Naxatras, The Steams @ Gagarin 205, 14/10/23

Είναι Σάββατο λίγα λεπτά έπειτα από τις 20:30, περπατάω γρήγορα για να συναντήσω τον Ρωμανό, οπλισμένο με δύο κάμερες πάνω στην μηχανή γωνία Αβέρωφ και Πατησίων. Διαισθάνομαι στη διαδρομή ότι ακόμα υπάρχει έντονο καλοκαιρινό κλίμα και ας βρισκόμαστε πια στα μέσα του Οκτώβρη. Σκέφτομαι πως θα ήταν αν κάναμε έναν συλλογικό αποχαιρετισμό στα τζιτζίκια, τα οποία ακόμα ηχούν περίτρανα. Ποιος θα μπορούσε να φέρει εις πέρας αυτή την δικιά μου φαντασιακή τελετουργία; Οι Naxatras και οι Steams αποτέλεσαν μια φθινοπωρινή αρχή για την Αθήνα.

Μπαίνοντας στο γνώριμο venue του Gagarin, αισθάνομαι ότι αυτή η φαντασιακή μου τελετουργία έχει ήδη αρχίσει. Ο χώρος είναι εμφανώς γεμάτος με κόσμο και η διάθεση κλιμακώνεται. Προμηνύεται γρήγορα ότι το live είναι sold out. Υποδεχόμενοι στο stage, οι Steams χαίρουν ζητοκραυγές και φωνές, έπειτα από μια πολύ δυναμική καλοκαιρινή σεζόν σε πόλεις της Ελλάδας, καθώς και από το τουρνέ στην Γαλλία. Τα επιτεύγματα της psych rock μπάντας δεν είναι καθόλου αμελητέα, με τον νέο τους δίσκο "Mild Conquest" να αγγίζει απίστευτους συγκερασμούς ροκ και παραδοσιακού. 

Eίχαν εξαιρετικό setlist από το σύνολο της δισκογραφίας τους, περιλαμβάνοντας μεταξύ άλλων τα "The Horror", "The Harvest", "Ever Lasting" και "Perfect Storms From Afar", σημειώνοντας όμως, ότι έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια τέτοια αίσθηση με θεατρινισμούς που προσιδιάζουν σε διονυσιακή γιορτή. Aπό τα τύμπανα του Νικόλα, που προστάζουν τους παλμούς, έως τον Πάνο που επιδίδεται ως frontman σε ένα αεικίνητο performance με πολύ groove. Ο Ανδρέας με την χαρακτηριστική του πλέον ενέργεια, να καλύπτει όλα τα μήκη πλάτη και ύψη της σκηνής, να χτυπιέται να χορεύει, μοιράστηκε μέχρι και τα τύμπανα με τον Νικόλα και μας χάρισε μια θεαματική τούμπα φεύγοντας, προλαβαίνοντας παρόλα αυτά να σηκωθεί και να πιάσει την κιθάρα του πάνω στην ώρα για να παίξει το riff.

Αλλά νομίζω κανείς μας δεν θορυβήθηκε, γιατί η μπάντα σίγουρα διέπεται από αυτοσχεδιασμό και έντονη ορμή να μεταδώσουν στον κόσμο. Βλέπω τον κόσμο να το αισθάνεται αυτό. Όπως φάνηκε η διάθεση από την παρουσίαση του "Τhe pattern", νέου κομματιού.  Το τελευταίο κομμάτι, ήταν το "Ephemeral Joys", που πάντα διανθίζεται με νέους τρόπους. Θυμάμαι όταν άνοιγαν στους La Femme, να το ακούω από την βιοχημική τουαλέτα. Κατά γενική ομολογία, πρόκειται για μια μπάντα που όταν παίζει σίγουρα δεν θέλεις να βρίσκεσαι μακριά.  Ο μπασίστας, είχε ανάψει τσιγάρο και ασάλευτος συνέχιζε με ένα απροσδιόριστο coolness και δεξιοτεχνία. Οι Steams νομίζω αποχαιρέτησαν τα τζιτζίκια, ή μάλλον με τον δυναμισμό τους, ξεκίνησαν το φθινόπωρο.

Λίγο αργότερα, περίπου στις 22:30, οι Naxatras λαμβάνουν χώρο και έτσι μυσταγωγικά με τα φώτα, μας βυθίζουν από τον δυναμισμό, στην πιο τελετουργική έκφανση της βραδιάς. Το venue του Gagarin διαθέτει άλλωστε τον χώρο για να δώσει κάτι το δραματικό. Κόσμος και καπνός από τσιγάρα και πολύς ενθουσιασμός. Το "Reflection (Birth)" αρχίζει να ξετυλίγει όλα αυτά που θα έρθουν και θα συνεπάρουν ένα κοινό με μια ηλεκτρισμένη αρμονία. Ακόυσαμε διάφορα, ξεχωρίζοντας προσωπικά το "All The Stars Collide Into A Single Ray" , "The Great Attractor" και "Garden Of The Senses". Προφανώς δεν έλειψε ούτε το "I Am the Beyonder".

Οι Naxatras κατάφεραν να φτιάξουν μια συγκλονιστική φθινοπωρινή γέφυρα, από το ατομικό στο συλλογικό. Κάτι το οποίο μπορεί να συμβεί στην άρτια διαχείριση της instrumental μουσικής. Ήμουν πράγματι αποσβολωμένη από την ατμόσφαιρα, τα φώτα και τα live visuals που προβάλλονταν στο background. Το αντίο ήρθε με το "Ent", δίνοντας στο κοινό μια χορτάτη τελευταία υφή του καλοκαιριού. Έτσι με αυτό το τρόπο, οι Naxatras δεν ξεκίνησαν το φθινόπωρο, έφεραν μια άλλη ευθύνη. Μας αποκόλλησαν από το καλοκαίρι και μας έδωσαν το τέλος που θέλαμε. Μας έκαναν σίγουρα να περιμένουμε για το τι θα έρθει. 

Αν μη τι άλλο, για τον Αθηναϊκό κόσμο ο τρόπος ένδυσης τον Οκτώβρη αποτελεί μυστήριο, χαμένος ανάμεσα στις ζέστες και άλλοτε κρύες εκφάνσεις των καιρών. Όμως δεν αποτελεί μυστήριο το πόσο δυναμικά εξελίχθηκε η βραδιά στο Gagarin, τουλάχιστον για εμάς που το βιώσαμε. To εγχώριο ροκ μας έδωσε μια τελετουργική και έντονη εκτίναξη. Η σύμπραξη των Naxatras και Steams ήταν μια ελπιδοφόρα και εκρηκτική έναρξη του συναυλιακού χειμώνα. Για μένα ήταν και εγκάρδιος αποχαιρετισμός των τζιτζικιών.

Κείμενο: Παρασκευή Σιαμήτρου
Φωτογραφίες: Ρωμανός Λιούτας