Thor

Ένα από τα μεγάλα καλά της κρατικής τηλεόρασης ήταν η εκπομπή του Κατή. Εντάξει, βάλτε και τη Φρουτοπία μαζί με τα επεισόδια του Doctor Who. Κάποια φάση λοιπόν, πρέπει να ήταν το 1991 ή το 1992 ο αρχηγός των Εξόριστων έβαλε στη Metal Mania ένα απόσπασμα απ' το "Live In London" του Thor. Ο γράφων μένει άγαλμα. Ξέχωρα απ' τη μουσική, το όλο σκηνικό μαζί με το image ήταν τόσο poserάδικο που μετατρεπόταν σε αριστουργηματικό. Αργότερα όταν είδα όλη τη βιντεοκασέτα συγκλονίστηκα κι άλλο, μιας και ο συμπαθέστατος body builder πέραν των άλλων λύγιζε σίδερα, άφηνε κάτι αφιονισμένες να του πασπατεύουν τα απόκρυφα και φούσκωνε κάτι θερμοφόρες νερού για πλάκα!

Ok, καλά όλα αυτά, αλλά από μουσική ο Καναδός άξιζε; Θέλω να πω, ξέχωρα από το cult της όλης υπόθεσης έχει νόημα να ασχοληθεί κάποιος/α με τη μουσική του; Εδώ τα πράγματα είναι αρκετά απλά. Από τη δεκαετία του '80, ιδιαίτερα το "Only The Strong", είναι από τα καλύτερα δείγματα heavy metal του Καναδά. Αδιαπραγμάτευτα και γνωρίζοντας ότι σαν χώρα έχει βγάλει κατά καιρούς παπάδες στο συγκεκριμένο στυλ. Και τούτο διότι το εν λόγω άλμπουμ, ξέχωρα της απίστευτα επικής Maiden - ίλας που έχει, μας ταρακουνά με τα φανταστικά φωνητικά του John Milk Thor. Έχει μια σχεδόν φαλλική χροιά η οποία μεταλλάσσεται σε ένα απολύτως μεταλλικό όπλο, ή σαν ένα σφυρί που σε κοπανάει. Τραγούδια σαν τα "Knock ‘Em Down", "Let The Blood Run Red" (αιώνιος ύμνος) ή "Ride Of The Chariots" είναι εντυπωσιακά. Τόσο που είναι κρίμα να στεκόμαστε περισσότερο στο image παρά σε αυτά, μιας χάνοντας έτσι κομματάρες.

Αφήνοντας το "Only The Strong" που βγήκε το 1985 και γενικότερα εκείνη τη δεκαετία, η επανένταξη του Thor στα μουσικά δρώμενα το 1998 δεν μπορούμε να πούμε ότι τον έχει δικαιώσει πολύ. Έχει βγάλει ένα σκασμό από δίσκους, η πλειοψηφία των οποίων είναι τουλάχιστον αδιάφορη και τα ελάχιστα ωραία πράγματα σ' όλα αυτά τα χρόνια μάλλον χάνονται λόγω της υπερ πληθώρας. Αυτό που ξεχώρισε είναι το ντοκιμαντέρ - ταινία "I Am Thor" το οποίο στέκεται κοντά στο αντίστοιχο των Anvil. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο καλό αλλά ακόμα και για κάποιον που είναι εντελώς άσχετος με τον Καναδό θα περάσει φίνα βλέποντας το.

Τα τελευταία πέντε χρόνια ο Thor έχει κυκλοφορήσει έξι δίσκους. Αν εξαιρέσουμε κάτι βαρεμένους (Κατή με διέλυσες) αμφιβάλλω για το πόσοι κάθονται να ασχοληθούν σοβαρά με όλο αυτό το μπούγιο που βγάζει. Η αλήθεια είναι ότι σε πολλά σημεία ψιλό ανακυκλώνει παλιότερες ιδέες, αλλά κάπου, κάπου, θα εμφανιστεί κάτι που θα σε κάνει να πεις πως ο φίλος μας το έχει ακόμα. Κάπως έτσι θα πάει και το story με το νέο δισκάκι, πάλι απ' τη Deadline Music, με τον τίτλο "Rising".

Για άλλη μια φορά ο ήχος είναι αρκετά ερασιτεχνικός. Προσωπικά αυτό δεν με ενοχλεί τόσο, αυτό που με χαλάει είναι η διαφοροποίηση σε κάποια τραγούδια. Στα "The Game Is On!", "We. Will. Destroy. You." και "The Party Never Ends" τα τύμπανα πάνε κατά διαόλου. Στο πρώτο για να βγάλει ένα anthem αέρα τα πλαστικοποιεί με αποτέλεσμα να χάνει σε δύναμη. Δεν είναι άσχημα σαν συνθέσεις απλά θα χρειαζόντουσαν μεγαλύτερη ηχητική προσοχή. Από κει και πέρα οι αφοσιωμένοι φίλοι των Thor θα ανταμειφτούν με το ομότιτλο, ένα εντελώς κλασικό τραγούδι. Ακόμα και η φωνή θα σας θυμίσει πολλά. Το Sabbath based "Wormhole" έχει καλές κιθάρες (γενικώς ο δίσκος έχει ικανοποιητικό παίξιμο) και μαζί με τα πλήκτρα βγάζει μια ωραία θολούρα, μια '70s χροιά. Αν ο Thor πρόσεχε περισσότερο το refrain το κομμάτι θα τα έσπαγε. Τα ίδια θα μπορούσα να αναφέρω και για "Defend Or Die". Καλπάζον riff, αλλά το ρεφρέν είναι μέτριο, με τα φωνητικά να φαλτσάρουν και να το χάνουν, ιδιαίτερα στο φινάλε.

Παρόλα ταύτα, ακόμα και με τα αδιαμφισβήτητα μειονεκτήματα του το "Rising" δεν είναι κουραστικό ούτε για πέταμα. Ακόμα και η παράταιρη μπαλάντα "Power Mask" έχει ψυχή, κάτι που διακρίνεται στο δίσκο. Έτσι για άλλη μια φορά ο Thor θα απασχολήσει συγκεκριμένο κοινό, σίγουρα ικανοποιώντας το, αλλά αδυνατώντας να το διευρύνει. Πάντως μια εμφάνιση, κάποια στιγμή στη χώρα μας, θα ήταν ωραία φάση. Μέχρι τότε, αν τύχει στο διάβα σας το "Only The Strong" ή τα clip εκείνης της περιόδου δώστε μια ευκαιρία. Μπορεί να σας πείσει ο θεός του κεραυνού και να μη γλιτώσετε απ' το mjollnir του.