Pink Turns Blue, Mazoha @ Eightball, 10/05/19

Είχα ανέκαθεν μεγάλο θαυμασμό για τη new wave σκηνή, άλλο ένα αχανές τοπίο το οποίο δεν σου φτάνει μια ζωή να το εξερευνήσεις. Πέρα από ορισμένες μπάντες που καθόρισαν την εξελίξεις και έκαναν το breakthrough σε μεγαλύτερα ακροατήρια, υπάρχουν άπειρα κρυμμένα διαμαντάκια τα οποία μας περιμένουν ακόμα να τα ανακαλύψουμε, τόσο στην παγκόσμια μουσική σκηνή όσο και στην αντίστοιχη ελληνική. Όταν το new wave «έσκασε» στην διχοτομημένη Γερμανία, οι Elbern, Glitjes και Jogwer δανείστηκαν το όνομά τους από κομμάτι των Husker Du και οι Pink Turns Blue είναι γεγονός. Δεκαετίες αργότερα και έναν μήνα μετά το live της Αθήνας o Mic Jogwer, μοναδικό ιδρυτικό μέλος της μπάντας μαζί με τον Ruebi Walter, μπασίστα σε όλη την δισκογραφική τους πορεία βρίσκονται στην σκηνή του Eightball.

Τη βραδιά άνοιξε ο Δημήτρης Πολιούδης τον οποίο παρακολουθήσαμε ως Vagina Lips στην πρόσφατη συναυλία του Peter Murphy. Αυτήν τη φορά σε άλλο ένα solo project με το όνομα Mazoha και με φρέσκια κυκλοφορία το "Μπάσταρδο". Αν και ο Δημήτρης συνθετικά κάνει εξαιρετική δουλειά με ότι και αν καταπιάνετε, στις ζωντανές εμφανίσεις τα πράγματα δυσκολεύουν. Καταφέρνει να καλύψει με τον εξοπλισμό του το ηχητικό μέρος αλλά υστερεί στο οπτικό μέρος και στην σκηνική παρουσία. Θεωρώ ότι η προσθήκη ορισμένων session μουσικών μόνο για τις ζωντανές εμφανίσεις θα απογείωναν το, έτσι και αλλιώς, αξιόλογο υλικό που έχει να μας παρουσιάσει.

Στην ώρα τους ακριβώς εμφανίστηκαν στην σκηνή οι Pink Turns Blue με ύφος ταπεινό και ταιριαστό στη μουσική τους. Το κοινό όμως ανταποκρίθηκε άμεσα, με τα "Something Deep Inside" και "Dirt" από τον τελευταίο, μέχρι στιγμής, δίσκο τους "The AERDT - Untold Stories". H συνέχεια όμως ήταν αυτή που περιμέναμε όλοι μας. Όλες οι συνθέσεις του καταπληκτικού και υποτιμημένου ντεμπούτου τους "If Two Worlds Kiss" ακούστηκαν από τα ηχεία του club και το κοινό παρακολουθούσε με απόλυτη ευχαρίστηση. Παρευρισκόμενοι, ανεξαρτήτου ηλικίας, μεταφέρθηκαν με έναν μαγικό τρόπο στα μέσα της δεκαετίας του '80 την στιγμή που κυκλοφόρησε ένας από τους καλύτερους δίσκους της εποχής. Το post-punk, το new wave και ολόκληρη η gothic σκηνή ξαναγεννιόταν μπροστά στα μάτια μας σε ένα live που κατάφερε όμως να μην ακούγεται παρωχημένο σε καμία του στιγμή αποδεικνύοντας έτσι την διαχρονικότητά του.

Τα βλέμματα όλων έπεφταν πάνω στον Mic Jogwer ο οποίος παρέδιδε σεμινάρια ουσιαστικής ερμηνείας χωρίς ψεύτικους εντυπωσιασμούς ή περιττά λόγια. Με τα μάτια του κλειστά για μεγάλο χρονικό διάστημα έκανε την δική του ψυχική κατάθεση. Τα κομμάτια διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς σχεδόν την παραμικρή διακοπή δημιουργώντας έτσι μια πανέμορφη σκοτεινή αλληλουχία. Το πρώτο μέρος του set έληξε με το καταπληκτικό "Your Master Is Calling". Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να αναφέρουμε ότι η δισκογραφία των Pink Turns Blue διαθέτει πολλές εξίσου ενδιαφέρουσες στιγμές όπως το προαναφερθέν, το "Walk Away" από το πολύ μεταγενέστερο "Ghost" ή το "Michelle" από το "Eremite" του 1990, και σίγουρα δεν ήταν η μπάντα «πυροτέχνημα» με έναν μόνο αξιοπρόσεκτο δίσκο.

Συμπερασματικά οι παρευρισκόμενοι της συγκεκριμένης βραδιάς είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια πολύ αξιόλογη μπάντα την οποία το ευρύτερο κοινό δεν θα γνωρίσει ποτέ αλλά οι μαρτυρίες θα διαφημίζουν για πάντα τη μουσική αξία των Pink Turns Blue.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας