το κοινό τους - τόσο όσους επιθυμούσαν να ακούσουν κάτι από τα παλιά, όσο και τους νέους που γνώρισαν μια άλλη πτυχή της μπάντας, αλλά και την εγχώρια σκηνή, δίνοντας την ευκαιρία σε σχετικά νέες και underground μπάντες όπως οι Abyssus και οι Cursed Blood να ακουστούν σε ευρύτερο κοινό, αλλά και σε μια από τις πιο ιστορικές μπάντες της ελληνικής death metal σκηνής, τους Death Courier. [A.K.]

Rotting Christ

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography

SETLIST

 

Intro
Feast Οf Τhe Grand Whore 
Exiled Archangels
King Οf Α Stellar War
Archon
The Forest Οf N'Gai
Societas Satanas (διασκευή Thou Art Lord)
After Dark I Feel
Among Two Storms
Ach Golgotha
The Old Coffin Spirit
The Nereid of Esgalduin
Intro
Visions Of The Dead Lovers
The Fourth Knight Of Revelation
The Sign Of Evil Existence
Transform All Suffering Into Plagues
Fgmenth, Thy Gift

Encore: 

Gloria De Domino Inferni
The Fifth Illusion
Non Serviam

  • SHARE
  • TWEET