Wolf, Night Demon, Strikelight, Black Soul Horde @ Κύτταρο, 08/03/15

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα οι Σουηδοί Wolf και φρόντισαν πραγματικά να κάνουν την επίσκεψή τους αυτή αξέχαστη. Προωθώντας τον καλύτερο ίσως δίσκο της καριέρας τους ("Devil Seed", Century Media, 2014), με πολλή όρεξη και αστεράτο line up (υπενθυμίζεται ότι κιθαρίστας τους είναι πλέον ο Simon Johansson των ιστορικών epic doomsters Memory Garden και ο μπασίστας τους είναι ο Anders Modd, ex. Tad Morose) τα έδωσαν όλα, με συντροφιά και μια νέα εκπληκτική true heavy metal μπάντα, τους Night Demon, οι οποίοι άνοιξαν με ιδανικό τρόπο το σόου τους.

Δυστυχώς, η κραιπάλη του τριημέρου Up The Hammers, παρέτεινε τη μεσημεριανή μου σιέστα μέχρι αηδίας, και δεν πρόλαβα εγκαίρως να φτάσω στο Κύτταρο και να παρακολουθήσω το live των Black Soul Horde, από τους οποίους θέλω να ζητήσω συγγνώμη για αυτή την παράλειψη...



Ο κόσμος που τους απόλαυσε πάντως, για περίπου μισή ώρα που διήρκεσε το σετ τους, αποκόμισε, για άλλη μια φορά, εξαιρετικές εντυπώσεις από το power / heavy metal κουιντέτο, που δεν χάνει ευκαιρία να εμφανίζεται ζωντανά και να παίζει εξαιρετικά.

Η συνέχεια ανήκε στους γνωστούς και μη εξαιρετέους Αθηναίους traditional heavy metallers Strikelight, οι οποίοι ξεκίνησαν λίγο μετά τις 20:00 και έπαιξαν για 40 περίπου λεπτά, υλικό βασισμένο στα δύο full length άλμπουμ τους ("Strikelight", "Taste My Attack"), με καλή, old school (όπως... όλα τους) σκηνική παρουσία και εξαιρετικό ήχο, που αναδείκνυε τις απλές πλην τίμιες συνθέσεις τους.



Αν συμβιβαστείς με τα ιδιαίτερα φωνητικά τους, οι Strikelight μπορούν να σου προσφέρουν ανόθευτο και «σπουδαγμένο» N.W.O.B.H.M. εν έτει 2015, καθώς τα μέλη τους αποτελούν γνώστες του είδους, με μεγάλη αγάπη και πάθος για το συγκρότημά τους αλλά και τη μουσική που ακούν και πρεσβεύουν.

Στις 21:05 από τα ηχεία ακούστηκε το theme του "Conan The Barbarian" και στην σκηνή δεν εμφανίστηκε κάποιο επικό metal συγκρότημα που ξέμεινε από το Up The Hammers, αλλά ένα βαβουριάρικο speed / heavy metal power trio από την California, οι Night Demon, οι οποίοι εντυπωσίασαν ΑΠΑΝΤΕΣ, με ευκολία.



Με περισσή ορμή και αλήτικο attitude, σαν να μην υπήρχε αύριο (και μολονότι τα παλικάρια ήταν με δύο μόλις ώρες ύπνου, όπως μας ενημέρωσε ο συμπαθέστατος frontman τους, Jarvis Leatherby), και σαν να μην έχουν περάσει 30 τουλάχιστον χρόνια εξέλιξης (ή «εξέλιξης») του heavy metal ήχου, οι Night Demon ήταν επιβλητικοί, θυμίζοντας θρυλικές και αγαπημένες μπάντες (βλ. Tank, Raven, Diamond Head, Motorhead, κλπ). Τι λυσσασμένο παίξιμο, τι φωνητικά, τι κοπάνημα ανελέητο και -κυρίως- τι κομματάρες!



Προσωπικά ξεχώρισα τις εκτελέσεις των "Full Speed Ahead" και "Satan", στις οποίες όλο το club βάλθηκε να ξεβιδωθεί από το headbanging, μαζί με το συγκρότημα, οι οποίοι του έδωσαν και κατάλαβε! Γευστικότατο ορεκτικό και κάτι παραπάνω οι Καλιφορνέζοι, για το δίωρο σχεδόν σφυροκόπημα που θα ακολουθούσε...

Μισή ώρα μετά το πέρας της εμφάνισης των Night Demon, όλα ήταν έτοιμα για να υποδεχτούν τους μεγάλους Wolf, οι οποίοι ήταν όπως τους φανταζόμασταν και όπως έπρεπε: Είχαν κεφάτη αλλά σοβαρή σκηνική παρουσία χωρίς υπερβολές και πόζα, ήχο δυνατό και καθαρό (θα μπορούσε να ήταν και πιο εκκωφαντικός ίσως) και ένα setlist που περιελάμβανε κομμάτια ακόμα και από το ξεχασμένο (και «θαμμένο» από τους ίδιους και από μερίδα του heavy metal Τύπου) ντεμπούτο τους του 1999 ("Moonlight", "Electric Raga"). Τα τέσσερα μέλη της μπάντας βρίσκονταν στο γήπεδο με κλειστά μάτια και πραγματικά τα τραγούδια τους, φτιαγμένα θαρρείς για την σκηνή, αποδόθηκαν με ιδανικό τρόπο.



Όχι απροσδόκητα, οι Wolf κέρδισαν αρκετούς οπαδούς με το πρόσφατο άλμπουμ τους και, για τον λόγο αυτό, στο άκουσμα των "Shark Attack" (αν και δεν έφτασε την κραυγή «Warning, warning» στο ίδιο level ο μισοριξιάς αλλά τούμπανος τραγουδιστής / κιθαρίστας τους, Niklas Stålvind), "Skeleton Woman", "My Demon" και "Frozen", το κοινό αποθέωνε με όλους τους τρόπους την μπάντα, που έδειχνε να το ευχαριστιέται πραγματικά (ο μπασίστας τους δεν σταμάτησε στιγμή να χαμογελά), ενώ δεν είναι τυχαίο ότι επέλεξαν για τελευταίο κομμάτι του σόου τους, το "Killing Floor", επίσης μέσα από το "Devil Seed".



Όπως ήδη αναφέρθηκε, το setlist περιείχε κομματάρες από κάθε άλμπουμ τους (ακούστηκαν συνολικά 22 τραγούδια), με highlights, μεταξύ άλλων, τα "Voodoo", "Evil Star" και "Children Of The Black Flame" και η μπάντα είχε αδιάκοπα υψηλή απόδοση και λύσσα, μολονότι το Κύτταρο δεν ήταν γεμάτο. Ευπρόσδεκτοι φυσικά οι φίλοι που ήρθαν από το εξωτερικό για το U.T.H. και που γνωρίσαμε τις προηγούμενες ημέρες, οι οποίοι «κόλλησαν» στο πρόγραμμά τους και τους Wolf, φοβάμαι όμως ότι δίχως αυτούς, θα ήμασταν τρεις κι ο κούκος σε μια τόσο δυνατή συναυλία και παρά το ιδιαίτερα χαμηλό εισιτήριο.



Τέλος πάντων, είναι απορίας άξιον πώς οι Wolf δεν λατρεύονται ως θεοί σε μια χώρα που έχει κατά καιρούς αποθεώσει μπάντες του ύφους τους ή τις επιρροές των ίδιων (βλ. Judas Priest, Mercyful Fate, Accept κλπ.). Πάντως, όσοι έκαναν τον κόπο να πιουν δυο - τρεις μπύρες παραπάνω και στους Wolf, δεν το μετάνιωσαν. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, οι Wolf μας αποχαιρέτησαν με τα "Genocide" και "Killing Floor" στο encore και έγραψαν την τελευταία αλλά διόλου λιγότερο ευφάνταστη σελίδα σε ένα αξέχαστο heavy metal τετραήμερο.

Φωτογραφίες: Dorina Dragon