Ten Years After, 3 On The Road @ Ελληνικός Κόσμος, 09/05/09

Από τον Κώστα Σακκαλή, 12/05/2009 @ 00:31
Με αρκετό σκεπτικισμό και ιδιαίτερα επιφυλακτικοί μπήκαμε στο στεγασμένο χώρο του Ελληνικού Κόσμου. Η επίσκεψη των Ten Years After στη χώρα μας, για πρώτη φορά με τον Joe Gooch στην κιθάρα και τη φωνή και την απουσία του πάλαι ποτέ ηγέτη Alvin Lee, δεν άφηνε πολλά περιθώρια για προβλέψεις του τι θα δούμε. Ακριβώς αντίθετα ήταν ευτυχώς τα συναισθήματά μας κατά την αποχώρηση. Τι είχε συμβεί στο ενδιάμεσο;



Αρχικά είχαν εμφανιστεί οι 3 On The Road από τη Θεσσαλονίκη. Αντιλαμβανόμενοι ίσως ότι η μόδα της γνωστής διαφήμισης θα είχε προσελκύσει αρκετό άσχετο με τον ήχο των Ten Years After κόσμο, επέλεξαν να ποντάρουν στα σίγουρα, παίζοντας μόλις ένα δικό τους τραγούδι και στη συνέχεια 5-6 διασκευές που κυμαίνονταν από το "Fuck You" των Archive μέχρι το "Sympathy For The Devil" των Stones. Ανάλογα το τραγούδι, όλο και κάποια μερίδα του κοινού έδειχνε να ευχαριστιέται, αλλά πέραν αυτού μάλλον το συγκρότημα δε μας έδειξε περί τίνος πρόκειται.



Η απουσία ηλεκτρικής κιθάρας και η στήριξη του ήχου τους κυρίως στα πλήκτρα και την ακουστική κιθάρα είναι το μόνο στοιχείο που μπορούμε να κρατήσουμε ουσιαστικά. Από το να ακούγαμε μουσική-κονσέρβα πάντως, καλύτερα ζεσταθήκαμε έτσι.



Η συνέχεια ήθελε το συγκρότημα που όλοι ήρθαν να δουν να ανεβαίνει στη σκηνή υπό τα χειροκροτήματα των περίπου 500-600 παρευρισκόμενων. Η έναρξη έγινε με το καλπάζον μπάσο του εντυπωσιακού σε παράστημα και σκηνική παρουσία Leo Lyons να σημαίνει την έναρξη του "Working On The Road". Από εκεί και μετά οι εντάσεις μόνο αυξάνονταν, με κοινή διαπίστωση πως η μίξη εμπειρίας και νιάτων έχει σαφώς ωφελήσει το συγκρότημα.



Οι τρεις «παλιοσειρές» έδιναν τα πάντα στο σανίδι και χτυπιόντουσαν με εφηβική ενέργεια, ενώ ο νεαρός κιθαρίστας της παρέας έπαιζε τόσο ώστε να μην αφήσει καμία αμφιβολία για τις ικανότητές του, αλλά και αρκετά μετρημένα και ώριμα ώστε να σέβεται την ιστορία των τραγουδιών και να μη μετατρέψει την παράσταση σε προσωπικό show (ας επιδόθηκε και σε tapping μία-δυο φορές).



Η κορύφωση του πρώτου μισού της συναυλίας ήρθε με το "50.000 Miles Beneath My Brain" που ήταν ό,τι καλύτερο είχαμε ακούσει μέχρι τη στιγμή εκείνη από το συγκρότημα. Λίγο πιο πριν, το "Angry Words" είχε αντιπροσωπεύσει επάξια το φετινό δίσκο και μαζί με το "Slip Slide Away", που όντως αποτελούν τις πιο ξεχωριστές στιγμές του, θα αποδείξουν ότι στη σκηνή τα τραγούδια αυτά αποκτούν μία άλλη δυναμική που λείπει από τις στουντιακές εκτελέσεις. Σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στο πόσο πιο πολύ συμμετείχαν στο ζωντανό ήχο το μπάσο του Lyons και τα ντραμς του Lee.



Ο τελευταίος θα δώσει την ευκαιρία στους υπόλοιπους, κάπου στη μέση της συναυλίας, να ξεκουραστούν, εκτελώντας εντυπωσιακά ένα drum solo υπό την επωνυμία "A Hobbit". Με το τέλος του και υπό τη γενική αποθέωση μας πληροφόρησε ότι κατά πάσα πιθανότητα θα μας επισκεφθούν εκ νέου τον Ιούνιο για συναυλίες σε Θεσσαλονίκη και Λάρισα, ενώ μας ενημέρωσε ότι μετά το τέλος θα βρίσκονται στην έξοδο να υπογράφουν αυτόγραφα σε όποιον επιθυμεί, γεγονός που τήρησαν κατά γράμμα, παρά τα χρόνια που κουβαλούν στην πλάτη τους.



Μόλις επέστρεψαν στη σκηνή και οι υπόλοιποι μουσικοί, η συναυλία άρχισε να απογειώνεται. Τα πολυαναμενόμενα "Love Like A Man", "Good Morning Little Schoolgirl" και "I'm Going Home" ήταν ακριβώς ό,τι περιμέναμε και ακόμα καλύτερα, ενώ το instrumental "I Can't Keep From Crying" ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον κιθαρίστα να ξεμουδιάσει, εισάγοντας και μερικά πασίγνωστα riffs από Hendrix, Aerosmith, Deep Purple, Cream κ.ά.



Το encore μας βρήκε να χορεύουμε υπό τους ήχους του βρώμικου rock n roll τους και η αποχώρησή μας έγινε με ένα αίσθημα πληρότητας και ευδαιμονίας. Τελικά αποδεικνύεται ότι δεν είναι κακό να κρατάς μικρό καλάθι πηγαίνοντας σε μία συναυλία, ειδικά όταν βγαίνοντας από αυτήν έχεις φάει περισσότερα κεράσια από όσα φανταζόσουνα.

Setlist:
Working On The Road
King Of The Blues
I’m Calling
Angry Words
Big Black 45
50.000 Miles Beneath My Brain
A Hobbit
Love Like A Man
Slip Slide Away
I'd Love To Change The World
Good Morning Little Schoolgirl
I Can’t Keep From Crying
I'm Going Home
------------------------------------
Reasons Why
Choo Choo Mama

Κώστας Σακκαλής
  • SHARE
  • TWEET