Fading Echoes, Ocean's Edge, Demoralize @ Temple, 17/01/25
Μια prog συνάντηση γεμάτη νότες και συναισθήματα
Μια αξιοπρόσεκτη βραδιά με οικοδεσπότες τρία πολύ αξιόλογα εγχώρια σχήματα μας επεφύλασσε η περασμένη Παρασκευή, με τους Fading Echoes να παρουσιάζουν ζωντανά το ντεμπούτο τους και τους Ocean's Edge και Demoralize να συμπληρώνουν ιδανικά το συναυλιακό lineup. Έτσι κι αλλιώς, το "Shadow Of Another" μας άρεσε αρκετά, φανερώνοντας μια ακόμη ταλαντούχα εγχώρια μπάντα που επιλέγει να κινείται στα χωράφια του προοδευτικού ήχου με πανέμορφα αποτελέσματα.
Ας πάρουμε, ωστόσο, τα πράγματα με τη σειρά τους. Οι Demoralize αποτέλεσαν το opening act των όσων θα διαδραματίζονταν, με τους Αθηναίους symphonic power metallers να έχουν ένα EP στο ενεργητικό τους και να προσπαθούν να κάνουν τη δική τους αίσθηση σε ένα δύσκολο χώρο. Συναυλιακά, η έλλειψη εμπειρίας είναι αισθητή, αλλά τα παιδιά καταφέρνουν να αντισταθμίζουν το συγκεκριμένο μειονέκτημα με μπόλικη καλή διάθεση και πίστη σε αυτό που μπορούν να προσφέρουν.
Οι ερμηνείες του Πάνου Σκέντζου ξεχώρισαν λίγο περισσότερο των όσων υπολοίπων μας παρουσίασαν, αφού ο νεαρός ερμηνευτής έδειξε να έχει ένα εύρος για να τραγουδήσει ικανώς και κατά τα πρότυπα του ιδιώματος, ενώ διαχειρίστηκε και με αρκετό χιούμορ το μικρό τεχνικό πρόβλημα που διέκοψε για λίγα λεπτά το set τους. Κατά τα λοιπά, οι μελωδίες υπάρχουν, το υπόβαθρο για κάτι ακόμη καλύτερο στο εγγύς μέλλον επίσης, με την μπάντα να περνάει καλά σε αυτή της την εμφάνιση και αυτό να μεταδίδεται άκοπα στο κοινό του που γέμιζε το χώρο του γνωστού μαγαζιού της Ιάκχου. Σίγουρα τους παρακολουθούμε, αφού το μέλλον μοιάζει δικό τους.
Intro
Dragon’s Call
Chainfire
The Beginning
Bloodlust
Blackreach
The Prophet
Dreamwalker
Σειρά είχαν οι Ocean’s Edge, μια αμιγώς prog metal μπάντα που δεν κρύβει τις επιρροές της, αλλά έχει και τις δεξιότητες να υποστηρίξει το είδος. Βασιζόμενοι κυρίως στο υλικό από το ντεμπούτο τους "Τhe Voyager", ξεκίνησαν δυναμικά το σετ τους με το πληθωρικό "Supernatural". Με σύμμαχο τον καλό ήχο, το Theater-ικό τους prog έδειξε μια πολύ δεμένη μπάντα, ενώ και ο frontman Μάνος Ξανθάκης με μια ιδιαίτερη θεατρικότητα προσπάθησε να ζεστάνει τον κόσμο.
Ξεχώρισε το "Waterfall" με το όμορφο instrumental πέρασμα, που έβγαλε μια αίσθηση απο 00’s prog που μοιάζει να έχει χαθεί πλέον σαν άκουσμα, με έντονη την παρουσία των πλήκτρων. Στο αναπάντεχο cover του "Pull Me Under" που αποδόθηκε εξαιρετικά, το κοινό ανταποκρίθηκε τραγουδώντας, ενώ και το κλείσιμο φόρος τιμής στους Shadow Gallery με το "Crystalline Dream" ήταν υποδειγματικό.
Οι Ocean’s Edge κινούνται σε ένα δύσκολο μονοπάτι, αλλά καταφέρνουν με ευκολία να σταθούν σε live σκηνικό. Κι αν προσωπικά είχαν ξεφύγει από τα ραντάρ μου, σίγουρα θα ακολουθήσω τα επόμενα βήματά τους. Η βάση και η μουσικότητα είναι εκεί, μακάρι να υπάρξει και η ανάλογη συνέχεια.
Supernatural
Fragile
Pull Me Under (διασκευή Dream Theater)
Waterfall
Sacrifice
Crystalline Dream (διασκευή Shadow Gallery)
Οι βολιώτες Fading Echoes έχουν μπεί με ορμή στην εγχώρια σκηνή, εκπροσωπώντας την πιο λυρική, συναισθηματική πλευρά του progressive metal ήχου. Με το "Shadow Of Another" να κερδίζει τις εντυπώσεις ως το πρώτο δισκογραφικό βήμα τoυς, η ζωντανή του παρουσίαση στη σκηνή του Temple ήταν μια πρόκληση και μια ευκαιρία ταυτόχρονα. Πρόκληση γιατί μιλάμε για μια μπάντα που δεν έχει γράψει ακόμη χιλιόμετρα στο συναυλιακό χώρο, αλλά και ευκαιρία για όλους να δουν πως μπορούν να ανταποκριθούν και εκτός στούντιο.
Από τις πρώτες νότες του "Denial", οι Fading Echoes έκαναν εμφατική εισαγωγή, βοηθούμενοι και απο το καλοδουλεμένο βίντεο που έπαιζε το οποίο είχε και τους στίχους των κομματιών. Εξερευνώντας τα στάδια του πένθους, άρχισαν να ξετυλίγουν το μελαγχολικο τους ήχο. Με απροσδόκητα δεμένο παίξιμο δε χρειάστηκε πολύ χρόνο για να μας τραβήξουν στον κόσμο τους.
Με λιτή σκηνική παρουσία, η έμφαση ήταν κυρίως στη θεματολογία του άλμπουμ αλλά και στην ατμόσφαιρα. Ο Δημητρης Στρατίκης στο δύσκολο διττό ρόλο του frontman και μπασίστα κατάφερε να ανταπεξέλθει στα απαιτητικά κομμάτια, ενώ η συναισθηματική προσέγγιση κάνει τις οποίες παραφωνίες να μοιάζουν λιγότερο σημαντικές.
Πέρα από το υλικό του "Shadow Of Another" είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε ένα από τα πρώτα κομμάτια της μπάντας, το "At The Dead End", ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι χωρίς τίτλο (το 10th όπως αναφέρθηκε) αλλά και δύο covers, το "Forsaken" των Dream Theater και το "All That I Bleed" από τους Savatage, μια μπάντα που σαφέστατα έχει επηρεάσει σημαντικά τον ήχο τους.
Το κλείσιμο με τα "Rumination" και το συγκινητικό "The Final Act" ήρθε να επισφραγίσει μια γεμάτη βραδιά, και κυρίως να αφήσει μια υπόσχεση για το μέλλον. Η πρώτη μας συναυλιακη επαφή στέφθηκε με επιτυχία και δείχνει ένα γκρουπ μουσικών με όραμα αλλά και ικανότητα να γίνουν μια αξιοπρόσεκτη παρουσία στον progressive χώρο.
Φωτογραφίες: Σπύρος Κούκας
Denial
Anger
Bargaining
Depression
Acceptance
First Step Forward
At the Dead End
Forsaken (διασκευή Dream Theater)
10th
All that I Bleed (διασκευή Savatage)
Rumination
The Final Act