Rockwave Festival (Judas Priest, Sabaton, Saxon, Accept κ.ά.) @ TerraVibe Park, 19/07/18

Τα «κουρέλια» τραγουδάνε ακόμη και κλείνουν στόματα

Η πρώτη ημέρα του φετινού μεταλλικού Rockwave Festival έμοιαζε εξαρχής ιδανική για τους φίλους του παραδοσιακού heavy metal, με την τριπλέτα των Judas Priest, Saxon και Accept να παραπέμπει σε Reading Festival των αρχών της δεκαετίας του '80, και τους Sabaton να προσθέτουν λίγο φρέσκο αέρα.

Μπαίνοντας από την ανατολική πύλη ελάχιστα λεπτά μετά την προκαθορισμένη ώρα έναρξης, οι Jacks Full είχαν ξεκινήσει το σετ τους στο Vibe Stage, το οποίο είχε τοποθετηθεί λίγα μέτρα πιο κάτω. Στο Terra Stage είχαν ήδη στηθεί τα σκηνικά των Accept, αρκετός κόσμος βρισκόταν γύρω γύρω στις σκιές και μερικές εκατοντάδες αψηφούσαν τον καυτό ήλιο, βρισκόμενοι μπροστά στην σκηνή.

Jacks Full Rockwave 2018

Οι Αθηναίοι στήριξαν το σετ τους στο επερχόμενο, δεύτερο άλμπουμ τους, και έχοντας ως σύμμαχο τον καλό ήχο τηρουμένων των αναλογιών, απέδωσαν πειστικά το hard 'n' heavy υλικό τους με λίγες μεταλλικές ροπές. Καλύτερο τραγούδι ήταν μάλλον το τελευταίο κατά σειρά με τίτλο "Whatever", κυρίως λόγω της διαφορετικότητας του, με το χαλαρό πρώτο μέρος να ρίχνει όμορφα τους τόνους και κατόπιν το ξέσπασμα να αποδεικνύεται ιδανικό φινάλε.

Θ.Ξ.

Όπως και τον Μάιο του 2015 στο Gagarin, οι Null 'O' Zero θα εμφανίζονταν πριν τους Τεύτονες τρομοκράτες, με τον ίδιο πάνω κόσμο να παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς το μισάωρο σετ τους, που βασίστηκε στο ολοκαίνουριο "Instructions Το Dominate". Κινούμενοι στον άξονα μεταξύ heavy και thrash, με μοντέρνα επίφαση αλλά κλασσικές βάσεις, οι Αθηναίοι απέδωσαν ικανοποιητικά, προεξάρχοντος του ικανότατου τραγουδιστή τους, παρότι δεν είχαν σύμμαχο τους τον ήχο.

Null 'O' Zero Rockwave 2018

Θ.Ξ.

Τρίτη κατά σειρά ελληνική μπάντα και μοναδική που προσέγγιζε τον ακραίο ήχο, ήταν οι Foray Between Ocean. Οι επίσης Αθηναίοι παρουσίασαν κυρίως κομμάτια από το προ διετίας ντεμπούτο τους "Depression Neverending" και συγκέντρωσαν με το μελωδικό death/black τους περίπου την ίδια μερίδα κόσμου με τους προκατόχους τους. Όπως και οι υπόλοιπες μπάντες μέχρι εκείνη τη στιγμή, θα μπορούσαν να είχαν μεγαλύτερη ανταπόκριση από το κοινό που προσπαθούσε να γλυτώσει από τον καυτό ήλιο. Αξιόλογη γενικότερα προσπάθεια, που θα μπορούσε να όμως να εκτιμηθεί καλύτερα σε έναν κλειστό  χώρο.

Foray Between Ocean Rockwave 2018

Γ.Β.

Με αρκετό κόσμο μπροστά στη μεγάλη σκηνή που έφτανε και ξεπερνούσε την κονσόλα, οι Accept όρμησαν ελάχιστα πριν την προκαθορισμένη ώρα έναρξης για μία ακόμη καταπληκτική εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους. Ο ήχος, τουλάχιστον πιο μπροστά, είναι πάρα πολύ καλός οπότε χαλάλι τα τριγκαρισμένα τύμπανα ένεκα φεστιβάλ (εξάλλου φαίνεται ότι ο Williams τα παίζει για πλάκα), και ο Tornillo που μας είχε ανησυχήσει λίγο με τις ερμηνείες του στο "Τhe Rise Of Chaos" είναι εξαιρετικός.

Accept Rockwave 2018

Αναμενόμενα ο Lulis κυρίως στις ρυθμικές είναι άψογος, ο Baltes στο μπάσο κεραυνός και βράχος μαζί, ο μεγάλος Wolf Hoffmann επιβεβαιώνει γιατί πρέπει να θεωρείται κιθαρίστας κορυφής και όλοι μαζί ως μία γροθιά, με τρομερή διάθεση παρά τον καυτό ήλιο, δίνουν top class παράσταση. Μοναδική ένσταση ήταν και θα είναι πάντα το setlist, από ένα συγκρότημα που έχει κάνει την σπουδαία δισκογραφία του ακόμη σπουδαιότερη τα τελευταία χρόνια. Δεδομένου μάλιστα ότι οι Accept δεν έχουν έρθει ακόμη για headline club show μετά τον περσινό δίσκο, τα τρία νέα τραγούδια δεν είναι πολλά.

Accept Rockwave 2018

Hightlight αποτέλεσαν κατά σειρά το πολύ "Restless And Wild", το "Princess Of The Dawn" με τον Lulis σε ρόλο frontman και moshpit από κάτω, φυσικά το "Metal Heart" με το καθιερωμένο sing along, η δισολία στο "Fast As A Shark" και η σκόνη που σηκώθηκε, κλασσικά το "Balls To The Wall" με την "Personal Jesus" μπασαδούρα, και φυσικά το εκπληκτικό rock 'n' roll φινάλε από τα πολύ παλιά με το "I'm Α Rebel" και το "Burning". Επιβάλλεται βέβαια να αναφέρουμε ότι το sing along και το ρυθμικό χειροκρότημα υπήρξαν βροντερά, από ένα κοινό που στην συντριπτική πλειοψηφία του υπέμενε τις συνθήκες και δικαίως ανταμείφθηκε.

Accept Rockwave 2018

Παρότι με τα παραπάνω έχει καλυφθεί η ουσία, θα μπορούσα να πω πολλά ακόμη για αυτή την ιστορική και ακόμη καταπληκτική μπάντα και την τρομερή εμφάνισή της, θα σταθώ ωστόσο σε δύο σημεία. Πρώτον, πιστεύω ότι οι Accept θα μπορούσαν να βρίσκονται ψηλότερα στο billing, χωρίς να υπαινίσσεται παρασκήνιο - εξάλλου ή όλη φάση ήταν σε μεγάλο βαθμό οικογενειακή με άξονες τον Andy Sneap και την Nuclear Blast. Δεύτερον, είμαι σίγουρος ότι οι τρεις Γερμανοί και οι δύο Αμερικανοί κέρδισαν παλιούς και νέους φίλους παίζοντας μπροστά σε μεγαλύτερο αριθμητικά κοινό - αυτό είναι εξάλλου το εν δυνάμει μεγάλο κέρδος των φεστιβάλ. Α, και τρίτον, φέρτε τους ξανά τον χειμώνα!

Θ.Ξ.

SETLIST

Die By The Sword
Restless And Wild
Pandemic
Koolaid
Princess Of The Dawn
Up To The Limit
Analog Man
Metal Heart
Teutonic Terror
Fast As A Shark
Balls To The Wall
I'm Α Rebel
Burning

Με τον ήλιο να έχει αρχίσει να πέφτει σιγά-σιγά και τον καιρό να μας κάνει την χάρη να δροσίσει ελαφρώς, οι θρυλικοί Saxon θα έπαιρναν θέση πάνω στην Terra Stage για την παρουσίαση του άνω της μίας ώρας set τους. Οι θρυλικοί Βρετανοί διατηρούν αναλλοίωτη τη φήμη μιας από τις πιο αξιόπιστες μπάντες συναυλιακά και αυτό επιβεβαιώθηκε και στην χθεσινή τους εμφάνιση στη χώρα μας, έστω κι αν ορισμένες ενστάσεις που δεν αφορούν καθαρά εκείνους υπήρξαν έντονες κατά τα τέσσερα-πέντε πρώτα κομμάτια.

Saxon Rockwave 2018

Βλέπετε, ο ασυνεπής και - τουλάχιστον - προβληματικός ήχος (συγχρόνως με τα προβλήματα στα σκηνικά που συνεχίστηκαν) επηρέασε αισθητά το πως παρουσιάστηκαν όσες συνθέσεις τους προηγήθηκαν του "Strong Arm Of The Law" και παρά το γεγονός πως από εκεί κι έπειτα θα βελτιωνόταν, σε κανένα σημείο δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ιδανικός. Ευτυχώς, βέβαια, η μπάντα θα εμφανιζόταν αρκούντως ορεξάτη μπροστά στο πολυπληθές κοινό, με τον αγέρωχο Biff Byford να ηγείται των προσπαθειών της (και να μας προσφέρει το χαρακτηριστικό του σφύριγμα στο "Motorcycle Man") και την επιλογή των τραγουδιών να μπορεί να κριθεί εν τέλει ως ιδανική.

Saxon Rockwave 2018

Με τα κομμάτια από τα πιο πρόσφατα "Thunderbolt", "Battering Ram" και "Sacrifice" άλμπουμ τους να πλαισιώνουν ιδανικά τα παλαιότερα κλασσικά τραγούδια από την '80s περίοδο τους, το πρώτο highlight της εμφάνισης θα ερχόταν με την εκτέλεση του "Ride Like The Wind" μετά από την απαίτηση του κόσμου (και με τους τόσο φλεγματικούς αστεϊσμούς του Biff Byford να σπάνε τον πάγο), ενώ η αφιέρωση στους Motorhead (και το κλασσικό τους lineup που πλέον έχει περάσει στη σφαίρα του μύθου) με το "They Played Rock And Roll" θα προκαλούσε ρίγη συγκίνησης.

Saxon Rockwave 2018

Τα καλύτερα, όμως, δεν είχαν έρθει ακόμη, με το επιβλητικό κλείσιμο και τα κορυφαία "Crusader", "Princess Of The Night", "Heavy Metal Thunder", "Wheels Of Steel" και "Denim And Leather" να μας δίνουν τα χτυπήματα απανωτά το ένα πίσω από το άλλο. Στα δυο τελευταία, δε, θα ήταν η αλληλεπίδραση κοινού και μπάντας (με την εκτεταμένη εκτέλεση του "Wheels Of Steel" και την καθοδήγηση του Βρετανού frontman στα sing along μέρη του) που θα απογείωνε την εμφάνιση των Βρετανών, παίρνοντας διαστάσεις θριάμβου και βρισκόμενη (κατ’ εμέ) μονάχα υπολειπόμενη έναντι εκείνης των headliners της ημέρας. Τελικά, ο κάτοχος του denim αμάνικου που ο Byford δανείστηκε για τον - ξεκάθαρο - συμβολισμό του "Denim And Leather" μπορεί να αισθάνεται τυχερός (μιας και το πήρε πίσω φορεμένο και υπογεγραμμένο από εκείνον), μα άλλο τόσο κι όλοι εμείς που απολαύσαμε ακόμη μια χορταστική εμφάνιση από τους αγαπημένους NWOBHM Σάξονες, λίγο πριν η βραδιά μπει στην τελική της ευθεία.

Σ.Κ.

SETLIST

Thunderbolt 
Sacrifice
Motorcycle Man
Strong Arm Of The Law
Battering Ram 
Power And The glory
The Secret Of Flight
Ride Like The Wind
They Played Rock And Roll
Crusader
Princess Of The Night
Heavy Metal Thunder
Wheels Of Steel
Denim And Leather

Μετακινούμενοι στη μικρή σκηνή για να πάρουμε θέση για την επανεμφάνιση των Sabaton στην Ελλάδα (αυτή τη φορά με πλήρες stage show που περιελάμβανε βιντεοπροβολές, εκρήξεις, φλόγες και την παρουσία των περίφημων tank τυμπάνων τους), τα πρώτα προηχογραφημένα intro της εμφάνισης τους (τα "In The Army Now" και "March To War") ακούγονταν ήδη από τα ηχεία. Η μπάντα δεν θα αργούσε να ξεχυθεί στη σκηνή κατόπιν με το "Ghost Division", εν μέσω επιδοκιμασιών από τον πιο νεαρής ηλικίας πυρήνα των οπαδών της, αν και τα εμφανή προβλήματα στον ήχο δεν έλειψαν ούτε από τη δική της εμφάνιση, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος της.

Sabaton Rockwave 2018

Πάντως, αυτό δεν έδειξε να πτοεί ιδιαίτερα τους Σουηδούς, οι οποίοι με μπροστάρη τον επικοινωνιακότατο Joakim Broden (που δεν έχασε ευκαιρία να δείξει τις γνώσεις του πάνω σε γνωστές ελληνικές λέξεις/εκφράσεις) έμοιαζαν να περνάνε καλά σε αυτήν τους την επιστροφή στη χώρα μας, έστω κι αν (κατά δήλωση τους) η ζέστη που επικρατούσε παραήταν υψηλή για εκείνους. Οι αφιερώσεις στο εγχώριο κοινό με τη μορφή τραγουδιών δεν έλειψαν ("Sparta", "Coat Of Arms"), τα hits ομοίως ("Primo Victoria", "To Hell And Back") και, αντικειμενικά, η εμφάνιση των power metallers από το Falun υπήρξε τουλάχιστον επαγγελματική και με πλούσιο οπτικά stage show, εν συγκρίσει κιόλας με τη λιτότητα των προηγούμενων εμφανίσεων στο συγκεκριμένο τομέα.

Sabaton Rockwave 2018

Η ένσταση μου, βέβαια, έγκειται στο εξής. Προσωπικά, δεν μπορώ να δεχθώ εύκολα πως ένα σχήμα όπως οι Σουηδοί, οι οποίοι σε αυτά που επιδιώκουν και πράττουν στην καριέρα τους είναι εμπορικά άψογοι, διεκδικούν πλέον - και κερδίζουν - καλύτερη θέση στο billing ενός φεστιβάλ από συγκροτήματα με πολλά περισσότερα χρόνια στην πλάτη τους και την πολλαπλάσια προσφορά στον ευρύτερο heavy metal ήχο. Ίσως μια τέτοια οπτική μπορεί να κριθεί ρομαντική και είναι καθαρά υποκειμενική, μιας και σε κυνικούς, εμπορικούς όρους οι Sabaton έχουν πολλή μεγαλύτερη προωθητική δύναμη και απήχηση πια στις νεότερες γενιές των metal οπαδών από τους όποιους Accept ή Saxon, αλλά ακόμη και σε συνθετικό επίπεδο να το δει κανείς, το στεγανοποιημένο και εκουσίως επιφανειακό pseudo-epic/power metal του σχήματος απέχει παρασάγγας από το να μπορεί να χαρακτηριστεί ως κάτι περισσότερο από διασκεδαστικό (τις περισσότερες φορές) και πιασάρικο.

Sabaton Rockwave 2018

Ας είναι όμως. Αυτή η κουβέντα παραείναι μεγάλη για να υλοποιηθεί στα πλαίσια μιας συναυλιακής ανταπόκρισης και δεν αφορά αποκλειστικά τους Sabaton, οπότε σε ό,τι μας ενδιαφέρει για τα καθέκαστα της χθεσινοβραδινής τους εμφάνισης, οι Σουηδοί παρουσιάστηκαν δεδομένα κατώτεροι (σε απόδοση και ήχο) της περσινής τους αθηναϊκής επίσκεψης, αλλά και πάλι αρκούντως ενδιαφέροντες για να ικανοποιήσουν το θεωρητικά πολυπληθές (μιας και τα μπλουζάκια με το λογότυπο τους επικρατούσαν στο χώρο) κοινό ακροατών τους. Και, στην προκειμένη, αυτό φτάνει και περισσεύει σε μια φεστιβαλική εμφάνιση περιορισμένου χρόνου.

Σ.Κ.

SETLIST

Ghost Division 
Winged Hussars
Blood Of Bannockburn
Swedish Pagans 
Carolus Rex
The Last Stand
Into The Fire
Sparta
Resist And Bite
Night Witches
Primo Victoria
Coat Of Arms
Shiroyama 
To Hell And Back

Το «ταξίδι επιστροφής» στην μεγάλη σκηνή αποδείχθηκε λίγο πιο απαιτητικό απ' ό,τι ίσως θέλαμε, αφού πολύς κόσμος είχε προτιμήσει να χάσει μέρος του set των Sabaton, ώστε να πιάσει μια θέση όσο το δυνατόν πιο κοντά στην terra stage. Με τα επιβλητικά σκηνικά να έχουν στηθεί, τα φώτα να σβήνουν και το "War Pigs" των Black Sabbath να ξεχύνεται από τα ηχεία και να διαδραματίζει το ρόλο της εισαγωγής για τα όσα σπουδαία θα ακολουθούσαν, τα πάντα ήταν έτοιμα για την επανεμφάνιση των Judas Priest στην Ελλάδα έπειτα από τρία χρόνια απουσίας. Έτσι, με την αναμενόμενη εκκίνηση να πραγματοποιείται με το ομότιτλο τραγούδι από το πρόσφατο "Firepower" άλμπουμ τους, η επόμενη μιάμιση και πλέον ώρα θα ολοκλήρωνε εμφατικά το μάθημα heavy metal ιστορίας που διαδραματιζόταν μπροστά στα μάτια μας, έστω κι αν τα τρία πρώτα τραγούδια (το προαναφερθέν και τα "Grinder" και "Sinner") θα αποτελούσαν ένα είδος «προθέρμανσης» για το σχήμα μέχρι να ανάψουν πλήρως οι μηχανές του.

Judas Priest Rockwave 2018

Από εκεί κι έπειτα, η εμφάνιση των Αρχιερέων θα μας επεφύλασσε αρκετές εκπλήξεις κατά τη διάρκεια της, σε ό,τι αφορά τα τραγούδια που την απάρτιζαν, είτε ευχάριστες ("Saints In Hell", "Night Comes Down"), είτε δυσάρεστες (απουσία πολλών αγαπημένων συνθέσεων, ελάχιστη εκπροσώπιση του "Painkiller" με μόνο το ομότιτλο να παρουσιάζεται), μα αυτό λίγη σημασία είχε εν τέλει, ειδικά για μια μπάντα που ακόμη και οι τελευταίοι δίσκοι της κρύβουν εντυπωσιακούς ύμνους μέσα τους (σαν το υπέροχο "Rising From Ruins" που δεν ζήλεψε σε τίποτα τα ιστορικά τραγούδια που προηγήθηκαν κι ακολούθησαν εκείνου).

Judas Priest Rockwave 2018

Για να πω την αλήθεια, παρά την ολοκληρωτική απουσία πλέον του θρυλικού κιθαριστικού διδύμου των Downing/Tipton από τις τάξεις του σχήματος, ο καθένας για τους δικούς του λόγους (και με τον τελευταίο να μην καταφέρνει να ανέβει επί σκηνής και να κάνει την «εμφάνισή» του στις γιγαντοοθόνες κατά τη διάρκεια του "Painkiller"), οφείλουμε να παραδεχθούμε πως τα κιθαριστικά θέματα δεν υστέρησαν διόλου σε ακρίβεια κι εντυπώσεις, με αυτό να πιστώνεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στον άψογο (αν και ολίγον «ποζερά», με την καλή έννοια βέβαια) Richie Faulkner. Άλλωστε, ο λονδρέζος κιθαρίστας έχει πάρει για τα καλά πια τον Priest αέρα και αισθάνεται ως ισότιμο μέλος με τους θρυλικούς συνοδοιπόρους του στην μπάντα, αναλαμβάνοντας με επιτυχία την πλειονότητα των κιθαριστικών solo (ο Andy Sneap περιορίστηκε μονάχα σε υποστηρικτικό ρόλο, σιγοντάροντας στις δισολίες και αρκούμενος σε δύο-τρία lead μέρη) και φαντάζοντας ως το μέλος του σχήματος στο οποίο πέφτουν οι προβολείς όταν εκείνοι δεν είναι στραμμένοι στον Metal God.

Judas Priest Rockwave 2018

Για εκείνον, δε, τα πολλά λόγια περιττεύουν, ειδικά αν αναλογιστούμε πως συνεχίζει και αποδίδει κι επί σκηνής σε ένα παραπάνω από απλώς αξιοπρεπές επίπεδο, βαδίζοντας στα 67 του χρόνια. Όντας απλός και λιτός στις κινήσεις του (και με μια υποψία κούρασης να κάνει την εμφάνιση της όσο περνούσε η ώρα), αλλά και πάλι απόλυτα επιβλητικός και ερμηνευτικά ανταγωνιστικός στο σύνολο σχεδόν των κομματιών (ενστάσεις ίσως υπάρχουν για το "Painkiller" ή το "Saints In Hell", αν και είναι η φύση των τραγουδιών τέτοια που μονάχα ο νεότερος εαυτός του Halford δεν θα τα «έβρισκε σκούρα» σε αυτά), η εμφάνιση του «καβάλα στο άλογο» (και με τα «γουργουρητά» της Harley να ενισχύουν την εμπειρία του "Hell Bent For Leather") θα αποτελούσε το αποκορύφωμα μιας βραδιάς που ορίζεται από την "Denim And Leather" στάση ζωής.

Judas Priest Rockwave 2018

Με το encore να μην καθυστερεί ιδιαίτερα κατόπιν του "Painkiller" (παρά τις σχετικά χλιαρές αντιδράσεις των λίγο λιγότερων από δεκαπέντε χιλιάδων παρευρισκόμενων), τα κλασσικότερα των κλασσικών "Metal Gods", "Living After Midnight" και, φυσικά, το "Breaking The Law" ολοκλήρωσαν μια ιδανική βραδιά άσβεστης μεταλλικής φλόγας, η οποία απέδειξε περίτρανα πως τα «κουρέλια» όχι μόνο τραγουδούν ακόμα, αλλά κλείνουν και στόματα τυχόν αντιφρονούντων για τη σημασία και την αναγκαιότητα της εν ενεργεία ύπαρξης τους, για όσο εκείνα το επιλέξουν. Και με τέτοια απόδοση σαν και τη χθεσινή, μακάρι να έχουμε την ευκαιρία να τους απολαμβάνουμε για όσο καιρό ακόμη βαστούν τα πόδια τους, είτε σε στουντιακές, είτε σε συναυλιακές περιστάσεις.

Σ.Κ.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

SETLIST

Firepower
Grinder
Sinner
The Ripper
Lightning Strike
Bloodstone
Saints In Hell
Turbo Lover
Prelude
Tyrant
Night Comes Down
Freewheel Burning
Guardians
Rising From Ruins
You've Got Another Thing Comin'
Hell Bent For Leather
Painkiller

Encore:

Metal Gods
Breaking The Law
Living After Midnight

  • SHARE
  • TWEET