Eclipse, Vice @ Κύτταρο, 30/01/20
Η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε...
Νομίζω πως φαίνεται να υπάρχει μια κάποια κινητικότητα και αλλαγή στάσης των promoter στον χώρο του μελωδικού rock πλέον στη χώρα μας. Κάτι το κλείσιμο της δεύτερης εμφάνισης των H.E.A.T. σε τόσο σύντομο διάστημα από την προηγούμενη, κάτι η "ανακοίνωση της συναυλίας των The Night Flight Orchestra και φυσικά η εμφάνιση των Eclipse για την οποία θα μιλήσουμε σε αυτό το κείμενο μας έχουν κάνει να αναθαρρήσουμε. Βέβαια την προσέλευση του κόσμου την Πέμπτη στο Κύτταρο δεν την έλεγες και συγκλονιστική, ούτε όμως και απογοητευτική, αλλά νομίζω πως δύσκολα θα τους ξαναδούμε στη χώρα μας.
Οι Γερμανοί Vice που άνοιξαν για τους Σουηδούς ήταν αδιάφοροι στην καλύτερη περίπτωση, με μόνο θετικό τον αρκετά καλό ήχο, που παραδοσιακά βγάζει το Κύτταρο. Καλοί παίχτες δεν λέω, αλλά το υλικό τους υπερβολικά μέτριο. Άνοιξαν την εμφάνισή τους με μια πολύ κακή διασκευή στο "I Hate Myself For Loving You" της Joan Jet και η έκφραση που γενικά ταιριάζει γάντι στο 40λεπτο που τους παρακολουθήσαμε είναι το: «αποδώσανε άριστα το μέτριο υλικό τους».
Όμως, ακόμα κι αν ξεκινήσαμε με το δεξί την συναυλία, περίμενα πως οι Eclipse θα μας αποζημίωναν για την υπομονή που κάναμε με το set των Vice, αλλά ούτε καν. Οι λόγοι είναι απλοί. Ο πρώτος είναι η too much προσέγγιση του ντράμερ. Πολύ πόζα και από τηγανίτα τίποτα. Πρέπει να είχε τον χειρότερο ήχο που έχω ακούσει στο μαγαζί και ο λόγος είναι τα triggers που χρησιμοποίησε και κάνανε τον ήχο υπερβολικά μπάσο και βρώμικο. Όποιος στάθηκε έστω και για λίγο να παρακολουθήσει από τα πλάγια της σκηνής θα άκουσε την διαφορά και καταλαβαίνει πολύ καλά τι εννοώ. Ο δεύτερος και ακόμα πιο σημαντικός λόγος ήταν η επιλογή να παίξουν ημι-ακουστικά τρία τραγούδια κολλητά, κάτι που χάλασε την όποια δυναμική είχαν χτίσει μέχρι εκείνη την στιγμή. Τρίτον, το ΑΧΡΕΙΑΣΤΟ drum solo. Πλέον είμαι κάθετος. Αν δεν είσαι ο υπερ-μουσικός που θα παίξεις κάτι για να μείνουμε με το στόμα ανοιχτό δεν δικαιούσαι να κάνεις επίδειξη του τίποτα, απλά και μόνο για να γεμίσεις τον χρόνο στο set list.
Οι επιλογή των τραγουδιών που αποδόθηκαν ζωντανά θεωρώ πως ήταν αρκετά αναμενόμενη με επτά εκ των οποίων να βρίσκονται στο πρόσφατο "Paradigm". Στο σύνολο ακούσαμε 18 συνθέσεις (συν το - θα επαναλάβω- ΑΧΡΕΙΑΣΤΟ drum solo), οπότε χρονικά ήταν αρκετά χορταστική εμφάνιση με τα "The Downfall of Eden", "Stand On Your Feet" και "I Don't Wanna Say I'm Sorry", "Never Look Back" που αφήσαν για το encore να ξεχωρίζουν.
Κατά τα λοιπά, ο Erik Martensson έχει στόφα καλού performer, τραγούδισε αξιοπρεπέστατα, ήταν αρκετά ομιλητικός (για Σουηδός) και μαζί με το Magnus Henriksson (αψεγάδιαστο παίξιμο) σήκωσαν την ομάδα στις πλάτες τους. Γενικά τα τραγούδια των Eclipse έχουν αυτήν την up-tempo δυναμική που είναι ικανή να ξεσηκώσει το κοινό στις ζωντανές τους εμφανίσεις και δημιουργούν ατμόσφαιρα πάρτι, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν εισέπραξα πλήρως κάτι τέτοιο. Νομίζω πως αν ήθελα να περιγράψω με ένα επίθετο την εμφάνισή τους θα χρησιμοποιούσα την λέξη «αποστειρωμένη». Ναι μεν τα τραγούδια τους αποδόθηκαν σωστά, αλλά κάτι μου έλειπε. Μπορεί να έφταιγε ο ήχος, μπορεί να φταίνε οι H.E.A.T. που πλέον για εμένα έχουν θέσει τον πήχη του πως πρέπει να παίζει μια rock μπάντα live πολύ ψηλά, ή δεν ξέρω τι άλλο, αλλά εγώ δεν συγκλονίστηκα. Αν και με θεωρώ οπαδό της μπάντας και παρακολουθώ την κάθε κυκλοφορία τους εδώ και χρόνια, συνολικά περίμενα κάτι καλύτερο από αυτούς.
Not great, not terrible που είπε και ο τύπος στο Chernobyl
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά
Viva La Victoria
Mary Leigh
Blood Wants Blood
The Storm
Vertigo
The Masquerade
Shelter Me
The Downfall of Eden
When the Winter Ends
Drum Solo
Runaway (Del Shannon διασκευή)
Take Me Home
Battlegrounds
Black Rain
Blood Enemies
Stand On Your Feet
Runaways
Encore:
I Don't Wanna Say I'm Sorry
Never Look Back