James @ Θέατρο Γης, 03/09/24

H είδηση μιας επίσκεψης των James στην χώρα μας κάθε άλλο παρά έκπληξη προκαλεί. Ταυτόχρονα όμως φέρνει εκ των προτέρων το χαμόγελο στα χείλη των, ουκ ολίγων, φίλων της βρετανικής μπάντας. Πέρσι γιορτάσαμε μαζί τα 40 χρόνια του συγκροτήματος με ένα αξέχαστο greatest hits show ενώ το φετινό "Yummy" αποτέλεσε ιδανική αφορμή για την επιστροφή τους στην χώρα μας με δυο εμφανίσεις στα πανέμορφα θέατρα Γης και Λυκαβηττού.

Λίγο μετά την προγραμματισμένη ώρα οι πολυμελείς James ανέβηκαν στη σκηνή συνοδευόμενοι από τα χειροκροτήματα του ανυπόμονου κοινού που δεν κατάφερε όμως να γεμίσει το Θέατρο Γης, έναν χώρο αρκετά μεγαλύτερο από την Μονή Λαζαριστών όπου εμφανίστηκαν πέρσι οι Βρετανοί. Το "Dream Thrum" από το "Laid" μας πήγε εξαρχής τρεις δεκαετίες πίσω ανοίγοντας την βραδιά με τον πιο όμορφο τρόπο. Ακολούθησε ένα μακροσκελές και πολύ δυναμικό "Sound" αλλά χρειάστηκε, φυσικά, το "Senorita" για να ξεσηκωθεί καθολικά το κοινό. Ο ίδιος ο Tim Booth αναρωτήθηκε τι ακριβώς συμβαίνει με το «δέσιμο» της χώρας μας με το συγκεκριμένο τραγούδι ενώ στην επιστροφή μας μετά το τέλος της συναυλίας, σε συζήτηση με old-school fans της μπάντας από την Σκωτία αναφέρθηκε το γεγονός ότι το ελληνικό κοινό δεν γνωρίζει πολύ καλά το παλιότερο υλικό τους. Για να είμαι ειλικρινής, προσωπικά πιστεύω ότι το μεγαλύτερο μέρος των παρευρισκόμενων στις συναυλίες των James γνωρίζουν 5-7 κομμάτια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και οι die-hard οπαδοί που τους ακολουθούν χρόνια και σε κάθε δίσκο.

Το "Life’s A Fucking Miracle" ήταν το πρώτο από τα έξι κομμάτια του "Yummy", δίσκο που τους έφερε στο νούμερο 1 στην Μεγάλη Βρετανία. Μια από τις πολλές αξιόλογες στιγμές της φετινής δισκογραφικής επιστροφής των James. O Τim Booth κατεβαίνει για πρώτη φορά από την σκηνή για να έρθει σε «πραγματική» επαφή με το κοινό αλλά ταυτόχρονα κάνει τις πρώτες συστάσεις για την υπερβολική χρήση των κινητών τηλεφώνων. Επιστροφή στο παρελθόν με τα "She’s A Star" και "Ring The Bells" για να ακολουθήσει μια τριπλέτα νέων κομματιών τα οποία όμως ταίριαξαν απόλυτα στο κλίμα της βραδιάς. Ο πρόλογος του "Stay" αναφέρθηκε στην προσπάθεια να βοηθήσουμε ανθρώπους που έχουν σκοπό να βουτήξουν στο κενό από ένα κτίριο και αυτό αρκούσε για να έχει την προσοχή μας.

To πανέμορφο "Just Like Fred Astaire" οδήγησε τον Tim Booth να κατέβει από την σκηνή, να διασχίσει όλο το venue και να φτάσει μέχρι του καθήμενους. Δεν παρέλειψε να «αρπάξει» μερικά ενοχλητικά κινητά τηλέφωνα που βρίσκονταν σχεδόν κολλητά στο πρόσωπό του αλλά αφού έδειξε τις προθέσεις του ανταπέδιδε με θερμές αγκαλιές, χειραψίες και χορό με τον κόσμο. Στην τελική πόσες φορές ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης φτάνει μέχρι το μέρος σου και δεν διστάζει να σε αγκαλιάσει; Υπάρχει ανάγκη να αποθανατίσεις την στιγμή; Ζήσε την! Ο Tim θα επέστρεφε στην σκηνή λίγο αργοπορημένος για το "Five- O" ενώ θα επανέφερε το επίμαχο θέμα συζήτησης με το τόσο επίκαιρο "Mobile God" συνοδευόμενο από εξαιρετικά effects στο backdrop.

To τέλος της κανονικής διάρκειας αλλά και το encore περιείχε κυρίως τις μεγάλες και αναμενόμενες επιτυχίες της μπάντας όπως τα "Sit Down", "Come Home", "Sometimes (Lester Piggott)" και "Getting Away With It (All Messed Up)" αφήνοντας με ευκολία το μεγαλύτερο μέρος του κοινού ικανοποιημένο. Εμείς θα επιθυμούσαμε το "Born Of Frustration" ή τουλάχιστον το "Laid" που βρισκόταν στο setlist αλλά για κάποιο λόγο «κόπηκε». Κατά τα άλλα όμως οι James κατάφεραν για ακόμα μια φορά να προσφέρουν ένα πολύ όμορφο show με έναν πολύ γεμάτο ήχο από τα εννιά άτομα της μπάντας. Δικαιολογημένα και τα αρκετά κομμάτια από το "Yummy" αφού ο τόσο αξιόλογος φετινός δίσκος αξίζει την προβολή του. Τέλος, δεν έλειψαν οι πολλές μεγάλες στιγμές του πλούσιου δισκογραφικού παρελθόντος της μπάντας. Συμπερασματικά όσο και αν δυσανασχετούν ορισμένοι, οι James δικαιολογούν κάθε φορά την επιστροφή τους στην χώρα μας. Όπως λένε και οι ίδιοι στον καινούργιο δίσκο… "Better With You".

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας