The Κilimanjaro Darkjazz Ensemble, The Mount Fuji Doomjazz Corporation @ Gagarin 205, 11/11/11

Βράδυ Παρασκευής και ο κόσμος που συνέρρεε στο 205 της Λιοσίων έμοιαζε να είναι απροσδόκητα πολύς. «Απροσδόκητα», μιας και αυτοί οι περίεργοι Ολλανδοί που επιλέγουν τα ονόματα των projects τους από βουνά, δε γράφουν μουσική ευρείας κατανάλωσης, ούτε εύπεπτη για να γεμίζει αρένες. Φτάνουν όμως τα διαπιστευτήρια που έχουν από την πληρότητα μίας και συγκεκριμένης αρένας, αυτήν του περασμένου φεστιβάλ του Roadburn, για να πείσουν ότι μπορούν να ξετρυπώσουν την jazz μέσα από το doom και το ambient μέσα από το drone. Αυτό το μουσικά ποικιλόμορφο σχήμα είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και στη χώρα μας και ειλικρινά χαρήκαμε που δεν ήμασταν μόνοι. Τα αισιόδοξα μηνύματα που έρχονταν από την προπώληση (που ξεπέρασε τα 600 εισιτήρια), επιβεβαιώθηκαν με τη μεγάλη, για τα δεδομένα, προσέλευση του κόσμου που βρέθηκε στο Gagarin.



Γύρω στις 22:30 πρώτος -και μόνος του πάνω στη σκηνή- εμφανίστηκε o Hilary Jeffery, παρέα με τα πνευστά του, δίνοντας το σύνθημα με το "Dimension" για την έναρξη μιας πειραματικής καταιγίδας, που κατέκλυσε για 45 ολόκληρα λεπτά το Gagarin. Σταδιακά, κι όπου οι συνθήκες το απαιτούσαν, εμφανίζονταν τα alter ego των υπολοίπων Kilimanjaro, απλώνοντας στο κοινό τους dark ambient και drone ήχους τους, με μονοφωνικές αλλά και πολύπλοκες παραμορφώσεις, που δικαίως αποφάσισαν να διαχωρίσουν από τη σαφέστατα μελωδικότερη ατμοσφαιρικότητα του βασικού τους project. Η προβολή εικόνων και video πάνω στη σκηνή, σε συνδυασμό με όλες τις «κραυγές» αγωνίας, όπως αυτήν του "A Place For Fantasies", που παράγονταν από τα laptop και τα samplers των Mount Fuji Doomjazz Corporation, δημιούργησε συναισθήματα συνεχούς έντασης για μία avant-garde κατάρα που περιπλανιόταν για ώρα στο συναυλιακό χώρο.



Οι μυημένοι στο είδος σίγουρα μπόρεσαν να αντιληφθούν ευκολότερα όλο αυτό που γινόταν στη σκηνή. Οι λιγότερο συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους ακούσματα προφανώς δε μπόρεσαν να αφομοιώσουν το χωρίς τέλος (και έλεος) jamάρισμα που έφτανε στα αυτιά τους, δημιουργώντας έτσι ακουστική δυσφορία στο συγκεκριμένο τμήμα του κοινού, που μέσα στην «άγνοιά» του έψαχνε ένα μελωδικό μέρος για να πιαστεί.


Μισή ώρα μεσολάβησε ώστε οι Mount Fuji Doomjazz Corporation να βγάλουν το «αυτοσχεδιαστικό» κοστούμι τους και να φορέσουν αυτό των Kilimanjaro Darkjazz Ensemble. Για όποιον ήξερε περί τίνος πρόκειται, δε θα έπρεπε να τον εκπλήξει η επανεμφάνισή των ίδιων μελών επί σκηνής, αφού, εκτός του drummer, οι υπόλοιποι μουσικοί συνθέτουν και τις δύο μπάντες. Έτσι, λοιπόν, και χωρίς χάσιμο χρόνου, λίγα λεπτά μετά τις έντεκα, την ενδέκατη μέρα του ενδέκατου μήνα του 2011, ξεκίνησε ένα νέο ταξίδι σε μέρη εμφανώς πιο προσιτά από αυτά στα οποία μας πήγαν οι Mount Fuji.



Άνοιγμα με το μαγευτικό "The Nothing Changes" να αποδίδεται εκπληκτικά, φανερώνοντας έτσι πως, αντιθέτως με ό,τι θα περίμενε κανείς από μια μπάντα που δεν κάνει πολλά live, οι Kilimanjaro Darkjazz Ensemble «το 'χουν» όταν βρίσκονται στο σανίδι. Πάντα με τη συνοδεία μικρών film που έπαιζαν καθ' όλη τη διάρκεια του set τους, για περίπου 75 λεπτά οι Ολλανδοί κατάφεραν να αποτυπώσουν το ύφος των συνθέσεων τους, έχοντας πλέον και πολύ χρήσιμο όπλο τους το οπτικό κομμάτι, που έλειπε στις κυκλοφορίες τους και πάντα αφηνόταν στη φαντασία του ακροατή. Πραγματικά η μουσική τους λειτουργούσε υποδειγματικά στην πλαισίωση των film, ενώ υπήρχαν αρκετά σημεία που η μπάντα έκλεβε την παράσταση, όπως στα "Lobby" και "Pearls For Swine", τα οποία ακούστηκαν διαδοχικά.



Η διαδρομή τους πέρασε από drone -σαφώς για λιγότερο διάστημα από ό,τι των Mount Fuji-, trip hop, post και ηλεκτρονικά μονοπάτια, με προφανή τα όρια που έθεταν οι ήδη δομημένες συνθέσεις του σχήματος, περιορίζοντας έτσι τις αυτοσχεδιαστικές jazz εκλάμψεις. Προσωπικά, ευχαριστήθηκα κυρίως το πρώτο μισό του set τους, μιας και στο υπόλοιπο μισό πάλευα ενάντια στην πολύωρη ορθοστασία και την πνευματική κόπωση που προήλθε από τους Mount Fuji - οι οποίοι δεν κατάφεραν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον μου.



Στα θετικά της εμφάνισής των Kilimanjaro Darkjazz Ensemble ήταν σίγουρα το οπτικό κομμάτι, που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της μουσικής τους, η εξαιρετική απόδοσή τους επί σκηνής, καθώς και η παρουσία της Charlotte Cegarra, η οποία όταν αναλάμβανε πρωταγωνιστικό ρόλο έκανε τα κομμάτια πιο γήινα και προσιτά. Επίσης, θα ήθελα να τονίσω την έντονη παρουσία του κόσμου σε ένα live που πραγματικά δεν περίμενα ότι θα τραβήξει το ενδιαφέρον των μουσικόφιλων, οι οποίοι γέμισαν το Gagarin, χαιρετίζοντας έτσι την τολμηρή αυτή κίνηση των διοργανωτών. Σημαντικό ρόλο φαίνεται πως έπαιξε και το αρκετά χαμηλό εισιτήριο.



Από την άλλη, θα προτιμούσα αυτή η εμφάνιση να γινόταν σε ένα χώρο με καθίσματα, μιας και αν μη τι άλλο έχουμε να κάνουμε με κινηματογραφική μουσική. Έτσι, θα αποφεύγονταν και τα οποιαδήποτε ενοχλητικά μουρμουρητά κατά τη διάρκεια της συναυλίας, που προέρχονταν από την κούραση ενός αρκετά ετερόκλητου κοινού. Όπως και να έχει, όμως, οι Kilimanjaro Darkjazz Ensemble άφησαν μια θετική εντύπωση στην πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα και έθεσαν τις βάσεις για επιστροφή τους επί ελληνικού εδάφους κάποια στιγμή στο μέλλον, ελπίζοντας την επόμενη φορά να έχουν μαζί τους και merchandise.

Setlist (με κάποια επιφύλαξη):

The Nothing Changes
Embers
Shadows
All Is One
Lobby
Pearls For Swine
Sirocco
Amygdhala
Mists Of Krakatoa
Seneca
Cocaine
------------------------------
McGuffin