Kristoffer Gildenlow: «Το ίντερνετ έχει κάνει τους καταναλωτές τεμπέληδες»

Μιλήσαμε για το νέο του άλμπουμ, το να είναι κάποιος solo μουσικός στην εποχή του ίντερνετ και το παρελθόν με τους Pain Of Salvation

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 20/04/2016 @ 12:06

Ο Kristoffer Gildenlow είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος μουσικός και μας το αποδεικνύει εκ νέου με το πανέμορφο, δεύτερο solo άλμπουμ του "The Rain". Είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί του γύρω από το ενδιαφέρον θέμα που πραγματεύεται, τη μουσική, καθώς και όλη τη διαδικασία δημιουργίας του. Επίσης, μιλήσαμε για το να είναι κάποιος (solo) μουσικός στην εποχή του ίντερνετ, για την εμπειρία του crowdfunding και για κάποια ενδιαφέροντα θέματα που έχουν να κάνουν με τη θητεία του στους Pain Of Salvation. Και για αρκετά ακόμα...

Συγχαρητήρια για το νέο σου άλμπουμ. Θεωρώ πως είναι μια εξαιρετική δουλειά. Πώς νιώθεις εσύ για αυτό;

Σ' ευχαριστώ. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με το πώς βγήκε. Το δεύτερο άλμπουμ είναι πάντα δύσκολο, καθώς έχεις τις προσδοκίες από το πρώτο. Υπάρχουν αποφάσεις να πάρεις σχετικά με το αν θα κινηθείς στο ίδιο μονοπάτι με την προηγούμενη δουλειά ή θα απομακρυνθείς λίγο... αν απομακρυνθείς λίγο, τότε προς ποια κατεύθυνση να πας; Τι είναι αυτό που άρεσε περισσότερο στον κόσμο από το πρώτο άλμπουμ; Θα απογοητεύσω τον κόσμο; Τέτοια πράγματα...

Kristoffer Gildenlow Rain

Γιατί σου πήρε σχεδόν τέσσερα χρόνια από την κυκλοφορία του "Rust" για να βγάλεις νέο άλμπουμ; Χρειαζόσουν αυτόν τον χρόνο για να κάνεις τα πράγματα όπως ακριβώς ήθελες;

Μπορώ να γράψω μουσική μόνο όταν η μουσική έρχεται σε μένα, όταν μου μιλάει. Ήμουν απασχολημένος να αποδίδω ζωντανά το "Rust" τα προηγούμενα χρόνια και σιγά-σιγά να παρουσιάζω νέο υλικό κατά τη διάρκεια των εμφανίσεων. Το "The Rain" συντέθηκε προσεκτικά και κάθε τι επιλέχθηκε από εμένα προσεκτικά, ώστε να ταιριάζει τέλεια με την ιστορία. Άφησα εκτός αρκετά τραγούδια που δεν ταίριαζαν και αναλώθηκα πολύ στο να ξαναγράφω και να ενορχηστρώνω εκ νέου τα τραγούδια.

Αλλά, ταυτόχρονα, υπήρχαν και τα πρακτικά προβλήματα που εμφανίζονται όταν κυκλοφορείς ένα άλμπουμ: οι δισκογραφικές εταιρείες, το promotion, το budget... για να μην αναφέρω το ότι έπρεπε να βρω τους κατάλληλους μουσικούς για να παίξουν στο άλμπουμ και να προγραμματίσω τις ηχογραφήσεις. Ξεκίνησα με τα ντραμς τον Μάιο του 2015 και τελικά έκανα τις τελευταίες ηχογραφήσεις τον Φεβρουάριο του 2016. «Υπό φυσιολογικές συνθήκες», μια μπάντα, γράφει τη μουσική, την προβάρει και μετά μπαίνει στο στούντιο για τέσσερεις - έξι εβδομάδες και γυρνάει σπίτι με ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Υπάρχουν καλά και κακά και στις δυο περιπτώσεις πάντως.

Φυσικά, το θέμα με το οποίο καταπιάνεσαι στο άλμπουμ είναι ξεχωριστό και πολύ σημαντικό για το αποτέλεσμα που προέκυψε. Τι σε οδήγησε στο να μιλήσεις για την ιστορία ενός ανθρώπου στα τελευταία στάδια της νόσου του Alzheimer; Από πού άντλησες έμπνευση για κάτι τέτοιο;

Εμπνέομαι εύκολα από ιστορίες και συναισθήματα. Έχω πολλή συναίσθηση και εύκολα μπαίνω στα παπούτσια κάποιου άλλου, ώστε να δω τον κόσμο με τα δικά του μάτια. Η νόσος του Alzheimer και η άνοια είναι πραγματικά τρομερές ασθένειες, όχι μόνο για όσους υποφέρουν από αυτές, αλλά και για όλους όσους είναι γύρω τους. Το να ξεθωριάζεις κατά αυτόν τον τρόπο, χάνοντας κάθε φορά και μια ανάμνηση, είναι πολύ στενάχωρο.

Η αρχική μου πρόθεση ήταν να γράψω ένα τραγούδι γύρω από αυτό, αλλά όταν προσπάθησα να μαζέψω τα τραγούδια για το νέο άλμπουμ και να βρω κάποιου είδους γραμμή εξιστόρησης για αυτό, συνειδητοποίησα πως θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω την άνοια ως κεντρικό θέμα και ως τρόπο για να «ταξιδέψω» στον χρόνο και στον χώρο μεταξύ αναμνήσεων, σκέψεων και συναισθημάτων. Χρησιμοποίησα τη «βροχή» ως μεταφορά για την άνοια, κάτι που θα ερχόταν και θα συννέφιαζε τον κόσμο αυτού του ανθρώπου, θα τον έκρυβε, θα τον διατάρασσε. Κατά τις ηλιόλουστες μέρες οι μνήμες θα επέστρεφαν, αλλά μαζί με αυτές και η συνειδητοποίηση της αρρώστιας, μαζί με τον αντίκτυπο και το τελικό αποτέλεσμα που θα επέφερε.

Είναι γενναία κίνηση να προσπαθείς να εκφραστείς μέσα από ένα τέτοιο θέμα. Πολλοί ακροατές ενδέχεται να έχουν δικούς τους ανθρώπους που δίνουν αυτήν τη μάχη και είναι δύσκολο κάποιος να προβλέψει πως θα συνδεθούν μαζί του. Διάβασες πράγματα γύρω από αυτό, μελέτησες το αντικείμενο; Περιέγραψε μας πώς δούλεψες γύρω από αυτό.

Ποτέ δεν το μελέτησα σε ιατρικούς όρους. Με ενδιέφερε περισσότερο η προσωπική σκοπιά της ασθένειας. Οι ιστορίες των ανθρώπων που την πέρασαν και αυτών γύρω τους. Έψαξα στο ίντερνετ για ημερολόγια, συνεντεύξεις, ντοκιμαντέρ και άκουγα ανθρώπους γύρω μου. Η άνοια είναι πολύ προσωπικό θέμα και χτυπάει τον κάθε άνθρωπο διαφορετικά. Αναλόγως του πώς αντιδράς σε αυτήν, ποιες αναμνήσεις χάνεις, την απώλεια φυσικών, σωματικών λειτουργιών που επιφέρει κλπ. Κάθε ένας έχει διαφορετική ιστορία να διηγηθεί. Ως τώρα, έχω εισπράξει εξαιρετική υποδοχή από ανθρώπους που έχουν επαφή με περιπτώσεις άνοιας και είναι υπέροχο το ότι έχουν εντοπίσει κάποια πράγματα στη μουσική και τους στίχους με τα οποία μπορούν να συνδεθούν.

Αναρωτιόμουν αν μια τέτοια νόσος είναι μερικές φορές πιο δύσκολη γι' αυτούς που την περνούν ή για τους ανθρώπους γύρω τους. Τι πιστεύεις;

Όπως είπα, είναι πολύ διαφορετικές οι περιπτώσεις μεταξύ τους και εξαρτάται από το άτομο που έχει την ασθένεια. Ποτέ, όμως, δεν είναι εύκολο για τους ανθρώπους γύρω του, διότι ακόμα και μια βροχερή μέρα συνεχίζουν να θυμούνται και έχουν πλήρη αντίληψη της αναπόφευκτης κατάληξης αυτής της νόσου. Κάποιοι από τους ανθρώπους που είναι άρρωστοι δεν το καταλαβαίνουν καν, απλά σταδιακά χάνονται, ενώ άλλοι ενοχλούνται πολύ, κουράζονται, γίνονται ακόμα κι επιθετικοί.

Πες μας λοιπόν τι συμβαίνει στο μυαλό του πρωταγωνιστή του άλμπουμ...

Αυτός ο άνθρωπος είναι αρκετά πικραμένος με την αρρώστια του, τις αλλαγές που επιφέρει σε αυτόν και στους ανθρώπους γύρω του. Ονειροπολεί γύρω από μνήμες που έχουν να κάνουν με την αγάπη και την πατρότητα. Αλλά, σε κάποιο σημείο πρέπει να αντιμετωπίσει τους δαίμονές του και να βρει τον τρόπο να συμβιβαστεί με το αναπόφευκτο. Αλλά, ακόμα κι όταν αποδέχεται το πεπρωμένο του, στο τέλος παραμένει κατάκοπος και κατά κάποιον τρόπο θέλει να βρει μια διέξοδο διαφυγής, για να μην προκαλέσει άλλα προβλήματα σε όσους αφήνει πίσω.

Kristoffer Gildenlow

Είναι, αδιαμφισβήτητα, ένα «ανθρωποκεντρικό» άλμπουμ, και έτσι η χρήση οργανικών ήχων όπως αυτοί του πιάνο, του βιολιού, του τσέλο και της ακουστικής κιθάρας λειτουργούν πολύ ταιριαστά. Ήταν σκοπός σου να έχεις αυτού του είδους τα όργανα λόγω θέματος ή η μουσική σου θα ακουγόταν έτσι, όπως και να είχε;

Όπως και με το "Rust", προτίμησα να έχω πραγματικά όργανα στο άλμπουμ. Γράφω τα πάντα χρησιμοποιώντας synthesizer και midi, αλλά ακόμα κι όταν μερικά από αυτά ακούγονται εξαιρετικά, προτιμώ τα πραγματικά, ακουστικά όργανα. Προτιμώ να ακούω τα μικρά λάθη και τους θορύβους από το να έχω έναν κλινικό ήχο. Λατρεύω αυτές τις τέλειες ατέλειες και δούλεψα αρκετά σκληρά για να έχω αυτό το αποτέλεσμα.

Πες μας δυο λόγια για τους μουσικούς που έχεις στον δίσκο. Πέραν από τον Fredrik (Hermansson: ex-Pain Of Salvation) και τον Lars από τους Gazpacho οι υπόλοιποι δεν είναι πολύ γνωστοί, σε μένα τουλάχιστον. Πώς κατέληξες σε κάθε έναν από αυτούς να παίξει στο άλμπουμ;

Για τον Fredrik δεν χρειάστηκε καν να το σκεφτώ. Είναι υπέροχος πληκτράς/πιανίστας και έχει φοβερό άγγιγμα στη μουσική του. Με τον Lars Erik ήρθα σε επαφή όταν έπαιζα support στους Gazpacho πριν δυο χρόνια και είναι εξαιρετικός ντράμερ.

Μετά, έχω τον Paul Coenradle φυσικά, το δεξί μου χέρι στις ζωντανές μου εμφανίσεις. Παίζουμε παρέα το "Rust" εδώ και τέσσερα χρόνια και είναι ένας από τους καλύτερους και πιο ευέλικτους κιθαρίστες που ξέρω και τόσο το παίξιμό του, όσο και ο ήχος του είναι φοβεροί.

Έπειτα, φυσικά, είναι η Anne Bakker, που έπαιξε βιολί μαζί μου σε αρκετά show για το "Rust" τα τελευταία τρία χρόνια. Είναι παράλληλα και σπουδαία τραγουδίστρια, γι' αυτό την έβαλα να τραγουδήσει στο "Holding On pt.II", το οποίο λειτούργησε άψογα. Τον Maaike τον ξέρω από τους King Fisher Sky, για τους οποίους ηχογράφησα το μπάσο στο τελευταίο τους άλμπουμ. Είναι θαυμάσια παίκτρια τσέλο και συχνά χρησιμοποιείται για στούντιο ηχογραφήσεις ή για ζωντανές εμφανίσεις στην ολλανδική μουσική σκηνή.

Οι άλλοι επιλεχθήκαν κατ’ αποκοπή για κάθε όργανο ξεχωριστά και προσθέτουν τέλειους ήχους και χρώματα σε κάθε τραγούδι.

Με όλον το σεβασμό στους υπόλοιπους -ίσως και να είμαι προκατειλημμένος, το παραδέχομαι- είναι ο οργανικός ήχος του Fredrik στα πλήκτρα και το πιάνο που κάνει τη διαφορά. Συμφωνείς;

Ο Fredrik κι εγώ μοιραστήκαμε τα μέρη στο πιάνο και στα πλήκτρα του άλμπουμ. Για τραγούδια όπως το "Seeking The Sun pt.I" και το "The Funeral" η συμβολή του ήταν τόσο υπέροχη. Για τραγούδια όπως το "Peripheral Memory", ακόμα και το "Seeking The Sun pt.II" μπορούσα να τα καταφέρω και μόνος μου. Επίσης, κατέληξαν να κάνω και τα δυο solo στα πλήκτρα (για το "Holding On pt.I" και το "She") εγώ. Έκανα κάποια demo για τα solo και μετά από λίγο απλά κόλλησαν και μου άρεσαν όπως ήταν, κάνοντας μόνο μικρές αλλαγές.

Για να είμαι ειλικρινής, έμεινα έκπληκτος από το πόσα στοιχεία των Pain Of Salvation έβρισκα σε κάποια τραγούδια, όσο τα άκουγα. Αυτό με έκανε να σκεφτώ κάτι. Θεωρείς ότι εσύ (αλλά και ο Fredrik) εισπράττατε λιγότερη αναγνώριση από αυτή που αξίζατε και συνεισφέρατε περισσότερο από όσο νομίζει ο κόσμος στην προηγούμενη μπάντα σας;

Το μόνο που θέλω να μου πιστωθεί είναι το ότι ήμουν μέλος της μπάντας και το ότι έπαιζα της γραμμές του μπάσου με τον δικό μου τρόπο. Ο περισσότερος κόσμος βλέπει ένα όνομα κάτω από το τραγούδι, αλλά οι υπόλοιποι δεν καθόμασταν στην άκρη μας και δεν κάναμε τίποτα. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν αν θες να είσαι μια επιτυχημένη μπάντα, πέραν του κομματιού της σύνθεσης των τραγουδιών και αυτό ποτέ δεν λαμβάνει πίστωση ή αναγνώριση. Λέγοντας αυτό, να ξεκαθαρίσω ότι δεν ήμουν στους Pain Of Salvation απλώς για να είμαι σε μια μπάντα. Γράψαμε εξαιρετική μουσική και την στηρίζω ακόμα και σήμερα 100%. Θεωρώ πως οι οπαδοί των Pain Of Salvation που εκτιμούν τα πιο απαλά μέρη της μπάντας θα εκτιμήσουν και την solo μουσική μου εξίσου.

Επίσης, ήταν σχεδόν σοκαριστικό όταν αντιλήφθηκα ότι τραγούδια σαν το "In The Evening" ή το "It Was Me" μου φέρνουν έντονα στο νου τα "Road Salt" άλμπουμ γιατί είχες φύγει πριν από αυτά από τους Pain Of Salvation. Πώς το εξηγείς αυτό;

Αυτό δεν μπορώ να το εξηγήσω. Εννοώ πως, μπορώ να εξηγήσω γιατί εγώ ακούγομαι έτσι, αλλά όχι γιατί ακούγονται οι Pain Of Salvation έτσι, χαχα. Και δεν έχω ακούσει αρκετά τα "Road Salt" για να επηρεαστώ από αυτά. Μάλλον σύμπτωση θα έλεγα...

Kristoffer Gildenlow

Αποφάσισες να χρηματοδοτήσεις το νέο σου άλμπουμ με crowdfunding καμπάνια και κατάφερες να μαζέψεις τα λεφτά που χρειάζονταν. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία για σένα, γιατί αποφάσισες να ακολουθήσεις αυτήν τη διαδικασία; Θεωρείς ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος για πολλούς καλλιτέχνες πλέον.

Ήταν μια εμπειρία που σχεδόν μου διέλυσε τα νεύρα, αυτό στο λέω με σιγουριά. Το να εκθέτεις τον εαυτό σου κατά αυτό τον τρόπο, να είσαι ευάλωτος στα χέρια ακροατών και υποστηρικτών. Ήταν ένα άλμα πίστης. Αλλά, τα κατάφερα, έστω και οριακά. Και έλαβα εξαιρετική ανταπόκριση από κάποιους αξιαγάπητους ανθρώπους που με υποστήριξαν.

Τώρα, γιατί το έκανα; Βασικά... απλά, στην πραγματικότητα κοστίζει πολλά λεφτά το να βγάλεις ένα άλμπουμ και δεν τα είχα μπροστά. Από τις μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρείες μπορεί να πάρεις μια προκαταβολή ή ένα budget για ηχογραφήσεις, αλλά ακόμα και οι μεγαλύτεροι παίκτες παίρνουν λιγότερα αυτές τις ημέρες, λόγω της κατάρρευσης της μουσικής βιομηχανίας. Σίγουρα ελπίζω το crowdfunding να μην αποτελεί το μέλλον, αλλά σίγουρα αποτελεί μια εναλλακτική για να βγάλεις ένα προϊόν στην αγορά, χρησιμοποιώντας τους καταναλωτές ως επενδυτές, αντί να περιμένεις μια ή δυο δισκογραφικές εταιρείες να σε πιστέψουν. Έτσι, αν έχεις αρκετούς οπαδούς, αυτός ίσως είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσεις. Αν δεν έχεις, η διαδικασία μπορεί να σε πληγώσει πολύ.

Το ίντερνετ έχει κάνει τη ζωή ενός μουσικού ευκολότερη ή δυσκολότερη όσον αφορά στην παραγωγικότητα, την εξωστρέφεια και το εισόδημα;

Όσον αφορά στην παραγωγικότητα, οι ψηφιακές εποχές έχουν εκτοξεύσει πολλούς μουσικούς, οι οποίοι πλέον μπορούν να φτιάξουν ολοκληρωμένα άλμπουμ στο σαλόνι τους. Η χρησιμοποίηση υπολογιστών για την ηχογράφηση και λογισμικών synthesizers σου δίνουν πάρα πολλές επιλογές να δουλέψεις τη μουσική σου και να την κάνεις να ακούγεται αξιοπρεπώς καλή. Επίσης, το ίντερνετ έχει καταστήσει εφικτό το να δουλεύεις με μουσικούς από όλο τον κόσμο, αποφεύγοντας ταξίδια και επιπλέον έξοδα στο στούντιο. Τα πράγματα είναι πολύ πιο γρήγορα κατά αυτόν τον τρόπο.

Επιπρόσθετα, το ίντερνετ παρέχει πολλές πλατφόρμες για τους μουσικούς να προσεγγίσουν περισσότερο κόσμο και δυνητικούς ακροατές/αγοραστές. Αλλά, ταυτόχρονα, έχει κάνει τους καταναλωτές πολύ τεμπέληδες. Περιμένουν να λαμβάνουν πράγματα δωρεάν κι όλα να είναι μόνο ένα κλικ μακριά. Ο κόσμος υποτιμά τη μουσική και πιστεύει ότι είναι δικαίωμά του να παίρνει πράγματα δωρεάν. Υπάρχει μια αίσθηση εκεί έξω ότι με αυτό τον τρόπο πλήττουν τις πλούσιες δισκογραφικές εταιρείες, ενώ συνεχίζουν να ενισχύουν τους καλλιτέχνες, μόνο που δεν δουλεύει έτσι το σύστημα. Κάθε φορά που κατεβάζεις κάτι παράνομα, απλά κλέβεις από τον καλλιτέχνη και το κάνεις ακόμα πιο δύσκολο γι' αυτόν να συνεχίσει τη δουλειά του. Αν όλοι αξίωναν την μουσική μου δωρεάν, κανείς δεν θα συμμετείχε στο crowdfunding και δεν θα μπορούσα ποτέ να ηχογραφήσω το άλμπουμ. Τόσο απλό είναι.

Επίσης, το ίντερνετ έχει δώσει την ευκαιρία σε πολλούς μουσικούς, μπάντες και καλλιτέχνες να προσεγγίσουν πολύ κόσμο με τη μουσική τους. Φανταστικό από τη μια πλευρά, αλλά ταυτόχρονα έχει πνίξει τους καταναλωτές με «υπερβολικά πολλή» μουσική και πληροφορία, καθιστώντας το δύσκολο μερικές φορές για τους καταναλωτές να βρουν τη σωστή μουσική και για τους καλλιτέχνες να ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους και να φτάσουν στους πιθανούς ακροατές τους.

Σκοπεύεις να έχεις σταθερή μπάντα για να υποστηρίξεις ζωντανά το νέο σου άλμπουμ;

Όντας solo καλλιτέχνες, πρέπει να προσλάβεις μουσικούς για κάθε εμφάνιση που κάνεις. Οπότε, όλα εξαρτώνται από τα λεφτά που διαθέτει το venue για το αν θα είσαι σε θέση να έχεις του πάντες μαζί σου και να τους μεταφέρεις όλους. Επίσης, οι session μουσικοί συνήθως έχουν διάφορα project και καλλιτέχνες με τα οποία συνεργάζονται, οπότε δεν είναι πάντα εφικτό να τους έχεις όποτε θες.

Αλλά, αν ήταν να βγω σε μια μεγαλύτερη περιοδεία, θα ήθελα πολύ να έχω μια 15μελη μπάντα μαζί μου, να χρησιμοποιώ τις προβολές και τα φώτα που είχα στο release show πριν μερικές εβδομάδες. Θα ήταν τρομερό να πάρω όλο αυτό το show μαζί μου στο δρόμο για το ακροατήριο.

Πάνε δέκα χρόνια από τότε που έφυγες από τη Σουηδία (και τους Pain Of Salvation) για την Ολλανδία. Πού είναι πιο εύκολο για έναν μουσικό να ζει και να είναι πιο παραγωγικός;

Η Σουηδία έχει ένα εξαιρετικό δημιουργικό πρόγραμμα για τη νεολαία και είναι τεράστιο κομμάτι της κουλτούρας εκεί, όπως και θα έπρεπε να είναι. Σε παρακινούν να παίξεις μουσική εκεί. Αλλά, ακόμα κι εκεί, περιμένουν από εσένα να «μεγαλώσεις και να ξεφύγεις από αυτό», να «βρεις μια κανονική δουλειά» μετά από λίγο. Επίσης, η Σουηδία υστερεί στον τομέα της μουσικής βιομηχανίας, η οποία προσέχει τους καλλιτέχνες της και διασφαλίζει να λάβουν δημοσιότητα, σωστή διανομή και καλές συμφωνίες. Γι' αυτό και οι περισσότερες μπάντες υπογράφουν σε δισκογραφικές εταιρείες από άλλες χώρες, όπως η Γερμανία και η Αγγλία. Επίσης, οι αποστάσεις στη Σουηδία είναι τεράστιες. Αν δεν ζεις σε μεγάλη πόλη, μάλλον θα έχεις πρόβλημα να βρεις άτομα για το lineup της μπάντας σου.

Η Ολλανδία είναι μικρή και κοντά στην Ευρώπη. Είναι εύκολο να πας σε άλλες χώρες και να παίξεις, αλλά επίσης και στην ίδια την Ολλανδία υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για ζωντανές εμφανίσεις. Υπάρχει σαφέστερα πιο μουσική κουλτούρα στην Ολλανδία αναφορικά με τις ζωντανές εμφανίσεις και τις μικρότερες μπάντες, τις pubs και τα μαγαζιά. Έχεις πιο πολλές ευκαιρίες να ακουστεί η μουσική σου και να πάει κάπου, καθώς οι μεγάλες αποστάσεις και η ζωντανή σκηνή της Σουηδίας λειτουργεί ανασταλτικά σε αυτόν τον τομέα. Αυτήν τη στιγμή, προτιμώ να ζω στην Ολλανδία όσον αφορά στην καριέρα μου. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο πετάχτηκα μέχρι τη Γερμανία να δώσω δυο εμφανίσεις. Αν ήμουν στη Σουηδία, θα μου έπαιρνε μια μέρα μόνο για να φτάσω στα σύνορα με τη Δανία, χαχα.

Τα τελευταία χρόνια έχεις υπάρξει «μισθοφόρος» για διάφορους καλλιτέχνες, από τον Neal Morse, ως τον Damian Wilson και την Lana Lane. Ποια εμπειρία από όλες αυτές θα θεωρούσες πιο χρήσιμη και γιατί;

Δεν θα το έθετα ως «χρήσιμη», αλλά περισσότερο ως «εκπαιδευτική» εμπειρία. Όλες οι δουλειές που έχω κάνει με άλλους καλλιτέχνες ή μπάντες ήταν πολύ εκπαιδευτικές, είτε μαθαίνοντας να κάνω πράγματα, είτε να μην κάνω πράγματα.

Είναι πάντα καλό να παίζεις με άλλους μουσικούς και να ακολουθείς τις δικές τους διαδικασίες (δουλειάς, σύνθεσης, ενορχήστρωσης, παιξίματος κλπ). Πέρασα πολύ καλά κάνοντάς το και ελπίζω να έχω την ευκαιρία να το κάνω ακόμα περισσότερο.

Από όλα τα άλμπουμ στα οποία έχεις αποτελέσει μέρος ως τώρα, ποια θα ξεχώριζες ως πιο σημαντικά και γιατί;

Το "Entropia" θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και είναι μια πολύ σημαντική κυκλοφορία για μένα (κλείνει και είκοσι χρόνια, τον επόμενο χρόνο).

Παρόλο που το "Rust" ήταν η πρώτη προσωπική δουλειά μου, το "The Rain" φαίνεται να είναι επίσης ένα σημαντικό άλμπουμ για μένα. Κάποιου είδους «τα καταφέρνω ή χάνω». Σταυρώνω τα δάχτυλά μου.

Για το τέλος, μια ερώτηση που υποθέτω ότι πολύς κόσμος σε ρωτάει. Θα έβλεπες ποτέ τον εαυτό σου να επιστρέφει στους Pain Of Salvation; Είτε για κάποια νοσταλγικά show ή ακόμα καλύτερα σε μόνιμη βάση;

Δεν θα με πείραζε να κάνω μια guest εμφάνιση ή να μπω για μερικές εμφανίσεις, αλλά το να επιστρέψω ως μόνιμο μέλος... νομίζω ότι έχει μπει πολύ νερό στο αυλάκι για να γίνει κάτι τέτοιο. Αλλά, ποτέ μη λες ποτέ. Ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον.

Σ' ευχαριστώ για τον χρόνο σου και σου εύχομαι να είσαι δημιουργικός και να μας προσφέρεις πολλές ακόμα εξαιρετικές δουλειές σαν το "The Rain" στο μέλλον.

Σ' ευχαριστώ. Θα βάλω τα δυνατά μου.

  • SHARE
  • TWEET