Darkest Era: «Μιλάμε για την ανθρωπότητα, ως τη μέγιστη πληγή του κόσμου μας»

Με τον τρομερό φετινό τους δίσκο, οι Darkest Era συννεφιάζουν συγκαλώντας ακραιφνώς σκοτεινά συναισθήματα τον ορίζοντά μας. Έπειτα από οχτώ χρόνια δισκογραφικής ησυχίας, το τρίτο τους άλμπουμ, "Wither On The Vine", αποτελεί κορυφή της συνθετικής τους καριέρας και ο κιθαρίστας/ιθύνων νους της μπάντας, Ade Mulgrew, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα να πούμε δυο-τρεις κουβέντες γι’ αυτό. Μας εξηγεί ότι αποκαλεί τη μουσική του dark metal, ενώ ταυτόχρονα θεωρεί εαυτούς άμεση συνέπεια του Yorkshire Doom ήχου και τον άγονων φυσικών τοπίων. Πηγή για αυτό το άκρως συναισθηματικό doom metal - στα άκρα του οποίου βρίσκουμε από επικό metal ήχο μέχρι progressive - είναι μια ανθρωπότητα σε σήψη και παρακμή, όπως μας την περιγράφει ο ίδιος, η οποία τώρα βρίσκεται σε πολύ χειρότερο στάδιο απ’ ό,τι πριν λίγα μόλις χρόνια...

Καλησπέρα Ade. Ψάχνοντας στα άδυτα της ιστοσελίδας μας, βρήκα την κριτική που κάναμε στο πρώτο EP της καριέρας σας,"The Journey Through Damnation" του 2008, εν όψει της εμφάνισής σας στο Up The Hammers 2009, ως νεοσύστατο συγκρότημα τότε...

Ήταν η πρώιμη εποχή του συγκροτήματος, μια εποχή πολυάσχολη και ιδιαίτερα παραγωγική για εμάς. Ήμασταν πολύ νέοι και ενθουσιώδεις - και ταυτόχρονα υπήρχαν κάμποσες σκηνές σε άνθιση. Έτσι, για παράδειγμα, το κύμα νέων συγκροτημάτων παραδοσιακού heavy metal, με εκπροσώπους τους Portrait, Enforcer ή η pagan/folk σκηνή ήταν πολύ δημοφιλή. Για κάποιο λόγο καταφέραμε να φέρουμε κοντά μας οπαδούς και από τις δύο αυτές περιοχές. Με αυτόν τον τρόπο κάναμε έναν μικρό θόρυβο στο underground και καταφέραμε να κλείσουμε συναυλίες σε μερικά φοβερά μέρη, ένα από αυτά ήταν και το Up The Hammers Festival. Ήταν, δίχως αμφιβολία, η καλύτερη συναυλία της μέχρι τότε καριέρας μας και το καλύτερο κοινό, επίσης. Λατρέψαμε το πάθος και την ανοιχτομυαλιά του κοινού. Η ενέργεια και η ατμόσφαιρα εκείνου του φεστιβάλ ήταν μοναδική. Κάναμε πολλούς φίλους και, ελπίζω, νέους οπαδούς.

Η μουσική σας είναι σίγουρα σκοτεινή. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το doom metal είναι πια η κύρια επιρροή σας; Ειδικά, στη μετάβαση που συνέβη μεταξύ του παραδοσιακού heavy metal ντεμπούτου και του δεύτερου δίσκου σας, "Severance".

Είναι αλήθεια πως στον νέο μας δίσκο υπάρχει πια πολύ περισσότερο doom metal απ’ ό,τι στο ντεμπούτο μας, αλλά υπάρχουν πολλές ακόμα επιρροές πέρα από αυτό. Είναι ενδιαφέρον ότι πολλοί ακροατές εστιάζουν σε διαφορετικές πτυχές μας σε σχέση με άλλους, με βάση πάντα το δικό τους μουσικό γούστο και το πώς εκλαμβάνουν τη μουσική. Τώρα αυτοαποκαλούμαστε "dark metal" επειδή θέλουμε ο ακροατής να αποφασίσει μόνος του τι είναι αυτό που ακούει. Διαφορετικά, υπάρχει το ενδεχόμενο ο κόσμος να έρθει προκατειλημμένος σε εμάς ή να μην μας δώσει αρκετές ευκαιρίες. Ο πρώτος μας δίσκος ήταν πιο ατμοσφαιρικός και ενδεχομένως στο "Severance" να το πήγαμε σε περισσότερο epic metal ή epic doom. Ο φετινός δίσκος είναι κάπου στο ενδιάμεσο αυτών των δύο.

Το Up The Hammers του 2009 ήταν η κορυφαία στιγμή της μέχρι τότε καριέρας μας

Οχτώ χρόνια μεταξύ δίσκων είναι ένα διόλου αμελητέο χρονικό διάστημα. Συμπλήρωσέ μας αυτό το ενδιάμεσο κενό…

Συνεχίσαμε να κάνουμε κάποιες συναυλίες για λίγα χρόνια μετά το "Severance". Μια-δυο μικρές περιοδείες. Ην. Βασίλειο, Ρουμανία, Γερμανία, μερικές συναυλίες με Amon Amarth, Angel Witch, κάποια μικρά φεστιβάλ… Αλλά ήταν αληθινά δύσκολο να κλείσουμε τις συναυλίες που είχαμε ανάγκη ώστε να μας δώσουν την απαραίτητη ώθηση που χρειαζόμασταν, παρόλο που το "Severance" πήρε πολύ θετικές κριτικές. Επίσης, η πραγματική ζωή πήρε λίγο-πολύ προτεραιότητα. Κάποια μέλη μετακόμισαν σε άλλες χώρες, έκαναν παιδιά… Τα κλασικά. Στην πραγματικότητα, ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε μεταξύ του 2015 και του 2016 για νέο δίσκο αλλά το ακυρώσαμε. Δεν αισθανόμουν σιγουριά για τη μουσική ταυτότητα της μπάντας και, μάλλον, δεν είχαμε δυνατό όραμα για το τι να κάνουμε μετά.

Εν τέλει, βέβαια, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, προέκυψε το "Wither On The Vine". Κατά την ταπεινή μου άποψη είναι το μεγάλο σας δημιούργημα. Ανώτερο απ’ ό,τι έχετε βγάλει και σίγουρα θα είναι δύσκολο να το ξεπεράσετε στο μέλλον...

Όλοι μας πιστεύουμε ότι είναι ο καλύτερος δίσκος μας, σίγουρα. Αισθανόμαστε ότι ο ήχος είναι πολύ πιο συνεκτικός και σαφώς ορισμένος. Το songwriting είναι πολύ πιο ώριμο και όλοι μας αποδώσαμε καλύτερα. Αυτό που έκανε τη διαφορά, είναι πως ξοδέψαμε πολύ περισσότερο χρόνο στο γράψιμο αυτού του άλμπουμ. Επίσης, ότι είχαμε όλο το άλμπουμ σε ντεμο μορφή πριν μπούμε στο στούντιο, συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων ενορχηστρώσεων και backing vocals. Με άλλα λόγια, είχαμε ήδη θέσει όλο το όραμά μας εξαρχής. Παρόλα αυτά, δεν νομίζω ότι είναι τέλειος. Έχω πράγματα να εξελίξω και να βελτιώσω στην επόμενή μας κυκλοφορία.

Περιέγραψα τον δίσκο σαν την τέλεια μίξη Primordial και Fates Warning που δεν ξέραμε πως είχαμε ανάγκη. Ωστόσο, έχω την εντύπωση πως είμαι ο μόνος που βρήκε επιρροές Fates Warning στο νέο σας υλικό…

Καταλαβαίνω πώς το εννοείς. Ωστόσο, όντως, είναι η πρώτη αναφορά σε Fates Warning που διαβάζω στις κριτικές μας. Υποθέτω πως αυτό επιβεβαιώνει αυτό που είπα πιο πριν, ότι ο καθένας τα κρίνει με βάση τα γούστα του και την οπτική του. Στις κριτικές μέχρι τώρα έχω διαβάσει από Bathory, Iron Maiden, Katatonia, My Dying Bride… Ακόμα και Smashing Pumpkins! Για μένα, είναι πολύ ενδιαφέρον να διαβάζω για τέτοιο εύρος επιρροών. Αλλά, οι Fates Warning είναι όντως πολύ υποτιμημένοι…

Αισθάνομαι ότι το epic metal συναίσθημα εμφανίζεται περισσότερο στο δεύτερο μισό του δίσκου. Είναι εσκεμμένο αυτό;

Δεν έγινε επίτηδες, αλλά σίγουρα θέλαμε ο δίσκος να κυλάει ομαλά από την αρχή μέχρι το τέλος, ειδικά στο βινύλιο. Ο παραγωγός μας, ο Chris Fielding, μας έδωσε κάποιες πολύ χρήσιμες συμβουλές σε αυτήν την κατεύθυνση. Τραγούδια σαν το "With Tragedy In Our Blood" μοιάζουν με το στυλ των πρώτων δύο δίσκων μας, σίγουρα έχουν epic metal συναίσθημα. Αρχικά, θα ήταν το πρώτο κομμάτι του δίσκου, αλλά εν τέλει είμαστε ικανοποιημένοι με την τελική σειρά των τραγουδιών.

Ο κόσμος τώρα, σε σύγκριση με 6-7 χρόνια πριν, είναι πολύ πιο ζοφερός

Ποιός είναι υπεύθυνος για τη σύνθεση των κομματιών που ακούμε;

Σε αυτόν τον δίσκο έγραψα το περισσότερο υλικό εγώ, αν και όλη η μπάντα συνεισέφερε στα ντέμο σε διαφορετικά σημεία. Μερικές φωνητικές μελωδίες, κάποιοι στίχοι, σημεία στα τύμπανα κτλ γράφτηκαν από τα άλλα μέλη της μπάντας. Έτσι είναι πια τα πράγματα, με τον καθένα να ζει τη ζωή του σε διαφορετικά μέρη. Όταν ξεκινήσαμε, ήμασταν νέοι και ζούσαμε στην ίδια περιοχή, οπότε μπορούσαμε να κάνουμε πρόβες κάθε σαββατοκύριακο, να γράφουμε τραγούδια μαζί, να τζαμάρουμε, να παρουσιάζουμε τα riff μας. Αλλά, δυστυχώς, αυτές οι μέρες ανήκουν στο παρελθόν.

Στιχουργικά, υπάρχει κάποιο θέμα πίσω από όλα τα κομμάτια;

Ο δίσκος παρουσιάζει μια ζοφερή εικόνα του κόσμου μας, στον πολιτικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό τομέα του. Μιλάει για την ανθρωπότητα ως τη μέγιστη πληγή και στον πυρήνα του ο δίσκος έχει μια καρδιά που σπάει όταν αντικρίζει τις τραγωδίες των ανθρώπων. Πέρα από αυτά, έχουμε και κάποιους προσωπικούς στίχους καθώς και κάποιες παγανιστικές αναφορές. Συνολικά, πάντως, είναι σκοτεινό διότι έτσι βλέπω τον κόσμο αυτήν τη στιγμή. Αυτή η οπτική ήταν που με ενέπνευσε.

Εξ ου και το όνομα του δίσκου, "Wither On The Vine"...

Ναι. Είναι μια φράση που σημαίνει να πεθαίνεις λόγω του ότι δεν αντιδράς. Υπάρχουν, βέβαια, διαφορετικές ερμηνείες και στόχοι γι’ αυτό. Μπορεί να ερμηνευθεί ως μια κριτική για την κλιματική αλλαγή, αλλά και για την κοινωνία μας στο σύνολό της. Στον μετα-αλήθειας (Σ.τ.μ.: post-truth) κόσμο, τίποτα δεν έχει νόημα πια. Ο κόσμος δεν ασχολείται πραγματικά με ζητήματα που θα όφειλε. Ο κόσμος τώρα, σε σύγκριση με 6-7 χρόνια πριν, είναι πολύ πιο ζοφερός, κατ’ εμέ.

Όσοι αντιγράφουν έναν θρυλικό καλλιτέχνη λαμβάνουν περισσότερη προσοχή από άλλους. Κλώνοι των Motorhead, κλώνοι των Venom… Είναι παντού

Θεωρείς πως το σκοτάδι στη μουσική είναι κάτι που ταιριάζει ιδιαίτερα στις μπάντες από το Ην. Βασίλειο και την Ιρλανδία; Ακόμα και λόγω των φυσικών σας τοπίων και του κλίματος. Θεωρείτε τους εαυτούς σας μέρος όλου αυτού;

Υπάρχουν στοιχεία του Yorkshire doom στον ήχο μας. Νομίζω ότι αυτό μας τράβηξε επειδή η φύση και τα τοπία που ενέπνευσαν το Yorkshire doom είναι κάτι με το οποίο μπορείς να βρεις πολλά κοινά και στην Ιρλανδία. Αν πάω 20 λεπτά μακριά από το σπίτι των γονιών μου, θα βρω βάλτους και τυρφώνες, που υπό μία έννοια δεν διαφέρουν και πολύ από τους χερσότοπους του Yorkshire. Έχουμε μπάντες που ανήκουν μαζί με εμάς σε όλο αυτό, όπως οι Death The Leveller, οι οποίοι έχουν εξαιρετικό doom ηχο. Υπάρχει, επίσης, μια death/doom μπάντα από το Μπέλφαστ που αξίζει να τσεκάρετε, οι The Crawling.

Ποιές είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αναγκάζεται να αντιμετωπίσει μια μπάντα σαν τους Darkest Era;

Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν τόσα πολλά συγκροτήματα και νέα μουσική που βγαίνει, οπότε είναι απίστευτα δύσκολο να ακουστείς μέσα σε όλον αυτόν τον θόρυβο. Το να κάνεις συναυλίες και περιοδείες μετά από αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο. Οπότε, για εμάς η πρόκληση είναι να κάνουμε τον κόσμο να μας ακούσει και έπειτα να μπορέσουμε να παίξουμε μπροστά τους. Δεν ταιριάζουμε εύκολα σε μια συγκεκριμένη σκηνή. Επίσης, συγκροτήματα που αντιγράφουν έναν θρυλικό καλλιτέχνη λαμβάνουν περισσότερη προσοχή από άλλα που προσπαθούν να πετύχουν μια αυθεντικότητα. Κλώνοι των Motorhead, κλώνοι των Venom… Είναι παντού.

Ποιές είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις και προβληματισμοί που έχετε για την κοινωνία όπου ζείτε/ζούμε;

Η αλλαγή του κλίματος μας προβληματίζει πάρα πολύ. Έχουμε αρχίσει και βλέπουμε σοβαρές επιπτώσεις αυτού του προβλήματος. Δεν είναι απλά πλημμύρες σε μακρινές χώρες. Βλέπουμε τις επιπτώσεις εδώ, τριγύρω μας. Αυτή θα είναι η μεγάλη πρόκληση των καιρών μας - εκτός βέβαια αν το προλάβουν πυρηνικές καταστροφές, άλλες πανδημίες ή τεράστιες οικονομικές υφέσεις.

Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Εν ολίγοις, προσπαθούμε να στήσουμε μια σειρά από συναυλίες για να προμοτάρουμε το νέο άλμπουμ. Θα ήθελα να ξεκινήσω να δουλεύω πάνω στο νέο άλμπουμ σύντομα, καθώς έχω κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες και θα ήθελα ήδη να ξεκινήσω να εξελίξω τον ήχο μας. Σκοπεύω, επίσης, να γράψω δίσκο για τους Ironborne, το traditional heavy metal πρότζεκτ όπου συμμετέχει και ο τραγουδιστής μας, ο Krum. Πέρα από αυτό, ο ντράμερ μας έχει νέο δίσκο με το black metal πρότζεκτ του, τους Imperial Demonic.

Ας κλείσουμε αυτήν τη συνέντευξη με έναν στίχο σας.

"Echo songs of gods and men/Raise a glass to seasons end"