Big Brother & The Holding Company @ Rodeo, 08/11/09

Η μουσική των δύο από τα τρία διάσημα «J» που μας αποχαιρέτησαν στην ηλικία των 27 ετών, (Jimi Hendrix – Jim Morrison) μαζί με άλλες εκλεκτές επιλογές της εποχής, μας κράτησαν συντροφιά έστω και σε playback περιμένοντας την έναρξη της συναυλίας. Μίας συναυλίας που σκοπό είχε να ζωντανέψει επί σκηνής το τρίτο «J», όχι από τυχαίους μουσικούς ή επίδοξους μιμητές αλλά από την ίδια την μπάντα της και μία το λιγότερο αξιοπρεπέστατη αντικαταστάτρια.




Ας ξεκαθαρίσουμε βέβαια κάτι. Είναι άδικο να υποβιβάζονται οι Big Brother & The Holding Company ως απλώς το συνοδευτικό πλαίσιο στο οποίο πάνω κινήθηκε και μάγεψε η Janis Joplin. Η δεύτερη οφείλει σε αυτούς την ανάδειξή της σε ηγετική μορφή της ψυχεδελικής σκηνής της Δυτικής Ακτής όσο και αυτοί οφείλουν την αναγνωρισιμότητά τους, σε μεγάλο βαθμό, στις ερμηνείες της και την εκρηκτική της σκηνική παρουσία. Μάλιστα, ίσως άδικα μετά την αποχώρησή της παραμελήθηκαν αφού και δύο αξιοπρεπείς δίσκους κυκλοφόρησαν και κακώς εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο ενώ ταυτόχρονα  παρόμοιου ύφους συγκροτήματα όπως οι Jefferson Airplane γνώριζαν την καθολική αποδοχή.



Κάπου χαμένος σε αυτές τις σκέψεις μόλις που πρόσεξα ότι η σκηνή του Rodeo είχε γεμίσει και η τριάδα των γερόλυκων πήρε τη θέση της σκηνή. Ένας πολύ νεότερος κιθαρίστας κατέχει πλέον τη θέση του James Gurley που παρέα με τον παρόντα Sam Andrews διαμόρφωναν ένα από τα καλύτερα ψυχεδελικά κιθαριστικά ντουέτα. Τη σύνθεση ολοκληρώνει όπως και 40 χρόνια πριν, ο Peter Albin στο μπάσο και ο Dave Getz στα drums. Και στη φωνή; Μα η Janis Joplin η ίδια, ή τουλάχιστον αυτό θα πίστευες αν έκλεινες τα μάτια και άκουγες την εκπληκτικής ομοιότητας και ίδιων δυνατοτήτων φωνή της Mary Bridget Davies.



Διατηρώντας τον ήχο της δεκαετίας από την οποία προήλθαν και εκτελώντας τα κομμάτια με τον τρόπο που τα έπαιζαν και στις τότες εμφανίσεις τους, αντί να προτιμήσουν τη σιγουριά των studio εκτελέσεων, μπόρεσαν να κερδίσουν γρήγορα το λιγοστό, ομολογουμένως, κοινό που δε γέμισε ούτε το μισό Rodeo τουλάχιστον την Κυριακή. Τα τζαμαρίσματα δεν έλειψαν και η επικοινωνία ανάμεσα στους δύο κιθαρίστες αποδείκνυε ότι η χημεία μεταξύ τους είναι εξαιρετική παρά τη διαφορά μιας ή και δύο γενεών που τους χωρίζει. Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα και στην πραγματικά εντυπωσιακή εκτέλεση του “Summertime” όπου επίσης πέρασε και το crash test, άνευ αμφιβολίας πλέον, η Davis. Πιο πριν είχε προηγηθεί μία ερμηνεία από τον Albin του (προσωπικά αγαπημένου) “Blindman” όπου το συγκρότημα έδειχνε να καταδιασκεδάζει και ο Andrews εντυπωσίασε τους πάντες με τα πολύ καλά Ελληνικά του.



Μία σύντομη διακοπή ήταν απαραίτητη (λόγω της ηλικίας υποθέτω) αλλά και το δεύτερο set δεν αποδείχθηκε λιγότερο εντυπωσιακό με αποκορύφωμα το κλείσιμό του με το καλύτερο τραγούδι που έχουν ερμηνεύσει ιστορικά οι Big Brother, το αργό blues “Ball & Chain” όπου και ο πιτσιρικάς (σε σχέση με τους υπόλοιπους) Ben Nieves διέπρεψε σε ένα μελωδικό σόλο. Το απαραίτητο encore ήρθε με τη μορφή του a capella “Mercedez Benz” το οποίο, να σημειωθεί, ανήκει στην προσωπική δισκογραφία της Joplin όπως εξάλλου και το “Me & Bobby McGee” που ακούστηκε νωρίτερα.



Χαρακτηριστικό για τη διάθεση του κόσμου ήταν ότι κανείς δεν κουνήθηκε από τη θέση του όταν άναψαν τα φώτα και για κανένα 10λεπτο ακόμα, χειροκροτώντας και επευφημώντας τους μουσικούς και ελπίζοντας σε μία ακόμα ερμηνεία. Αυτό που μένει σα γεύση είναι ότι δεν μπορεί να βρεθεί το παραμικρό ψεγάδι στο συγκρότημα, αρκεί να μπει κάποιος στη διαδικασία να δεχτεί μία ποιοτικά άριστη αλλά εμφανώς προσανατολισμένη στην «αντιγραφή» τραγουδίστρια. Αν και συνταγή που συχνά οδηγεί στην αποτυχία, αυτή η μίξη πρωτότυπου και αντιγραφής, στη συγκεκριμένη περίπτωση πέτυχε εντυπωσιακά.

Setlist

Down On Me
Combination Of The Two
I Need A Man To Love
Call On Me
Save Your Love
Blindman
Summertime

Mean Woman Blues
Me & Bobby McGee
It’s Cool
Hold Me
Women Is Losers
Piece Of My Heart
Ball & Chain

Encore:

Mercedes Benz