Dokken @ Κύτταρο, 07/06/15

Μετά την εμφάνισή τους στο Sweden Rock Festival και πριν επιστρέψουν στην Ηνωμένες Πολιτείες, οι Dokken έκαναν δυο στάσεις στην χώρα μας, για να εμφανιστούν ζωντανά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Στην δεύτερη μόλις κανονική συναυλία των Αμερικανών στην πρωτεύουσα, η απουσία support και η δύσκολη μέρα διεξαγωγής (Κυριακή με τελικό πρωταθλήματος μπάσκετ) συνετέλεσαν στην δημιουργία άκρως οικογενειακού κλίματος, με τους αμετανόητους φίλους του hard rock των '80s να γεμίζουν με σχετική δυσκολία το κάτω μόνο μέρος του Κυττάρου.

Ελάχιστα λεπτά πριν από τις δέκα, ο Mick Brown, ο Mark Boals και ο Jon Levin πήραν τις θέσεις τους στην σκηνή, για να εμφανιστεί κατόπιν μέσα σε αποθέωση και υπό τις πρώτες νότες του "Kiss Of Death" o εξηντάρης πλέον Don Dokken. Ο ήχος, χωρίς σε καμία περίπτωση να είναι τέλειος, βοηθάει το συγκρότημα να βγάλει ροκιά και μαγκιά, με προεξάρχοντα το θηρίο των τυμπάνων που λέγεται Brown, και άξιους συμπαραστάτες τον μετρημένο βιρτουόζο της εξάχορδης Levin και τον γνωστό κυρίως για τις φωνητικές του ικανότητες Boals, που αποδεικνύεται σταθερότατος και ως μπασίστας.



Από την μεριά του ο Dokken καταβάλει φιλότιμες προσπάθειες, αλλά φαίνεται αρκετά κουρασμένος σε τρίτη σερί βραδιά. Ζεσταίνοντας όμως την φωνή του με το πέρασμα των λεπτών και την βοήθεια του πιοτού, καταφέρνει να αποδώσει αξιοπρεπώς, με την χαρακτηριστική χροιά κάποιες στιγμές να φαίνεται αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου. Κατά τα λοιπά, οι εκτελέσεις είναι εξαιρετικές και αναδεικνύουν τις αξία των προερχόμενων σε συντριπτική πλειοψηφία από την χρυσή δεκαετία του '80 τραγουδιών.



Ξεχωριστές στιγμές την βραδιάς θα αποτελέσουν το bluesy και ψυχεδελικό "Too High To Fly", όπου το πνεύμα του Jim Morrison φάνηκε να καταλαμβάνει τον Don και ο Levin ενσωμάτωσε ένα ατελείωτο solo που φάνηκε να αρέσει στο κοινό, αλλά και τα λίγα δευτερόλεπτα του "All Right Now" των Free που ενσωματώθηκαν στο "It's Not Love". Κατά τα άλλα, το sing along εκ μέρους του κόσμου υπήρξε βροντερό σχεδόν σε όλα τα κλασικά κομμάτια, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τα "Dream Warriors", "Just Got Lucky", "Into The Fire" και "In My Dreams".



Έπειτα από σκάρτη μιάμιση ώρα, ο επίλογος γράφτηκε στο encore από το "Tooth And Nail", και η τετράδα άφησε την σκηνή του Κυττάρου και ταυτόχρονα ικανοποιημένους τους διψασμένους για μελωδικό hard rock / heavy metal πρωτευουσιάνους. Η εντύπωση που εν τέλει μου έμεινε είναι πάνω κάτω ίδια με εκείνη που είχα αποκομίσει από την επίσης εξαιρετική εμφάνιση των Dokken στο Gagarin πριν από εννιά χρόνια. Όσο ο Don και ο Brown αντέχουν, θα βρίσκονται στις σκηνές, θυμίζοντας έστω και κουτσά στραβά πως παίζεται το ποιοτικό hard rock.

Φωτογραφίες: Dorina Dragon