Caspian, We.own.the.sky @ AN Club, 15/01/14

Πριν από τέσσερα χρόνια όταν τους είχα πρωτοδεί, είχα συγκλονιστεί. Είμαι τεράστιος οπαδός των Caspian και δεν πρόκειται να πω κακά λόγια... Όμως, λόγω των παραπάνω, οφείλω να είμαι απαιτητικός από αυτούς.

Ας τα πάρουμε από την αρχή και βλέπουμε... Το ζέσταμα με τους we.own.the.sky ήταν ό,τι καλύτερο. Φιλότιμη μπάντα, ακριβώς στο ίδιο ύφος με τους Αμερικανούς, έφτιαξαν όσο καλύτερα μπορούσαν την ατμόσφαιρα. Μας ταξίδεψαν, μας ταρακούνησαν, μας χτύπησαν τον σβέρκο και μας παρουσίασαν καλοπαιγμένα επί σκηνής τα όμορφα κομμάτια τους.



Ο ήχος τους αρκετά καλός και η διάχυτη όρεξη τους ευδιάκριτη. Εύχομαι τα παιδιά αυτά να καταφέρουν ακόμα μεγαλύτερα πράγματα. Τα είχα πει από το EP τους και προσμένω τον επόμενο δίσκο τους για να απολαύσω αυτό που δείχνουν ότι μπορούν να κάνουν.

Τελικά μετά από λίγη ώρα, μπροστά σε εντυπωσιακά πολύ κόσμο, αν σκεφτεί κανείς ότι στην προηγούμενη εμφάνιση με το ζόρι είχαμε μαζευτεί εβδομήντα νοματαίοι, έσκασαν περήφανοι οι Caspian. Για μιάμιση ώρα κατάφεραν να μας πάρουν τα μυαλά, να διαλύσουν τα αυτιά μας και να δείξουν ότι ζωντανά περνάνε σε άλλη διάσταση. Μου έλειψαν αφάνταστα τα "Moksha", "Malacoda" και "Crawlspace" αλλά όσο και να έπαιζαν, όποια κομμάτια και να διάλεγαν, ότι και να έκαναν, μάλλον δεν θα μου έφταναν ποτέ. Ήμουν διατεθειμένος να τους ακούω για άλλες πέντε ώρες και αν το έκαναν θα το διασκέδαζα. Πέρασε σαν νερό ο χρόνος. Στο τελείωμα ένιωσα ότι τότε ξεκίναγαν όλα. Ένιωσα απίστευτο κενό, σαν να μην με κάλυψαν καθόλου. Σαν να μην είχα ακούσει τίποτα... Τι τίποτα όμως όταν εξ  αρχής με το "Fire..." με ανατρίχιασαν και συνέχισαν με "...Foam", "Heart..." και "Gone..." να γεμίζουν το μίξερ τους με τα μυαλά μας. Ε κάπου εκεί έδεσε και το άπιαστο "ASA" και το αποτέλεσμα της μίξης μας το σέρβιραν να το φάμε.



Χάζεψα, ξαναταξίδεψα και ένιωσα υπέροχα. Έπαιζα με τον ήχο τους, τον τεράστιο θόρυβο από τις κιθάρες τους και την σκηνική τους παρουσία που δήλωνε τουλάχιστον πώρωση. Μάλωσα με τις σκέψεις μου. Γλυκάθηκα, ξέσπασα και μετά τούμπα πάλι. Σαν να με έσωσαν από τον χαμό μου ήρθαν τα "Halls..." και "Raven", αλλά κάτι μου έλειπε. Δεν κατάφεραν να με συγκινήσουν όπως την πρώτη φορά. Μπορεί να φταίω εγώ και κόσμος που τους είδε πρώτη φορά να σάστισε ευχάριστα και να διαφωνεί απείρως μαζί μου. Δεν θα επιμείνω... θα δεχτώ ότι είμαι απαιτητικός και θα συνεχίσω να ζητάω από αυτούς τα πάντα. Το καλό που τους θέλω, στον επόμενο δίσκο, να μείνω με το στόμα ανοιχτό... Άντε!



Όπως και να 'χει, το κλείσιμο με την γνωστή τριπλέτα από το "You Are The Conductor" και το φευγάτο "Sycamore" με ζάλισε ευχάριστα. Με έκανε να νιώσω αυτό που μέχρι εκείνο το σημείο δεν έβρισκα... Να θυμηθώ τα παλιά, να χαμογελάσω πονηρά και να κλείσω το μάτι σ' αυτούς. Και εκεί που ήμουν σε πλήρη, μην πω τώρα τι, έφυγαν... άνοιξαν τα φώτα και δεν ξαναγύρισαν ποτέ...



Ό,τι και να λέω, όσο κι αν γκρινιάξω, δεν μπορώ να παραλείψω ότι πέρασα υπέροχα και πόσες ώρες εκεί μέσα δεν κατάλαβα καν πως πέρασαν. Αυτό τα λέει όλα. Ο ήχος ήταν υπέροχος, οι μπάντες ονειρικές και ο κόσμος ενθουσιασμένος. Το χτύπημα στην ψυχή μας , δυνατό και το να θες κι άλλο σημαίνει μόνο καλά συμπεράσματα. Δεν έγιναν ντίβες, ούτε θα τους μαλώσουμε που δεν έπαιξαν τα αγαπημένα μας κομμάτια. Είναι ορεξάτοι, είναι ήρεμοι τύποι, είναι τίμιοι, μας ευχαρίστησαν ουκ ολίγες φορές ιδιαίτερα και έκαναν αυτό που ξέρουν, παραπάνω από καλά ώστε να πάρουν βαθμό άριστα.



Είναι και θα είναι το μοναδικό συγκρότημα που μπορεί να αποδώσει ζωντανά τέτοιο θόρυβο και ξαναλέω χωρίς ντροπές ότι βάζουν τα γυαλιά σε πολύ μεγαλύτερες και πιο δημοφιλείς μπάντες. Αν άκουγαν και τις παραγγελιές μου (πού είσαι ρε μεγάλε, στα μπουζούκια;) θα είχα ολοκληρωθεί.

Caspian, είστε μοναδικοί! Όπως και να 'χει.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com