Aeonian Sorrow

Οι Aeonian Sorrow στήθηκαν δέκα χρόνια πίσω, με φιλανδικά αλλά και ντόπια πρόσωπα στο σχήμα τους. Από τα αρχικά μέλη έχουν μείνει ο κιθαρίστας Taneli Jamsa και η Γωγώ (Gogo Melone) στα καθαρά φωνητικά και τα πλήκτρα, αλλά έχουν προστεθεί δυο ακόμα μέλη από τη Φινλανδία στην δεύτερη κιθάρα (Jukka) και τα brutal (Joel) και ένα από εδώ στα τύμπανα (Αχιλλέας Παπαγρηγορίου). Το "From The Shadows" είναι θεωρητικά EP, αλλά με διάρκεια 32 λεπτά είναι πολύ κοντά σε ολοκληρωμένη κυκλοφορία. Στην πορεία τους μας έχουν δώσει δύο άλμπουμ κι ένα ακόμα EP ατμοσφαιρικού, μελαγχολικού doom death.

Κυρίαρχο χαρακτηριστικό στη μουσική τους είναι το κλίμα που στήνουν, τα σκοτάδια που επικαλούνται με βασικό συντελεστή τα πλήκτρα και ένα συμπαγή ήχο που σέβεται τις διδαχές του χώρου χωρίς όμως να ακούγεται απαρχαιωμένος. Από τη μικρή αλλά ουσιαστική, γιατί περνάει γρήγορα τη διάθεση χωρίς να σέρνεται αχρείαστα, εισαγωγή μπαίνει σε ένα καταιγιστικό πρώτο μέρος που αμέσως μας πάει σε Φινλανδικά δάση να συναντήσουμε την εκεί σχολή μελωδικής μαυρίλας. Αν και το doom death έχει συνδεθεί πρώτα απ όλα με τη Βρετανία θα έλεγα ότι εδώ ξεφεύγουν από τα τυπικά χαρακτηριστικά της εκεί σκηνής προσεγγίζοντας πιο πολύ το melodic death των Insomnium - παρά το ότι οι ρυθμοί είναι, ως επί το πλείστον, αργοί.

Δε λείπουν φυσικά και οι αναφορές στις πιο τυπικές επιρροές του χώρου, ειδικά στο "Whispers In The Dark" κάνουν πολύ αισθητή την παρουσία τους μέσα κυρίως από τις κιθάρες, αλλά από την άλλη το "Your Blackened Forest" απομακρύνεται, χωρίς να αλλάζει ρυθμούς, δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον σύνολο. Το κλείσιμο του EP έρχεται με το "Mist Of Oblivion" που έχει μια περισσότερο μεγαλοπρεπή ατμόσφαιρα παντρεμένη με goth αισθητική που δουλεύει καλά, σε συνδυασμό πάντα με τις ερμηνείες της Γωγώς.

Συνολικά το "From The Shadows" δε θα ανατρέψει τις βάσεις στον κόσμο του doom, άλλωστε είναι πάρα πολύ δύσκολο να συμβεί αυτό σήμερα. Έχει όμως καλογραμμένα τραγούδια, που σχηματίζουν σωστή ατμόσφαιρα και την περνάνε με τρόπο που δεν κουράζει. Χωρίς να έχουν κάνει κάποια μεγάλη στροφή από το "Katara" νομίζω ότι εδώ βρήκανε καλύτερη ισορροπία στη μουσική τους και το αποτέλεσμα τελικά μου άρεσε περισσότερο.