Valley Of The Sun, Yellow Devil Sauce, Godsleep, Burn The Sun @ Second Skin, 18/06/15

Πραγματικά μου φαίνεται ακατανόητο το γεγονός ότι το Second Skin δεν ήταν ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο. Δηλαδή, τι καλύτερο είχες να κάνεις Πέμπτη βράδυ, απ' το να παρακολουθήσεις το δεύτερο jam της ραδιοφωνικής εκπομπής "Full Throttle"; Δεν σε προσέλκυσε, άραγε, το πακέτο  τεσσάρων συγκροτημάτων, ενός είδους που ανθίζει στην Ελλάδα, στη τιμή των δέκα ευρώ ή ξενέρωσες τόσο πολύ που ο μπασίστας των Valley Of The Sun «εγκλωβίστηκε» στην Κροατία και απείχε απ' το live;

Την συναυλία κλήθηκαν να ανοίξουν οι Burn The Sun με το ομώνυμο του EP τους, "Crack Of Dawn". Φανερά βελτιωμένοι απ' την τελευταία φορά που τους είχα δει και με τον ήχο σύμμαχό τους, ανέλαβαν να προθερμάνουν το κοινό με μία μείξη παλιού και καινούργιου υλικού.



Τα sludge-ικά φωνητικά ενδυνάμωναν τα κοφτά post riff και τα μακροσκελή σόλο της κιθάρας, τη στιγμή που τα ντραμς έλεγχαν τις ταχύτητες του ψυχεδελικού μπάσου, με μία άνεση δυσανάλογη της εμπειρίας τους. Όταν δε, χαμήλωναν τις συχνότητες, όπως στο αέρινης ατμόσφαιρας "Desert Flowers", έπαιζαν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

Setlist: Crack Of Dawn / River Running Black / Scapegoat / A Fist For Crows / Tidal Waves / Bitchslap / Desert Flowers.

Σειρά είχαν οι Godsleep, έχοντας αποβάλλει το άγχος που έχουμε συνηθίσει να τους συντροφεύει και έχοντας οπλιστεί με την ενέργεια του μελωδικού stoner ντεμπούτου τους, "Thousand Sons Of Sleep". Η παρουσία του μπροστάρη θύμιζε έντονα τον Αργύρη και αυτό είναι κοπλιμέντο από μόνο του. Με την τρέλα να γυαλίζει στο μάτι του, δεν σταμάτησε να ψυχαγωγεί το κοινό με τις χειρονομίες, το air-guitar του και τα ακριβή φωνητικά του.



Ο ήχος τους ήταν αρκετά στερεοτυπικός, χωρίς εκπλήξεις, αλλά γεμάτος με αναμενόμενα κοψίματα, τα οποία, όμως, ήταν τόσο καλοπαιγμένα που κατάφεραν να αφυπνίσουν το κοινό και να το παρασύρουν στο ξέσπασμα του πρώτου head banging. Προς το τέλος, οι ταχύτητες άρχισαν να ανεβαίνουν, ούτως ώστε να υποδεχτούμε τους εκρηκτικούς Yellow Devil Sauce.

Setlist: This Is Mine / Thirteen / The Call / I Want You / Home / Wrong Turn.

Το αγαπημένο trio του ελληνικού κοινού ανταπεξήλθε τα προβλήματα ήχου, που φαίνονται να το ακολουθεί στις εμφανίσεις του και έδωσε μία κλιμακούμενα δυναμική performance. Τα καλοδουλεμένα κομμάτια των Yellow Devil Sauce αποδόθηκαν άρτια, ενώ ταυτόχρονα, έγινε ξεκάθαρο το ότι δεν ξεχωρίζει κανένας απ' την μπάντα. Αντιθέτως, ο ένας συμπληρώνει τις ικανότητες και καλύπτει κατ' επέκταση τις αδυναμίες του άλλου, δημιουργώντας ένα άψογο και δεμένο σύνολο.



Το αδιάκοπο groove του ήχου τους «φλέρταρε» με το παθιασμένο thrash-άτο riff της κιθάρας, παράλληλα, «φιλιόταν» με το grunge του μπάσου, ενώ «έφυγε απ' το μαγαζί» με τα βαριά και αλάνθαστα ντραμς. Απ' το "Auto Pilot" και μετά, το set τους εκτινάχθηκε, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις και μία μεγάλη ανυπομονησία για την επερχόμενη δουλειά τους.

Setlist: Greed / Dead Slow / Flyby / Sherman / Auto Pilot / Carnival / Propane / Down Below / Priest.

Το δίδυμο των Valley Of The Sun παρέα με την φωτογραφία του μπασίστα, κολλημένη στο ηχείο, κατάφερε να «γεμίσει» την σκηνή με τον δυνατό και αψεγάδιαστο ήχο του. Απ' τις πρώτες νότες του "Worn Teeth", όπου άρχισαν να σχηματίζονται χαμόγελα στα πρόσωπα των θεατών, φάνηκε η μαεστρία της μπάντας.



Ο Aaron με την αδιάκοπη ενέργειά του στα ντραμς και ο Ryan με τη φωνητική και κιθαριστική δεινότητά του προσπάθησαν να κρύψουν την απουσία του μπάσου, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό.



Τα ξεσηκωτικά και βρώμικα riff του "Maya" και του "Hearts Aflame" διέταζαν το κοινό να κουνιέται στον ρυθμό τους, τη στιγμή που αγκάλιαζε ένθερμα τα  δύο νέα κομμάτια τους, που παίχτηκαν αποκλειστικά και μόνο στην χώρα μας. Τέλος, στο "Riding The Dunes" δημιουργήθηκε pit, το οποίο παραξένευσε τον ιδιαίτερα επικοινωνιακό Ryan, κάνοντάς τον να μας εκμυστηρευθεί ότι δεν περίμενε ποτέ να γίνει pit με το συγκεκριμένο τραγούδι.



Η συναυλία τελείωσε με ένα δυνατό φινάλε, ευχαριστίες και με υπόσχεση να επιστρέψουν σύντομα με τον καινούριο δίσκο στις αποσκευές του. Στην πραγματικότητα, όμως, η συναυλία έκλεισε, αφήνοντάς μας να αναρωτιόμαστε «πόσο καλύτερα διάολε θα παίζανε μαζί με τον μπασίστα τους;».

Φωτογραφίες: Βασίλης Ζάκκας