Malevolence, Eden Demise, Malignant @ Κύτταρο, 11/12/24
Μια τυχαία Τετάρτη, είδαμε ένα από τα καλύτερα live της χρονιάς
Τα τελευταία χρόνια η Αθήνα έχει αποτελέσει σημείο συνάντησης τόσο ονομάτων που δεν πιστεύαμε ότι θα δούμε ποτέ ζωντανά στα ελληνικά χώματα, όσο και συγκροτημάτων στην απόλυτη ακμή τους για την κατηγορία των οποίων, κάποτε παρακαλούσαμε. Στην δεύτερη περίπτωση ανήκει και η εμφάνιση των Malevolence στη χώρα μας και όχι μόνο. Οι Βρετανοί που καταπιάνονται με ένα μείγμα επιρροών που καταλήγει γύρω από το metallic hardcore αλλά δεν αυτοπεριορίζεται σε αυτό, έχουν δείξει τρομερά σημάδια ανοδικής πορείας και σιγά σιγά χτίζουν το κοινό τους το οποίο φαίνεται ιδιαίτερα αφοσιωμένο σε κάθε πόλη που έχουν οργώσει στο πέρασμά τους. Εφόσον θα τους βλέπαμε και για πρώτη φορά, οι προσδοκίες ήταν πολλές μα και γεμάτες απορίες.
Σημαντικό θετικό στοιχείο της όλης βραδιάς πριν καν το ξεκίνημά της, υπήρξε και το ολοκληρωμένο line-up της συναυλίας. Δεν έχει περάσει πάρα πολύς καιρός η αλήθεια είναι που παρακολουθήσαμε μια περίεργη συναυλία με τους Eden Demise και τους Malignant να βγαίνουν στο προσκήνιο λόγω της απρόσμενης απουσίας των Earth Crisis λόγω μιας χαμένης πτήσης. Η διοργάνωση βέβαια τήρησε τρόπον τινά την υπόσχεσή της και προσκάλεσε και τα δύο συγκροτήματα στην επόμενη συναυλία τους που θα τους ταίριαζε κι έτσι, το ντουέτο πολύ διαφορετικών από τη μία μα πολύ δυναμικών για ξεχωριστούς λόγους ελληνικών συγκροτημάτων βρέθηκε παρέα στη σκηνή για άλλη μια φορά.
Με τον κόσμο να συρρέει σε λογικά πλαίσια από νωρίς, παρά το μεσοβδόμαδο στοιχείο που ίσως για κάποιους να υπήρξε ανασταλτικό για την προσέλευση τους, το πρόγραμμα προχώρησε χωρίς πολλή καθυστέρηση. Λογική βέβαια η παρουσία του κόσμου από νωρίς μιας που δεν γίνεται να κατοικείς στην Ελλάδα, να ακούς έστω και περιφερειακά hardcore και να μην έχεις προσέξει τόσο την ύπαρξη, όσο και την εντυπωσιακή άνοδο και βελτίωση των Malignant. Ένα συγκρότημα που πραγματικά δουλεύει διαρκώς, με αφοσίωση και αγάπη για τη μουσική τους μα φυσικά και τον ακατάπαυστο λόγο τους για κάθε καταπιεσμένο λαό σε αυτό τον πλανήτη που αποτελεί βασική αφετηρία και θεματική τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οι Malevolence τους επέλεξαν για να πλαισιώσουν όχι μόνο την εμφάνισή τους στην Αθήνα, αλλά και όλη τους την περιοδεία στα Βαλκάνια που ακολούθησε της εμφάνισης της Αθήνας.
Σε άλλη μια εμφάνιση φωτιά όπως το συνηθίζουν, οι Malignant υπήρξαν καταιγιστικοί και ιδανικοί για να ζωντανέψουν ένα κοινό που έπειτα από τα πρώτα λεπτά της βραδιάς, έμοιαζε ακούραστο. Το hardcore όπως του αξίζει να βιώνεται στο σήμερα. Νέα παιδιά πάνω και κάτω από τη σκηνή, κορίτσια στο pit, σωστά μηνύματα. Κυρίως όμως, καλοπαιγμένη μουσική που δείχνει να εξελίσσεται συνεχώς. Η ενέργεια που μοιράζονται οι Malignant είναι κολλητική και παρά τη δυσοίωνη οπτική τους για το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι, μοιράζει χαμόγελα και μια τελική αισιοδοξία στο πλαίσιο της ενότητας, τόσο της σκηνής όσο και των ανθρώπων γενικά. Περιμένουμε εναγωνίως τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο.
Δεν υπάρχει βέβαια πιο μεγάλη επιβεβαίωση για το πόσο προοδεύει ένα συγκρότημα από το να συνειδητοποιείς πως όσοι θα τους διαδεχτούν στη σκηνή, κάθονται από κάτω και τους παρακολουθούν με βλέμμα χαράς και περηφάνειας. Τόσο μέλη των Malevolence όσο και των Eden Demise έπραξαν το παραπάνω για τους Malignant – βέβαια, έφτανε και η στιγμή για τους Eden Demise να λάμψουν. Έχοντας φάει τα χρόνια τους στη σκηνή με όλα τα καλώς και κακώς κείμενά της, σε κάθε τους εμφάνιση αναρωτιέσαι πως θα παίξουν κι αυτοί σε αποσιωπούν όντας σαρωτικοί στο πέρασμά τους. Νομίζω πως με την ενεργή επιστροφή τους στις συναυλίες, οι Eden Demise αποδεικνύουν κάθε φορά όπως και τη συγκεκριμένη, πως ο ήχος τους είναι βαρύς κι ασήκωτος κι εκείνοι τον υπηρετούν στο μέγιστο.
Με παλιά αγαπημένα αλλά κυρίως και μια εισαγωγή στη νέα τους δουλειά που αναμένεται να παρουσιάσουν πολύ σύντομα σε μία co-headline εμφάνιση με τους Black Mamba, επιτέλους μπορούμε να πούμε πως επιστρέφουν και δισκογραφικά, κι αυτό μόνο χαρά μας προξενεί. Μακάρι κάθε φορά που βλέπουμε τέτοιες συναυλίες επίσης, να αναγνωρίζουμε και τέτοια λεκτική αλληλεγγύη μεταξύ των συγκροτημάτων και των επερχόμενων μουσικών πλάνων τους. Με τα δύο εγχώρια σχήματα σε άρτια φόρμα, μπορούμε να πούμε πως υπήρχε διάχυτη ανυπομονησία στο χώρο. Ούτε φανταζόμασταν όμως, τις προεκτάσεις που αυτή η διάθεση ήταν ικανή να αγγίξει...
Μπορεί το Κύτταρο να μη γέμισε εντελώς, θα ήταν όμως και μη ρεαλιστικό να αναμένουμε κάτι τέτοιο. Μια πολύ δυνατή μερίδα κόσμου ωστόσο είχε ζεσταθεί για τα καλά. Οι Malevolence, χωρίς πολλά-πολλά καβαλούν τη σκηνή με το “Malicious Intent” και όλοι μας από κάτω εισερχόμαστε σε μια hardcore διονυσιακή κατάσταση που δεν έπαυσε ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Είναι γεγονός, πως οι συναυλίες σε τούτο τον ήχο χαρακτηρίζονται από μια σχέση δούναι και λαβείν μεταξύ κοινού και μπάντας. Και είναι συγκινητικό όταν από το πρώτο κιόλας κομμάτι εμείς από κάτω συνοδεύουμε τους Malevolence σε κάθε στίχο και κάθε ρεφρέν, ενώ όλος, κυριολεκτικά όλος ο χώρος έχει μετατραπεί σε mosh-pit.
Οι ίδιοι δεν αργούν να το παρατηρήσουν αυτό. Ο Alex Taylor, μέσα στη μανία του, εμφανώς συγκινημένος και με μια ευχάριστη έκπληξη στο πρόσωπο, μας ευχαριστεί συλλογικά που ξαφνικά, εμφανίζεται για πρώτη φορά σε μία πόλη ενώ το κοινό έχει αυτή ην αντίδραση και γνωρίζει τα κομμάτια τους τόσο καλά. Η προσφορά αυτή του κοινού, γίνεται ζήτηση για τους Malevolence και η εμφάνισή τους, αποκτά μια τρομακτικά ανοδική πορεία, μη γνωρίζοντας που είναι ικανή να φτάσει. Ακόμη και στο άκουσμα της πολύ πρόσφατης single κυκλοφορία τους, “Trenches”, με κάποιο μαγικό τρόπο όλο το Κύτταρο τραγουδούσε. Το πιο σημαντικό είναι ότι έβλεπα παντού γύρω μου ανθρώπους να ξεδίνουν και να περνάνε καλά και να μην ντρέπονται να το δείξουν. Παράλληλα, η μπάντα να αποδίδει σε κάθε πτυχή στο μέγιστο. Φωνητικά, ήχος, παίξιμο στις κιθάρες, το ρυθμικό section σε παροξυσμό, όλα το βράδυ της Τετάρτης συνέβησαν σωστά.
Μοναδικό «διάλειμμα» της σχεδόν ασταμάτητης τρέλας που χαρακτήρισε την εμφάνιση των Malevolence υπήρξε αυτό της «μπαλάντας» τους, “Higher Place”, που συγκίνησε ενώ τραγουδήθηκε κι αυτό όπως του άρμοζε, ίσως περισσότερο από όλα τα κομμάτια. Κι έπειτα, το απόλυτο οργανωμένο χάος. Διαδοχικά, τα “Karma”, “Keep Your Distance” και “Broken Glass”, με τα απόλυτα sing alongs και τα τρία τους, έθεσαν το Κύτταρο σε μία κατάσταση που εγώ προσωπικά είχα πολύ καιρό να το δω. Ίσως και το γεγονός ότι το τελευταίο δεν γέμισε να αποδείχτηκε ευεργετικό για να έχουν όλοι το χώρο τους να φερθούν ξέφρενα αλλά πάντα με σεβασμό προς τον διπλανό τους.
Υπό τα συλλογικά στριγγλίσματα του στίχου “Feed me poison just to feel alive, second guessing for the thousandth time”, επισφραγίστηκε μια συμφωνία μεταξύ ελληνικού κοινού και των Malevolence: πως το βράδυ της Τετάρτης γεννήθηκε μια σχέση δυνατής φιλίας εξ αποστάσεως, που θα συνεχίσει να τρέφεται όσο νοηματοδοτείται και από τις δύο πλευρές με παρόμοιο τρόπο σαν αυτό της συγκεκριμένης βραδιάς. Μακάρι να στηρίζουμε όλες τις μπάντες στην ακμή τους με τέτοιο τρόπο κάθε φορά, εντός κι εκτός hardcore. Συναυλία έκπληξη στην εκπνοή της χρονιάς.
Malicious Intent
Life Sentence
Still Waters Run Deep
Waste Of Myself
Trenches
Self Supremacy
Higher Place
Karma
Keep Your Distance
On Broken Glass