Monster Magnet, Potergeist, HeadQuake @ Gagarin 205, 12 και 13/12/08

Όταν έχεις την ευκαιρία, εν μέσω μίας βδομάδας γεμάτης από ομαδική παράκρουση και συνεχή αναστάτωση, να παρακολουθήσεις ζωντανά τους Monster Magnet και μάλιστα δύο φορές, τότε δεν πρέπει να χάνεις την ευκαιρία. Το οφείλεις στον εαυτό σου. Οπλίζεσαι με καλή διάθεση και ξεκινάς για ένα ξέφρενο rock & roll πάρτι.

Η ανασκόπηση του διημέρου ξεκινά με τους συμπρωταγωνιστές του έργου. Δύο μέρες live και δύο διαφορετικά support group, ένα για κάθε μέρα. Ποικιλία και στήριξη στην Ελληνική σκηνή, αν και πολύ θα ήθελα να ξέρω γιατί δεν είδαμε και τους Nebula, που συνόδευαν τους Monster Magnet σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή περιοδεία. Το προσπερνάμε και μπαίνουμε στο ψητό.







Παρασκευή και οι Αθηναίοι Potergeist πατάνε το σανίδι του Gagarin και ξεκινάνε το ζέσταμα με δυναμικό sludge ήχο. Η αγάπη τους για τους Down δεν περιορίζεται στο μπλουζάκι που φορά ο κιθαρίστας, αλλά είναι διάχυτη στη μουσική τους, σε βαθμό παρεξηγήσεως. Ωραία απόδοση από τα παιδιά, πολύ groove και περιρρέον southern feeling, με καλό ήχο, για περίπου σαράντα λεπτά. Παρότι δεν φάνηκε να συγκινούν ιδιαιτέρα το κοινό, εισέπραξαν το χειροκρότημα του.



Το Σάββατο πάλι, το μπάσιμο έγινε υπό τους πιο light ήχους των HeadQuake. Σε αντίθεση με τον heavy ήχο των Potergeist, οι HeadQuake πιάνουν την πιο rock πλευρά της μουσικής μας και παίζουν μεταξύ του stoner και του alternative. Όπως ήταν αναμενόμενο, άγγιξαν περισσότερο τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί, παρότι η γενική στάση του κοινού στην τελική δεν είχε μεγάλες διαφορές με αυτήν της Παρασκευής.







Το διαγαλαξιακό ταξίδι στον πλανήτη του Τερατώδους Μαγνήτη ξεκινά και η απογείωση απότομη, χωρίς να έχουν προσδεθεί οι ζώνες ασφαλείας όπως είθισται. “Dopes To Infinity” στα ηχεία και ό,τι δεν κατάφεραν να κάνουν τα support σε όλη τη διάρκεια του σετ τους, το καταφέρνει ο "back from the dead" Dave και η παρέα του από το New Jersey με μερικές νότες. Τι νότες όμως! Πραγματική πρέζα που σε στέλνει στο άπειρο και ακόμα παραπέρα, με τον κόσμο από κάτω να τραγουδά τους στίχους με μία φωνή και το κέφι να χτυπάει κόκκινο μέσα σε δευτερόλεπτα. Η μπάντα δεμένη και με διάθεση να μας πάει αλλού και ο Wyndorf δεσπόζει στην σκηνή, με όγκο που θα τον ζήλευε και ο Messiah Marcolin, σαν πραγματικός Space Lord!







“Instead of dragging your swamp for your lost love, Come to me I'm your living crop circle... yeah” ξεκινά να μας τραγουδά ο άρχοντας και το hard rock όργιο παίρνει διαστάσεις με το “Powertrip”. “I'm never gonna work another day in my life, the Gods told me to relax... ” κηρύττει, αλλά για μας δεν υπάρχει χαλάρωση. Οι πρώτες ξέφρενες αντιδράσεις εμφανίζονται στην πρώτη σειρά, κάποια κορμιά ίπτανται στον αέρα, ο κόσμος χοροπηδά από ενθουσιασμό και ο Space Lord τους ενθαρρύνει.







Απαραίτητος συνοδοιπόρος στο ταξίδι η οπτικοποίηση των παραισθήσεων και μάλιστα με τον πιο cult τρόπο που θα μπορούσε αυτή να επιτευχθεί. Vintage εικόνες και retro αφίσες από παλιές ταινίες επιστημονικής φαντασίας και cult τρόμου των 70s’, διάσημοι comic ήρωες (o Captain America, o Nick Fury, o Silver Surfer με τους Fantastic Four) και φυσικά αμέτρητες γυμνές, πληθωρικές γυναίκες πέρασαν από τον projector στην πλάτη της μπάντας. Μπορεί να μην έχουμε πλέον ψυχεδελικά βίντεο και καμένες κιθάρες επί σκηνής, αλλά δε νομίζω ότι θα μπορούσε να τονιστεί καλύτερα ο space χαρακτήρας τους. Ό,τι αγάπησε ο αειθαλής frontman από την παιδική του ηλικία μέχρι και σήμερα, μας έγινε βίωμα μέσα σε ένα διήμερο και σίγουρα, η σκηνική παρουσία και η space τρέλα του μας έκαναν να σκεφτούμε πως ακόμη κυλούν στο αίμα του φολίδες παραισθησιογόνων ουσιών.







Μουσική και εικόνα, αλληλένδετο σύνολο σαν το αλκοόλ και τον καπνό που βρωμάνε τραγούδια όπως το groovy “The Right Stuff”, πάνω στο οποίο jam-αρανε για αρκετή ώρα το Σάββατο, ή το μελαγχολικό “Zodiac Lung”, που ακούσαμε να ερμηνεύει ο Dave με μόνη συνοδεία την κιθάρα του Ed Mundell. Φυσικά από το σετ δεν θα μπορούσαν να λείψουν τα μεγάλα hit της μπάντας. Τα “Negasonic Teenage Warhead” και “Space Lord” έκλεισαν το πρώτο μέρος του ταξιδιού και το αστροσκάφος των Monster Magnet μπήκε στα pit για τον απαραίτητο ανεφοδιασμό. Ένα μπουκάλι Jack, ένα τσιγάρο και ένα γρήγορο σκούπισμα του ιδρώτα από το μέτωπο και σύντομα επανερχόμαστε. Βουτάμε στα βαθιά νερά της ψυχεδέλειας και “We are absolutely free, We are absolutely free… ” να ταξιδέψουμε στα άστρα με το “Superjudge”.







Διάλειμμα με “Tractor” για να συνέλθουμε λίγο, ώστε να σπάσει και ο τελευταίος αλύγιστος σβέρκος και ξανά βουτιά με το εντελώς τριπαριστό “Spine Of God”. Η τέλεια κατακλείδα ενός φανταστικού διήμερου, αλλά και μιας ολόκληρης περιοδείας, ήρθε τη δεύτερη ημέρα του live set, όπου το “Spine Of God” ξεχειλώθηκε και απλώθηκε στο χώρο, με τον Dave να συνομιλεί με τους προσωπικούς του δαίμονες και να μας τραγουδάει στίχους από το “American Pie” του Don McLean (όποιου το μυαλό πήγε στην Madonna ας το ξανασκεφτεί), προκαλώντας αρκετά στόματα να σκεφτούν δυνατά: «Πόσο cool είναι τελικά;».







Οι "double M" ομολογουμένως σε τρελά κέφια, ενώ και οι roadies έχουν την τιμητική τους, αναλαμβάνοντας στο τέλος μπάσο και κιθάρα για να πάρουν μια γερή τζούρα ψυχεδέλειας. Ο Jim Baglino ξαλαφρωμένος από το μπάσο, βιντεοσκοπεί το υπνωτισμένο και παράφρων κοινό, που χειροκροτεί ακατάπαυστα και παίζει το παιχνίδι που καλά ξέρει και ποτίζει Jack Daniels τις διψασμένες πρώτες σειρές ξανά και ξανά! Οι υπόλοιποι χορεύουν και το διασκεδάζουν. Ο Space Lord μας ευχαριστεί ξανά και ξανά. Το διήμερο rock n roll πάρτι κλείνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και όλοι φεύγουν με ένα χαμόγελο στα χείλη.




Η αποτίμηση; Δύο φανταστικά live show, από αυτά που μόνο μπάντες σαν τους Monster Magnet ξέρουν να δίνουν. Μπάντες που τα δίνουν όλα στο σανίδι, γουστάρουν πραγματικά αυτό που κάνουν και τραγουδιστές σαν τον Wyndorf που νοιώθουν στο πετσί τους, τους στίχους που ερμηνεύουν. Όσοι τυχεροί τους είχαν δει εκείνες τις δύο αξέχαστες βραδιές στο Ρόδον το 2004 και κάνουν συγκρίσεις, αφενός αδικούν την μπάντα και κυρίως τον Dave, και αφετέρου μάλλον η μουσική δε μιλάει πραγματικά μέσα τους.



Από την άλλη, η εμφάνιση του Σαββάτου ήταν δικαιολογημένα και επιβεβλημένα καλύτερη της Παρασκευής, παρά το γεγονός του ίδιου set list. Αν την Παρασκευή παρακολουθήσαμε ένα πολύ δυνατό live, το Σάββατο ακολούθησε ένα πραγματικό ξεσάλωμα.



Με τον ήχο στο πλευρό τους, φανταστική απόδοση και τον κόσμο πιστό σύμμαχο, οι Monster Magnet έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και δε νομίζω να άφησαν κανέναν απογοητευμένο.




Εις το επανειδείν, mother f*ckers!



Setlist:

Dopes To Infinity

Crop Circle

Powertrip

Twin Earth

Third Alternative

Zodiac Lung

Radiation Day

The Right Stuff

Negasonic Teenage Warhead

Space Lord




Encore:

Superjudge

Tractor

Spine of God-American Pie