Rodrigo Y Gabriela, Wallis Bird @ Gazarte, 18/12/09

Έκπληξη μεγάλου βαθμού αποτέλεσε για μένα η ανακοίνωση της εμφάνισης του παντελώς άγνωστου μεξικανικού κιθαριστικού ντουέτου στην Ελλάδα και ακόμα μεγαλύτερη η διήμερη στάση τους στη χώρα μας. Ένα όνομα που ολοένα και κερδίζει έδαφος στο εξωτερικό, αλλά που η φύση του ήχου του δεν του αφήνει πολλά περιθώρια να ευδοκιμήσει στην Ελλάδα. Δεν είναι άλλοι από τους Rodrigo Sanchez και Gabriela Quintero που στο τέλος της ευρωπαϊκής περιοδείας τους προσέθεσαν ακόμα έναν σταθμό σε αυτήν, προς μεγάλη τέρψη όλων όσων κατάφεραν να βρεθούν εκεί.



Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως, χωρίς να έχω επισκεφτεί προηγουμένως το Gazarte, ήλπιζα απλώς να βρίσκομαι κάπου κοντά στους δύο μουσικούς, μιας και η παρακολούθηση του τρόπου παιξίματός τους αποτελούσε μεγάλο πειρασμό. Ευτυχώς για μένα, η έγκαιρη προσέλευση μού έδωσε τη δυνατότητα όχι μόνο να βρίσκομαι αρκετά κοντά στη «σκηνή» -που κάθε άλλο παρά σκηνή ήταν- αλλά και να βλέπω κατά μέτωπο τους εκάστοτε καλλιτέχνες, προνόμιο που η πλειοψηφία των όρθιων θεατών δεν απολάμβανε. Αυτό είναι ένα πρόβλημα στο συγκεκριμένο πολυχώρο που είναι διαμορφωμένος σχεδόν αποκλειστικά για καθήμενους, το οποίο δύσκολα λύνεται.



Λίγο μετά τις 10 και για περίπου ένα μισάωρο ανέβηκε στη σκηνή η Ιρλανδέζα Wallis Bird προσπαθώντας να συγκινήσει το κοινό, παίζοντας ένα αναρχικό folk rock με ακουστική και με μια ιδιαίτερη φωνητική χροιά, που φάνταζε αρκετά γνώριμη. Ο στόχος επετεύχθη με κομμάτια όπως το "The Circle", "You Are Mine" και "To My Bones". Αρκετά συμπαθητική παρουσία με προσιτές συνθέσεις αλλά και μια άκρως δυναμική εμφάνιση από την μικρή Ιρλανδέζα. Στα μισά του set της Wallis Bird, εισήλθαν στο Gazarte οι Rodrigo και Gabriela, επιβεβαιώνοντας την κακή σχέση των Μεξικανών με τον χρόνο. Στο υπόλοιπο μισό του set στον χώρο πάνω από τη σκηνή που λειτουργούσε σαν backstage, οι δύο κιθαρίστες έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ζεστάνουν τα χέρια τους, ώστε ένα τέταρτο μετά να μπορέσουν να αποδώσουν στο έπακρο το αρκετά απαιτητικό show που είχαν φυλαγμένο για μας.    



Όσο και να θέλει να μας πείσει τόσο ο Rodrigo όσο και η Gabriela, το ύφος της μουσικής τους προσεγγίζει πιο ομαλά την ισπανική κουλτούρα και το flamenco, παρά το thrash metal και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα επί σκηνής. Η rock νοοτροπία και η αγάπη του μουσικού ζεύγους στο συγκεκριμένο είδος είναι δεδομένη και εμφανής, αλλά αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς είναι η δυνατότητά τους να δένουν και τα δύο, όχι φυσικά ισόποσα, αλλά με τον τρόπο τους να τιμούν καλλιτέχνες όπως ο Al Di Meola, ο Paco De Lucia, οι Metallica, οι Pantera και οι Pink Floyd.

Παίζοντας για πάνω από μιάμιση ώρα το show αποδείχθηκε σαν ένα αδιάκοπο τζαμάρισμα, βασισμένο στον τελευταίο δίσκο τους, το "11:11", ενώ ζήτησαν από το κοινό δια βοής να επιλέξει τα κομμάτια που θα έπαιζαν από το "Rodrigo Y Gabriela". Παθιασμένοι στο παίξιμο τους και άρτιοι τεχνικά, έβγαζαν το μεξικανικό ταμπεραμέντο που μπορούσε να συνεπάρει τον καθένα. Ο ήχος της κιθάρας που έβγαινε από τα χέρια της Gabriela, φάνταζε μαγικός, αφού η γλυκύτατη κιθαρίστρια εκτελούσε με κάθε ακρίβεια οποιαδήποτε κίνηση της, προκειμένου να βγάλει τον κατάλληλο ήχο από αυτήν. Από την άλλη ο Rodrigo απέδειξε γιατί είναι ο lead κιθαρίστας, επιταχύνοντας σε μεγάλο βαθμό τα περισσότερα κομμάτια, χωρίς να υποπέσει σε σφάλματα που γίνονταν έντονα και εύκολα αντιληπτά.

Αρκετά ευδιάθετοι, αλλά και απορώντας σχετικά με τον χώρο στον οποίο εμφανίζονταν (τους φαινόταν πιο «πολιτισμένος» από ότι έχουν συνηθίσει) τόνιζαν διαρκώς τις metal επιρροές τους και προσπαθούσαν να αποποιηθούν την ταμπέλα του flamenco. Χαρακτηριστικά ανέφεραν πώς όποιος ήρθε να παρακολουθήσει ένα ρεσιτάλ ισπανικής κιθάρας, μάλλον βρίσκεται σε λάθος μέρος. Ένα είναι σίγουρο, είτε εξαιτίας κάποιου λάθους είτε εκούσια, το κοινό απόλαυσε μια χορταστική συναυλία από δύο εξαίρετους και πραγματικά σεμνούς καλλιτέχνες, η οποία τελείωσε λίγο μετά τις δώδεκα. Για όσους έχασαν τις δύο ευκαιρίες να δουν τους Rodrigo Y Gabriela στην Αθήνα, είτε λόγω έλλειψης χρόνου, είτε εξαιτίας του αρκετά τσιμπημένου εισιτηρίου, το ντουέτο υποσχέθηκε να επιστρέψει σε πιο συναυλιακό χώρο το 2010.

Setlist:

Intro
Santo Domingo
Spanish Cover
Logos
Orion
Triveni
Rodrigo Solo
FOC
Diablo Rojo
Chac Mool
Hora Zero
Gabriela Solo
11:11
Buster Voodoo
--------------------------------
Battery/Stairway To Heaven medley
Tamacun